* Luke

Laten we één ding duidelijk stellen. Ik heb alles wat ik wil. Veel mensen zouden zeggen dat ik verwend ben. Maar is dat ook echt zo? Nee, ik denk van niet. Ik heb gewoon wat ik nodig heb. Een goed thuis, een groep goede vrienden en een lieve vriendin. Maar bovenal heb ik muziek. Mijn ontsnappingsroute en uitlaatklep. Vanessa, mijn vriendin, houdt er zo ontzettend veel van als ik gitaar voor haar speel. Alleen al door daaraan te denken krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik hijs mezelf van de bank en loop naar de keuken waar ik de koelkast open trek om vervolgens een glas drinken voor mezelf in te schenken. Ik zet het glas aan mijn lippen en neem een slok. Het koude goedje glijdt door mijn keel terwijl ik in gedachten bij Vanessa ben. Die avond zouden we elkaar eindelijk weer zien. Na drie weken zonder aan elkaars zijde te hebben gezeten zou ze zich eindelijk weer naast me voegen. En ik kon niet wachten. Ik dronk het glas in één teug leeg en zette het met een klap op tafel. De deurbel klonk zacht door het huis en met een zucht liep ik naar de voordeur. Even keek ik door het kijkgaatje in de deur en zag de buurvrouw staan. Terwijl opnieuw een zucht mijn lippen verliet opende ik de deur. 'Buurvrouw', begroette ik haar met een knikje. 'Buurman, of moet ik zeggen buurjongen?', vroeg ze met een glimlach en ik glimlachte even flauwtjes terug. 'Zeg, is je vader toevallig thuis?', vroeg ze me met een ernstig gezicht. Ik schudde resoluut mijn hoofd. Maar wanneer was die klootzak wel thuis? Oh ja, toen ik zei dat ik een goed thuis had bedoelde ik het thuis dat ik had samen met mijn moeder. Mijn vader zag ik amper, en als ik het zag hadden we enkel ruzie. Niet echt een goede vader-zoon band zou je toch zeggen. Maar dat was al jaren zo geweest en we hadden er ons beide bij neergelegd. De buurvrouw liet beteuterd haar hoofd even hangen en hield daarna haar schouders op. 'Ach, dan kom ik van de week nog weleens een keer terug', meldde ze me en met die woorden draaide ze zich om. Ik zag mijn moeders auto de straat inrijden. Ik begroette haar met een zwaai en een glimlach en riep daarna de buurvrouw achterna. 'Ga er maar niet van uit dat hij er dan wel is!'. Ze keek even om, grinnikte en liep daarna weer verder naar haar eigen voordeur. Wat was het toch eigenlijk een lief mens. Ondertussen was mijn moeder bezig met het inparkeren van de auto, één van de dingen waar ze niet zo een ster in was. Ik lachte even om haar geconcentreerde gezicht die ik door het raam heen kon zien. Ze keek me vernietigend aan en draaide toen de auto handig in één van de parkeervakken. Ze stapte uit en liep mijn kant op, waarna ik een buiging maakte en haar feliciteerde met haar vakwerk. Ze stak haar tong naar me uit en ging me voor het huis in. Vanessa vond de band tussen mij en mijn moeder ontzettend grappig, maar ik vond het vooral erg leuk dat de twee vrouwen het ook erg goed met elkaar leken te kunnen vinden. 'Vanessa komt vanavond of niet?', vroeg mijn moeder terwijl ze haar sleutels behendig in het daarvoor bedoelde bakje mikte. Ik knikte en liep richting de keuken, waar ik alvast begon met het klaarzetten met de spullen voor het avondeten. Ik had besloten dat het die avond mijn beurt was om te koken. Ik zag de vermoeidheid op mijn moeders gezicht en was blij dat ik die keuze had gemaakt. 'Wat ga ik vanavond koken?', vroeg ze me terwijl ze naar de spullen keek die ik één voor één op het aanrecht zette. Ik stopte even en ging rechtop staan. 'Jij gaat niets koken, het is mijn beurt vanavond', deelde ik mee en mijn moeder begon meteen te glunderen. 'Bedankt', fluisterde ze nadat ze me een kus op de wang gaf. Ja, dit was een geniaal idee.

Het avondeten was tot mijn verbazing erg goed gelukt. We aten beiden meerdere porties en na het toetje moest ik toegeven dat het zelfs voor mij teveel was geweest. Geloof me, dat kwam niet vaak voor. Ik was een grote eter, en dat was ik ook altijd al geweest. Mensen waren elke keer weer verbaasd hoe ik zoveel in mijn slanke lijf kon stoppen zonder dat ze daarvan ook maar iets konden zien. Dan zei ik altijd dat ik gewoon een snelle verbranding had. Ik grinnikte even terwijl ik het laatste bord afdroogde en het in de kast zette. Nog een uur en Vanessa zou voor de deur staan. Mijn hart begon al sneller te slaan bij de gedachte. Ik snelde de trap op en gaf mijn kamer nog een laatste inspectie. Vanessa bleef keer op keer beweren dat het haar niet uitmaakte of mijn kamer een troep was, maar ik wist voor een feit dat ze het fijner vond als het schoon en opgeruimd was. Zo was ze gewoon, georganiseerd. Ik liep naar de spiegel en controleerde mijn haar en kleding. Alles was smetteloos en piekfijn in orde. Daar had ik natuurlijk ook expres voor gezorgd. Ik liep weer naar beneden en nestelde me even voor de tv. Als ik dan toch op Vanessa moest wachten kon ik maar beter voor zorgen dat de tijd zo snel mogelijk voorbij was. Eindelijk ging dan de deurbel. Ik opende de deur en ze vloog gelijk in mijn armen. Ik sloeg mijn armen om maar slanke lichaam en liet mijn hoofd in haar hals vallen. 'Ik hou van je', fluisterde ze tegen de blote huid van mijn wang waarna haar lippen zachtjes een spoor van kusjes achterlieten totdat ze eindelijk de mijne vonden. En toen zoende ze me. Eerst zachtjes, maar met steeds meer passie waardoor ik het puntje van mijn tong gewillig tegen haar lippen drukte. Ze opende haar lippen alsof ze er tijden op gewacht had en eindelijk speelden onze tongen weer het onbekende spelletje. Het gekuch achter ons zorgde ervoor dat ik haar met tegenzin los liet. Mijn moeder keek ons geamuseerd aan. 'Get a room', zei ze grinnikend voordat ze weer de woonkamer in liep. Bedankt mam, gaan we zeker doen.