Proloog

“Waarom heb je ons samengeroepen in lucht, Garitekele,” Vroeg Aguamentele. “Inderdaad” beaamde Furikale, “Ik heb wel betere dingen te doen dan naar jouw gezwets over je planten te luisteren, en als je nog steeds boos bent over dat ik het zwartwoud heb verbrand , sorry, maar hier heb ik geen tijd voor”. Garitekele keek Furikale gekwetst aan een zei bits; “De moeder is uit balans, ik voel het in de wortels van de Stykte, mijn offer boom.” Antwoordde Garitekele, “Ik heb niet kunnen achterhalen waardoor dat komt, maar aangezien de vorige keer dat dit gebeurde onze zuster Luftikule is ontmacht, vind ik dat dit nu onze prioriteit heeft”’. Aguamentele en Furikale keken elkaar aan. “Je brabbelt maar wat Garitekele, Je hebt weer eens teveel paddestoeloffers gekregen” antwoordden ze.” Ga maar weer lekker naar je bos, dan ga ik weer naar mijn wateren” zei Aguamentele. “We hebben wel wat belangrijkers te doen dan naar dit gezwets luisteren, ik moet ook weer naar mijn vuren.” Viel Furikale in.

Machteloos keek Garitekel toe hoe haar zusters zich klaar maakten om terug te gaan. “Is er dan geen een manier hoe ik het ze kan laten doordringen?!”.
Toen schoot haar iets te binnen. "Hoe kon ze zo stom zijn om dat te vergeten?!". Snel ging ze ook op weg om haar plan uit te voeren.