Chapitre Trente-Cinq

Amelia Rousseau

Al roerend door het sausje, voeg ik nog wat melk toe. Ik neem een klein beetje en proef het. Ik laat de smaak doordringen en besluit er dan nog een heel klein beetje suiker en een scheutje melk bij te doen. Als ik er nog even door geroerd heb, zet ik de pit uit en giet ik het sausje over de asperges die in de ovenschaal liggen. Nog een beetje geraspte kaas en ham erop en dan de rest van de saus erover. Dan kan het nog even de oven in. Met mijn vinger veeg ik nog een beetje saus uit het pannetje en lik het dan af. Mmmm.
"Dat zagen we." Ik draai me om en zie een grijnsende Ines.
"De saus is per-fect!" Met de nadruk op perfect. Ik draai me weer terug en was alvast het grootste deel af. De rollade en de heerlijke jus zijn ook al bijna klaar. Ondertussen zie ik dat ik een appje binnen krijg. Ik droog mijn handen even af en pak mijn telefoon op.
Luca: Een hele fijne kerst, lieve Amelia. Ik kan maar niet stoppen met aan je te denken. Xx
Ik bijt even op mijn lip en laat mijn vingers over het beeldscherm glijden. Ik denk na of ik zal reageren. Het is immers wel kerst, maar het is en blijft Luca. Twijfelend blijf ik er naar kijken maar besluit dan niet te reageren en leg mijn telefoon op mijn slaapkamer.
"Mel, kunnen we al eten?", zeurt Ines.
"Schuif maar aan", zeg ik uitnodigend. Alle drie komen ze aan tafel zitten. Ines, haar collega Hannah en Natalie onze buur. Ik zet alles uit en presenteer het op tafel. Drie paar ogen volgen het op de voet. Lachend kijk ik naar ze en kom er zelf bij zitten. Ines schenkt wijn in en we proosten.
"Nou, laat het smaken, zou ik zeggen." Iedereen schept op en dan is het even stil als er van mijn eten wordt genoten.
"Mmm, ik vertelde de baas laatst dat je zo lekker kan koken", vertelt Hannah.
"Echt?", lach ik.
"Hij zei zelfs dat hij dan wel eens wilde langskomen." Huh? Ines vertelde laatst dat Liam dat zei. Maar wacht even... zei Hannah nou hun baas?
"Is Liam jullie baas?", vraag ik verbaasd.
"Ja", reageert Hannah zonder dat ze het door heeft. Meteen kijk ik naar Ines die al onschuldig probeert te kijken.
"Ines! Waarom heb je dat niet verteld?!"
"Ja, dan had je niks met hem begonnen."
"Huh? Wat?", vraagt Hannah die er nu niks meer van snapt. Natalie volgt het al helemaal niet meer. Ines legt het kort uit.
"Daarom was hij er gisteren dus", mompel ik meer in mezelf dan tegen de andere.
"Gisteren?"
"Ja, toen ik moest werken. Het was een zakelijk feest en toen liep ik hem tegen het lijf." Nu kijken ze mij vragend aan. Ik vertel hoe ik hem de hele avond heb proberen te ontlopen wat natuurlijk niet lukte. Het was echt een bizarre avond.

Na het eten hangen we op de bank en hebben we een paar cadeautjes voor elkaar. Er ligt nog een laatste cadeau onder de kerstboom en die is voor Ines.
"Mag ik die nu uitpakken?", vraagt ze ongeduldig. Glimlachend knik ik. In minder dan een seconde heeft ze het al in haar handen en pakt ze het uit. Even lijk ik een flits van teleurstelling in haar ogen te zien maar dan kijkt ze hoopvol op.
"Krijg ik nu ook een echte puppy zoals in The Hills?", vraagt ze met de knuffelpuppy in haar handen. Ik moet lachen en schud mijn hoofd.
"Nee, sorry Ines, dat gaat helaas niet. Ik hoopte het zo een beetje goed te maken."
"Dankjewel", klinkt het niet op z'n vrolijkst. Nu heeft ze nog geen 'echt' cadeautje van mij gekregen. Wacht maar.
"Zullen we ons gaan omkleden?", stel ik voor. Natalie en Hannah kijken verteerd naar Ines maar knikken dan.
"Kom", wenk ik Ines ook. Ik ga naar mijn kamer en Ines een beetje sip naar de hare. Ik wacht af tot ze het vind.
"MEL!" Nog geen minuut later stormt ze binnen en vliegt ze me om de hals. Vol ongeloof kijkt ze naar de tickets.
"En?", vragen Hannah en Natalie nieuwsgierig.
"VIP tickets voor Beyoncé!", roept Ines enthousiast. Is mijn vriendinnetje gelukkig ook tevreden. Of ja, wel meer dan dat.
"Je bent de beste", fluistert ze me toe. Ik glimlach en krijg nog een knuffel van haar. En nu is het tijd om uit te gaan. Girls night!