@ tehuis voor tienermoeders [4]

Max had niets meer gezegd na Alicia haar mededeling, hij was enkel opgestaan en de deur uitgelopen. Marie huilde nog harder, wat zou iedereen denken van hun? Ze woonden in een katholieke buurt, ze zouden de roddel van het decennium en langer worden. Alicia stond op en keerde haar moeder de rug toe om naar boven te gaan. ’En wat ben jij van plan?’ Het meisje draaide zich terug om en keek haar moeder aan, niet in haar ogen maar ergens daartussen. ’Je vader en ik gaan het hier nog over hebben! En jij.. Jij moet de vader maar eens contacteren, denk je ook niet?’ Marie klonk niet kwaad maar teleurgesteld en vermoeid, ze had geen idee hoe ze dit zou moeten oplossen. Alicia knikte en liep naar boven, richting haar kamer. Hoe kon ze de vader contacteren als ze zelf niet wist wie de vader was? Bijna ieder weekend had ze een andere bedpartner en soms meerdere.

’Katja er is een ramp gebeurd! Alicia had meteen haar beste vriendin opgebeld nadat ze op haar bed was geploft en een woede aanval jegens haar buik had uitgevoerd. Hoe kon ze in godsnaam zwanger zijn? Ze had nog nooit haar maandstonden gehad en had dus geen benul dat ze vruchtbaar was, daar was ze toch veel te jong voor! Wie wil er nu een kind op de leeftijd van 13? Alicia zeker niet! Ze zou nooit kinderen willen. Die doen toch niets anders dan bleiten en schijten! ’ik ben zwanger!’ Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. ’en wie is de vader dan?’ er rolde een traan over haar wang en ze begon te snikken ’hoe moet ik dat nu weten!? Het bleef stil, het enige geluid dat de meisje hoorden was Alicia haar gesnik.
De voorbije dagen was er thuis niets veranderd, Alicia was alleen thuis en haar ouders gingen werken. Het was vrijdag na school en Katja liep mee naar huis met Alicia. Zodra de meisje binnen waren gooide Alicia haar tas op de grond. ’kom we gaan shoppen!’ Katja glimlachte naar haar vriendin, ze had het nieuws van haar zwangerschap duidelijk al verwerkt want ze was weer de oude.

Katja zuchtte en pakte Alicia vast bij haar schouders. Ze had geen zin in dit gesprek maar ze was te nieuwsgierig, dus kon ze zichzelf niet langer inhouden. ’Alicia weet je al hoe ver je bent?’ Katja beet op haar lip, iedere keer dat ze vroeg achter het kindje begon Alicia te huilen, maar ze waren nu al een 2 kleine weken verder en het leek erop dat Alicia het had verwerkt. Alicia trok een wenkbrauw op die niet meer zo perfect geëpileerd was als vroeger, ze had andere dingen aan haar hoofd. ’Hoe bedoel je? We zijn nog maar 10 minuten aan het wandelen!’ Katja zuchtte en schudde haar hoofd. ’Je weet waar ik het over heb Alicia!’ Er viel een stilte tussen de meisjes die zo lang aanhield tot het ongemakkelijk werd. ’laat ook maar’ Katja neep haar vriendin zacht in de arm en liep verder. Alicia was toch niet helemaal terug de oude.