Pov Tom

Het optreden ging zo goed fans roepte en schreeuwde maar ik dacht een Brendy.
Ik trilde op mijn benen die me geen goed gevoel gaf. Ik keek Bill aan die naar me knikte. Ik voelde me niet goed zo onzeker.
Ik hoorde plots mijn naam achter het podium door de gangen heen. Ik keek achter me en Bill keek me vragent aan.
Ik speelde door en opnieuw hoorde ik zacht geroep. Deeskeer liet ik mijn gitaar vallen als ik de stem herkende. De zaal was plots stil en de jongens keken me aan. Ik verliet het podium en liep de zaal in. De muur was met bloed besmeurt en Brendy lag er onder. Met open polsen
" tom ik ..." stotoert Bill "dit is mijn fout ik wist dat er wat mis was" roep ik uit en zie dat gustav het ziekenhuis belt.
Ik voelde me zo schuldig...

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen