Achtervolging

Ze krijsten met schelle geluiden dat je je handen voor je oren liet slaan. Wat moest ik doen? Elke seconde dat ik langer bleef staan kwamen ze dichterbij. Toen viel mijn blik op mijn staf.

Ik maakte een snoekduik en ik greep de staf stevig vast. Tot mijn schrik zag ik dat de raven naar mijn moeder vlogen die als versteent met de kroon in haar handen stond. Ik rende ernaartoe en haalde uit met de staf. In mijn zwaai sloeg ik 2 raven uit hun vlucht maar er waren er alweer twee bij gekomen om hun plaats in te nemen. Ook Jake en Amy gingen in positie staan om de mensen van het land der geheimen te beschermen. De vogels pikten naar de handen en anderen lede maten. Ik was druk bezig met de vogels bij mijn moeder weg te houden toen er een vergroot exemplaar aan kwam vliegen. Hij was net zo groot als mijn arm en krijste harder dan alle anderen. Hij kwam regelrecht op ons afgevlogen. Mijn moeder had intussen een lang zwaard gepakt en had zich ook in het strijd gewoel gestort. ‘MAM!’ Ik moest haar waarschuwen voor de grote vogel, ik wist zeker dat hij het op haar had gemunt. Ze draaide zich om en probeerde de vogel af te weren maar de vogel leek imuun voor haar aanvallen. De vogel kwam met zijn klauwen tegen haar aan en wierp haar 5 meter verder tegen de grond. ‘NEEEEE!’ Mijn stem klonk verstikt. Zo snel ik kon waadde ik me naar mijn moeder. Opeens stond ik stil. De vogel die zojuist mijn moeder had aangevallen was van mijn moeder weggevlogen. Maar waar naar? Toen zag ik het, hij had de kroon! ‘Tessa, ga met de andere warriors er achter aan, die kroon mag niet in verkeerde handen vallen, maak je geen zorgen over mij!’ Riep mijn moeder versuft. Ik begreep wat ze bedoelde. ‘Miracle!’ Mijn paard keek met een ruk op. Toen ze me zag staan galoppeerde ze naar me toe. ‘Blijf door galopperen!’ Riep ik naar haar. Ze knikte alsof ze het begrepen had. Nog ongeveer 15 seconden voor ze bij me was. Ik riep Amy en Jake. Ze zagen wat ik van plan was en deden het zelfde.

Dit was nood! Ik drukte op het knopje van mijn jurk, de bovenkant veranderde in blauw T-shirt, mijn onderkant van de jurk kwam steeds strakker tegen me aan te zitten en opeens had ik een soepele, strakke, lichtblauwe broek aan, de touwtjes van de ballerina’s kropen omhoog en de ruimte ertussen leek te stollen tot ik een paar zwarte laarzen aanhad! Mijn winter met nep bont gevoerde mantel wapperde om me heen. Dit alles gebeurde in nog geen 2 seconden. Miracle galoppeerde nog steeds op me af. 3, 2, 1, NU! Ik greep de zadelknop van het blauwe middeleeuwse paardentuig vast en al galopperend slingerde ik mezelf in het zadel. ‘YURIKO! Let op mijn moeder en de anderen!’ Riep ik mijn wolf na. Ze blafte om me te laten weten dat ze het begrepen had. Zoekend liet ik me ogen over de vogels glijden. Waar was die verdomde vogel met mijn kroon? Opeens zag ik iets glinsteren. Daar! ‘AMY, JAKE KIJK!’ Ik wees naar de vogel met de kroon. We galoppeerden nu alle drie naar de vogel toe. Plotseling uit het niets trokken alle vogel zich terug. ‘Ze gaan ervandoor!’ Miracle galoppeerde zo hard ze kon. We galoppeerden naar buiten achter de vogels aan. De vogel vlogen alle kanten op. Ik reed nog steeds achter de grootste vogel aan die de kroon in zijn klauwen had. Naast me reden Jake en Amy en met z’n drieën achter de vogel aan.

Na een kwartier begonnen de paarden moe te worden. Het schuim stond ze op de mond en ze ademden zwaar. ‘We moeten ze even rust gunnen.’ Zeg ik bezorgt. We gingen over in stap. ‘Wat waren dat?’ Vraag ik terwijl ik Miracle over haar bezwete hals aaide. ‘Dat waren stymphalische vogels, het zijn de spionnen van het eiland Nomed.’ Vertelde Amy. ‘Wat moeten ze met mijn kroon?’ Vroeg ik verbijsterd. ‘Het juweel dat er in zit komt van de levens boom, als dat in de handen van Kronos, de leider van het land der geheimen komt dan heeft hij voor een deel de macht over het woud, en dan kan hij van binnenuit verder werken tot de vernietiging van het bos.’ Zei Jake ernstig. In stilte reden we verder. Af en toe stopten we even. Ik keek om me heen. We reden in een prachtig bos en de bomen zaten vol met bloesem. ‘Wauw, wat een geweldige plek is dit.’ Fluister ik bewonderend. ‘We zijn nu al ruim 6 uur op weg. We moeten ergens ons kamp op slaan.’ Zegt Amy. ‘de paarden zijn ook hard aan rust toe.’ Zegt ze terwijl ze de bezwete Moonlight aait. We stijgen af en gaan opzoek naar een goede kamp plek. Dan hoor ik een beekje kabbelen.

‘Daar is de perfecte plek, de paarden kunnen drinken en wij ook.’ Zeg ik opgetogen. Ook Amy en Jake zijn enthousiast. We lopen er heen en zadelen de paarden af, ze stormen gelijk op het water af. ‘Oké, ik zet de tent wel op, als Amy dan eten klaar maakt kan Tessa de paarden verzorgen.’ Deelde Jake de taken uit. ‘Waar wil jij dan een tent vandaan halen?’ Vroeg ik verbaasd. Hij liep naar onze zadeltassen en haalde er 3 grote tassen uit. Op elke tas was een matje en een slaapzak bevestigd. ‘We hebben extra kleding, drinken, eten, EHBO doos en nog veel meer, oh daar is de tent.’ Hij sjorde een rode tent zak uit een van de zadeltassen. ‘Maar hoe.. wat .. waarom hadden jullie dit in de zadeltassen gestopt?’ Vraag ik verbijsterd. ‘Een warrior is op alles voorbereid.’ Zegt Amy wijs. ‘Dat zie ik ja, wow jullie hebben zelfs alles voor de paarden meegenomen borstels, dekens en voer.’ Zeg ik bewonderend als ik de laatste zadeltas doorspit. Ik loop naar de paarden en begin het vuil uit hun bezwete vacht te borstelen. Als ze alle drie weer schoon zijn doe ik ze allemaal een zweet deken om en ik geef ze allemaal biks. Hongerig schrokken ze het naar binnen. ‘Bedankt Tessa.’ Zegt Miracle dankbaar. Ik verwonder me er nog steeds over dat ze kunnen praten, Miracle haar stem klink als klingelende klokjes. ‘Graag gedaan, jullie hebben echt zo goed jullie best gedaan.’ Tevreden beginnen de paarden te grazen en ik loop naar het kamp. De tenten staan en Amy heeft een uitstekend maal gemaakt van brood, en tomatensoep. Na het eten maken we een wachtloop lijst. Ik heb het eerste rust omdat het voor mij een lange dag is geweest met veel ontdekkingen, over 4 uur maakt Amy mij wakker voor de nacht wissel. Doodop val ik in slaap met mijn hand klaar op mijn staf.

Na ongeveer 3 uur word ik schreeuwend wakker.