Kroning

‘Tuurlijk, jij bent toch de dochter van de koningin.’ Amy keek me aan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. ‘Kom je moet je voorbereiden, ook moet je je ceremonie jurk aantrekken. En dat geld ook voor jullie.’ Zegt Kate waarschuwend. ‘Is goed Kate, ik trek mijn ceremonie jurk wel aan.’ Zegt Jake droog. Kate geeft hem een mep. ‘Je snapt wat ik bedoel.’ Zegt ze lachend. Jake maakt zich snel uit de voeten en ook Amy gaat zich klaar maken. Kate loopt met mij mee naar mijn kamer. Ze sluit de deur achter zich en beveelt me om me te gaan wassen. De warme stralen van de douche kunnen me niet kalmeren. Wat moet ik zo doen? Wat als ik helemaal geen goede prinses ben? Wat als… ‘Ben je bijna klaar?’ Klinkt de ongeduldige stem van Kate. Snel draai ik de douche dicht en droog ik me af. Mijn ondergoed trek ik aan en ik loop mijn slaapkamer weer in. De handen van Kate trekken me naar de kast. ‘Blijf staan en niet bewegen.’ Waarschuwt ze me. Ze duikt m’n kast in en komt even later terug met mijn ceremonie jurk. Ze helpt me om de soepele stof over mijn hoofd te trekken. Dan duwt ze me in de stoel voor de kaptafel. ‘oké, ik ga me nu zelf klaarmaken, er komt zo iemand om je haar te doen. En oh ja, in geval van noot kun je op dit knopje drukken.’ Ze wees op een klein donkerblauw knopje op mijn schouderbandje. ‘Waar is dat voor?’ Vraag ik terwijl ik onderzoekend naar het knopje kijk. ‘Als je erop druk verdwijnt de rok in een broek en je schoenen (ze wees op een paar ijsblauwe ballerina’s ) in laarzen. Mocht je op de vlucht moeten slaan ofzo.’ ‘Hoezo is dat alleen in geval van nood?’ ‘Omdat als je dat eenmaal hebt gedaan kan het niet meer terug gedraaid worden en moet er een compleet nieuwe jurk worden gemaakt. Dus alleen als het echt nodig is.’ Kate kijkt me indringend aan. ‘Oké, alleen als het echt nodig is.’ Beloof ik. Dan loopt Kate de kamer uit.

Nog geen 30 seconden later kwamen er 6 elfjes aangevlogen. De grootste stelde zich voor. ‘Hoi, ik ben Mia, dit zijn Lisa, Eva, Nadia, Emma en Kiara. Wij komen je helpen met het voorbereiden van de ceremonie.’ De elfjes waren super mooi. Ze hadden net als in mijn droom lange haren vol met bloemen, witte jurkjes en doorzichtige vleugels. In rap tempo gaan ze aan de slag met mijn haar. Eerst drogen ze het en dan maken ze een prachtige waterval vlecht met allemaal witte bloemetjes in de strengen van de vlecht. Dan strooien ze er wat glitterend spul in. Als laatste helpen ze me nog met de ingewikkelde touwtjes van de ballerina’s. ‘Zo nu ben je helemaal klaar voor de ceremonie.’ Zei Lisa blij. ‘Nog niet.’ Hoorde ik achter me. Ik zag Eva, Nadia en Emma met een dunne ketting vliegen. Ze bevestigde hem om mijn hals. Aan het zilveren kettinkje hing 1 klein blauw diamantje. Het was in de vorm van een druppel geslepen. Bewonderend liet ik me vingers over het sieraad glijden. ‘Kom op hoogheid, u moet gaan.’ Spoorde Mia me aan. Ik was net bij de deur toen ik me nog wat herinnerde. ‘Moet ik me staf nu ook meenemen?’ Ik keek de elfjes vragend aan. Ze knikten. Snel pakte ik mijn zilveren staf en ik liep de elfjes achterna. Ze brachten me naar een schitterende zaal. Helemaal aan het einde van het gangpad stond een grote troon van takken en bloemen en daarnaast stond eenzelfde maar dan kleiner exemplaar. Het was het beeld om me heen dat me de adem ontnam. De hele zaak was versierd met alle kleuren bloemen die je kan bedenken en overal stonden wezens waarvan ik alleen uit een boek gehoord had. Kabouters, centauren, faunen, hiepogriefen en ga zo maar door. Langzaam liep ik over het pad. Aan het einde van het pad zaten Jake en Amy (speciaal dames zadel, voor haar jurk) op hun friezen. Ze glimlachten bemoedigend en ik zag de ogen van Jake me bewonderend opnemen. Toen zag ik Miracle en Yuriko staan. ‘Succes.’ Fluisterden ze zachtjes. Miracle kon ook praten? Het kon niet gekker worden. Eindelijk was ik aan het einde van het pad.

Mijn moeder zat in de grote troon. Voor me stond een centaur. ‘Ik felix, zal de prinses Tessa de eed laten af leggen voor ons volk.’ Zei hij met een ernstige stem. ‘Tessa, beloof jij dat je alles zal doen om dit land te beschermen? Beloof jij altijd klaar te staan in geval van nood. Beloof jij ons geheim aan niemand door te vertellen en beloof je dat je dit land trouw blijft, wat er ook gebeurt, in goed en in slechte tijden?’ Even keek ik nog naar mijn moeder. Ze knikte me bemoedigend toe. Ik haalde diep adem. ‘Dat beloof ik.’ Mijn moeder stond op. 2 kabouters kwamen aangelopen met een kussen hoog boven hun hoofd. Op het kussen lag een zilveren diadeem met blauwe diamanten. ‘Deze kroon bevat de edelsteen opaal, gekregen van de boom des levens.’ Zegt mijn moeder op plechtige toon. Ze pakte hem op en ze liep naar me toe. ‘Hierbij kroon ik Tessa Madeleine Elizabeth Versteeg tot prinses van het land der geheimen.’ Net op het moment dat de kroon mijn hoofd zou raken vlogen de deuren open. Raven zo groot als gieren kwamen naar binnen gevlogen. Eigenlijk waren het geen raven, het waren meer skelet achtige vogels. Om me heen hoorde ik kreten van angst. Ik keek op. De vogels kwamen recht op ons af!