Chapter Eighteen

Het lokaal Frans was anders dan andere lokalen. Naast posters en bladen met Franse zinnen op de muur, was het lokaal gevuld met een heerlijk bloemenaroma. De leerlingen haalde diep adem in en glimlachte bij de zoeten lucht.
“Bienvenue, Guradians of Time. Asseyez-vous! Nous commençons par l'introduction d'habitude et de parties du cours!” Meneer Bower zat achter het bureau en keek de leerlingen aan. De meeste leerlingen begrepen Frans, de andere volgde moeizaam.
“Voor diegene die geen frans kennen: ik heette jullie welkom. Na een paar maanden spreken en verstaan jullie allemaal vloeiend frans” Meneer Bower lachte. Zoals hij al zei, na de gebruikelijke introductie, deelde hij de cursussen uit en begon hij aan de eerste les, wat bestond uit jezelf voor te stellen in het frans. De bel ging.
“Je te verrai demain! Bonne étude!”
De leerlingen stond op en verlieten het lokaal.
“Weer een halve dag” zuchtte Yazmyne.
“Wat is het probleem?” vroeg Angelique.
“Geen idee wat we kunnen doen. Dat is het probleem”
“Misschien kunnen we onze kamer beginnen te verven” zei Lucas.
“Ben je al klaar met de ontwerpen?” vroeg Britt.
“Ja” zei Yazmyne en haalde haar tekenblok uit haar muur.

*zie foto’s in volgend hoofdstuk*

“Die zijn prachtig!” zei Angelique.
“Dank je. Ik heb er lang aan gewerkt” zei Yazmyne.
“Maar hoe weet je of we ook onze deuren mogen verven?” vroeg Sam.
“Vind je het niet mooi? De meeste afbeeldingen heb ik op getekend van internet, maar het komt hier op neer” zei Yazmyne.
“Jawel, ik vind het prachtig…het is…je hebt een waar tekentalent” zei Sam. Yazmyne bloosde.
“Oooh! De liefde is wederzijds!” zeiden Jack en Kevin.
“Kleine kinderen” zei Yazmyne. Jack en Kevin lachtte.
“In ieder geval: de ontwerpen kome hierop neer. De automerken en de logo van de ontwerpers kan ik afprinten en zo schilderen. Lucas: voor jou deur heb ik het teken Pi gebruikt. Ik wist niet wat ik op de deur moest zetten”
“Dank je. Het is prachtig. En een geweldig idee om onze namen op de muur te zetten”
“Ach”
“Heb jij geen ontwerp voor jou kamer?” vroeg Angelique. Yazmyne haalde haar ontwerp uit.
“Wow”
“Zelf getekend! Wel een hele tijd geleden!” zei Yazmyne.
“Dat is prachtig!” zei Britt.
“Dank je” Kevin en Jack waren verdacht stil.
“ Wat is er jongens?” vroeg Yazmyne.
“We kunnen geen woorden vinden voor dit!” zei Kevin.
“Dat jij dit voor ons doet” zei Jack.
“Jullie verbaasdheid is genoeg” zei Yazmyne. De andere grinnikten. Kevin en Jack omhelsde Yazmyne.
“Ja, ok. Het is duidelijk! Jullie knijpen me fijn” Kevin en Jack lieten Yazmyne los.
“Dus, wanneer beginnen we?” vroeg Angelique
“Liefst zo snel mogelijk” De leerlingen keken op.
“Meneer Gatiss! Mevrouw Pulver!”
“Wij hebben de verf gekocht. Iedereen krijgt de kans. U kunt werkelijk prachtig tekenen, juffrouw Kennedey”
“Dank u wel, mervrouw” Yazmyne lachte.
“In het tekenlokaal kunnen jullie de verf halen” zei Meneer Gatiss.
“Dank u wel” Meneer Gatiss en mevrouw Pulver groette hen en lieten hen alleen.
“Welke verf zouden de hebben?” vroeg Angelique.
“Ik hoop op houtvernis” zei Yazmyne.
“Hopelijk op heel veel kleuren” zei Britt.
“Donkerblauw is mooi” zei Lucas.
“De muren verven doen jullie maar! Ik zorg voor de tekeningen” zei Yazmyne.
“Naar het tekenlokaal!” zeiden Kevin en Jack en renden er vandoor.
“Wat was dat?”
“Geen idee” De anderen grinnikten en volgden hen.