009.

'Gaan we vanavond nou wel uit of niet?' Ik rol zuchtend met me ogen 'jaa zei ik toch?' antwoordde ik voor de honderdste keer. 'Dan moet je niet weer terugtrekken omdat Emir niet meekomt' gaat Amy verder. Ik snuif en kijk de andere kant op, 'Waarom zou ik..?' mompel ik. Terwijl ik dat dus wél zou doen, als Emir niet kwam, was er niks aan. Ik kijk wat rond, mijn blik valt op Hope die een paar meter op langsloopt.
Daar is ze.
Ik sta in een reflex op uit me stoel, en loop naar haar toe. 'Heey Hope' glimlach ik nep, en bestudeer ondertussen haar kleren. Hoe kwam ze echt aan die schoenen, die zijn overal uitverkocht.. Dat kind moet wel hele rijke ouders hebben.. Ze stopt met lopen, 'heey..' groet ze me terug.
Ik kuch even, 'Ik vroeg me af of je Emir had gezien.. hebben jullie nog gepraat?' vraag ik een beetje nieuwsgierig.
'Ehm jaa.. Toen hij me vanochtend belde was hij onderweg, ik zoek hem eigenlijk ook, ik moet zijn telefoon teruggeven' zegt ze, en haalt een Iphone 5S uit haar jaszak.
Wat?
Wat had dit te betekenen? Mijn mond valt een beetje open. Had Emir serieus zo'n dure telefoon gekocht voor haar? Waar slaat dat nou weer op?
Snel herpak ik me zelf en zet mijn neppe glimlach weer op. 'E-een telefoon..? Hoezo..?'. Ze haalt haar schouders op, 'Hij had die van mij gebroken, dus heeft hij een nieuwe gekocht en zonder dat ik het zag in me tas gedaan..' antwoord ze. Hmm.. Ik lach zachtjes, en rol met me ogen, 'Typisch Emir weer he..' zeg ik een beetje geheimzinnig.. Ze kijkt me een beetje verward aan, 'Huh.. hoe bedoel je?' zegt ze. 'Tja.. ik had gister helaas ook al gehoord van dit trucje..', ik doe me armen over elkaar en kijk haar nog steeds aan, met een schuin lachje op mijn gezicht, wachtend op haar reactie.
'Trucje?' herhaald ze, en ik lach weer.
'Ik bedoel, zo makkelijk is alles dus voor Emir.. maarja, hij kan er natuurlijk niks aandoen.. hij neemt waar hij zin in heeft. Soms modellen, soms actrices..' ga ik verder.
Haar gezicht vertrekt, wat mij alleen maar meer plezier doet..
'Wat wil je hiermee zeggen?' vraagt ze, en ik haal mijn schouders nonchalant op.
'Je moet oppassen, je moet je zelf niet te snel speciaal voelen rond om hem wil ik zeggen. Hij is tenslotte erg wild in het uitgaansleven' glimlach ik weer.
Ze kijkt me emotieloos aan..
'Hanna. Emir zijn uitgaansleven boeit mij niet. Zijn hele leven boeit mij niet. Niet in de ochtend, niet in de avond' zegt ze.
'Oh, en hier, geef dit maar aan hem' glimlacht ze nep, en gooit de telefoon naar me toe, die ik met één hand opvang.
Met die woorden draait ze zich gauw om, en loopt ze weg..
Ik kijk grijnzend naar de iphone in mijn handen, en hou hem zwaaiend in de lucht als ik Emir al zie aanlopen.
Hij komt samen met Kaj naar me toe.
'Waarom liep Hope nou weer zo snel weg?' vraagt hij verbaasd.
Ik pak grijnzend zijn hand en druk de telefoon erin, 'Misschien vond ze het model van je telefoon niet mooi' zeg ik en glimlach tevreden.
Heerlijk was dit..

Dit hoofdstukje wilde ik even doen in Hanna's POV zodat jullie een beetje kunnen zien hoe zij over alles denkt (: