Mijn paard!!!

‘Gaat dat lukken zo?’ Vroeg mijn moeder toen we allemaal op ons paard zaten. We knikten. ‘Oké, ik zie jullie thuis, als er iets is kan je me bellen.’ Met een ronkend geluid reed ze weg. ‘Kunnen we?’ Vroeg Jake. “ja.” Zeiden Amy en ik in koor. Ik pakte het halstertouw van Sundance met mijn ene hand wat beter vast en met mijn andere hand hield ik de teugels van Miracle vast. Zachtjes spoor ik haar aan en in een rustige stap rijden we het erf af. Opeens komt Miriam aanrennen. “EN LAAT IK JULLIE NIET MEER ZIEN STELLETJE ONDANKBARE NESTEN!!!!!!!” Schreeuwt ze hard. Zodra Miracle haar stem hoort steigert ze. Van schrik laat ik Sundance los die er gelijk van door gaat. Jake gaat er achter aan en ondertussen probeer ik wanhopig om in het zadel te blijven en Miracle te kalmeren. ‘Ho maar meisje, het is al goed.’ Maar Miracle blijft steigeren. Langzaam voel ik me voeten uit de stijgbeugels glijden en ondertussen blijft Miriam doorschreeuwen. “JULLIE PAARDEN HEBBEN BIJ MIJ ONDERDAK EN VOER GEKREGEN!” Maar ik hoor haar amper want Miracle is nu echt aan het flippen. Gelukkig komt Jake dan aangelopen. Hij geeft de paarden aan Amy ,die nu op Misty met drie andere paarden staat, en loopt dan naar mij toe. Zo kalm mogelijk pakt hij de teugels. Eindelijk kalmeert Miracle. ‘Dankje.’ Hijg ik. ‘Laten we nu maar snel gaan.’ Jake stijgt weer op en ik neem Sundance weer over. We sporen de paarden aan tot in draf totdat we de stem van Miriam niet meer horen.

‘Nou ja gelukkig maar dat de stallen al klaar zijn.’ Zeg ik. ‘Trouwens ik wist niet dat jij zo goed met paarden om kon gaan en dat je kon rijden.’ Zeg ik verbaasd tegen Jake. ‘Jep ik rij al sinds mijn 3e en ik hou ervan om met paarden om te gaan. Ze zijn zo rustig en de vriendschap tussen mij en Prince is alles voor mij.’ Al pratend rijden we verder. Nu ze de stem niet meer horen zijn Sundance en Miracle super braaf en ze lopen mak mee. Den gelukkig gevoel stroomt door me heen. Eindelijk mijn eigen paard. Ik buig me naar voren. ‘Ik zal jullie nooit zo mishandelen als zij deed.’ Fluister ik. Miracle hinnikt zacht en geruststellend. Wat reed ze toch lekker. Na zo'n 40 minuten rustig stappen kwamen we bij mijn huis. ‘Kom dan zullen we de paarden op stal zetten.’ Zeg ik terwijl ik liefkozend over de hals van Miracle aai. ‘Hey ik woon hier maar 2 straten verderop.’ Zegt Jake blij. Binnen in mij voel ik wat kriebelen terwijl ik in zijn ogen kijk. Snel kijk ik weg en ik loop met Miracle en Sundance aan de hand naar de stallen. Ik zet eerst Sundance op stal en dan zadel ik Miracle af. Als alle paarden op stal staan gaan we ze voeren. ‘Komen jullie nog even mee naar binnen om wat te drinken?’ Vraag ik uitnodigend. Amy en Jake knikken. Met z'n drieën lopen we naar binnen. ‘Hey mam.’ ‘Hey schat ging alles goed?’ Vroeg mijn moeder bezorgt. ‘Het duurde wel heel lang.’ Nadat ik wat te drinken voor iedereen had gepakt vertelde ik wat er was gebeurt. Mijn moeder was woest. ‘Wat ben ik blij dat alle paarden daar weg zijn.’ Zei ze met trillende stem. ‘Ook die van jou Amy en ook van jou... Euh.’ Ze kijkt me vragend aan. ‘Oh sorry mam, dit is Jake, iemand uit mijn klas. Jake, dit is mijn moeder.’ ‘Hallo, Monique.’ zegt mijn moeder terwijl ze zijn hand schud. ‘Mam, ik heb ze gevraagd of ze morgen ook willen komen op mijn verjaardag, is dat goed? we kunnen dan ook samen gaan rijden.’ Mijn moeder kijkt blij. ‘Natuurlijk, leuk dat jullie ook komen.’ Zegt ze vriendelijk. Dan is het tijd voor Amy om te gaan. Als ze weg is staat mijn moeder op. ‘Willen jullie anders nog even helpen met de spullen uit de auto halen.’ Jake en ik springen op. Natuurlijk willen we helpen. Alles voor onze paarden. We lopen naar de auto. Jake en ik pakken de spullen van Moonlight en Misty en mijn moeder pakt het zadel van nu haar eigen paard, Sundance. Met de spullen in onze armen liepen we naar de stallen en we hangen de spullen in de kasten. Als alles is opgeborgen lopen we nog even langs de paarden om ze te controleren. Na de controle is het voor Jake ook tijd om te gaan. Ik loop met hem mee naar het hek. Jake kijkt me diep in de ogen. Een wervelstorm van vlinders komt in mijn buik tot leven. Snel kijk ik naar mijn schoenen. ‘Nou dan, ga ik maar.’ Zegt Jake met zijn hese stem. ‘Tot morgen.’ Ik kijk hem weer aan. ‘Ja, tot morgen.’ Zeg ik.

Als hij weg is slaak ik een diepe zucht. Volgens mij was ik hopeloos verliefd. Als ik binnen kom kijkt mijn moeder me nieuwsgierig aan. ‘Wat?’ mompel ik gegeneerd. ‘Oh niks hoor, je bleef alleen wat lang weg, met die super leuke jongen.’ Zegt mijn moeder nonchalant terwijl ze mijn reactie goed in de gaten houd. Het bloed stijgt naar mijn hoofd. ‘Ha! Ik wist het wel!’ roept mijn moeder uit. ‘Je vindt hem leuk!’ ‘Echt niet.’ Mompel ik ontkennend maar in mijn binnenste is de wervelstorm nog steeds niet gaan liggen. Snel ren ik naar boven. Als ik op mijn kamer ben doe ik mijn deur dicht. Ik kijk mijn kamer rond. Toen we twee weken geleden aankwamen had het hier vol gestaan met dozen. Nu waren al mijn boeken over paarden geneeskunde en diergeneeskunde en dierverzorging uitgestald in mijn boekenkast. Boven op de kast staan allemaal porseleinen beeldjes van honden, katten, paarden, tijgers, dolfijnen en nog veel meer kleine beeldjes. Op mijn vensterbank staat een foto van mij en mijn ouders en daarnaast staat er 1 van Goldy, mijn vorige hond die na 20 jaar aan ouderdom was overleden. Op mijn bed ligt een grote sprei met een enorme wolf erop. Ik ga aan mijn bureau zitten en ik pak mijn tekenblok. In gedachten verzonken begin ik wat te schetsen. Zonder erbij na te denken begin ik groffere lijnen te tekenen. Opeens hou ik op en kijk wat ik heb getekend. Het lachende gezicht van Jake kijkt me aan vanaf het papier. Ik lach in mezelf. Dit was echt hopeloos. Denk ik bij mezelf. Dan hoor ik een auto het pad op rijden en ik schrik op uit me gedachten. ‘Papa!’ Ik ren naar beneden. ‘Hey lieverd.’ Mijn vader sluit me in zijn armen.