Mag het?

Binnen 5 minuten staat ze weer kant-en-klaar voor me in haar grijs geruite rijbroek bestofte rijlaarzen. In haar ene hand had ze haar cap en in haar andere hand een poetskist. Samen lopen we naar mijn huis.

Als we binnen zijn schenk ik wat te drinken in. ‘MAM?’ Roep ik vragend. ‘Ik ben buiten!’ Amy en ik lopen over het erf. Mijn moeder komt ons te gemoed gelopen. ‘Wat heb jij nou gedaan?’ Vraag ik verbaasd als ik mijn moeder haar rode hoofd zie. ‘Oh.’ Ze maakt een nonchalant gebaar en veegt een pluk haar weg van haar bezwete gezicht. ‘Nou ja, ik had niks te doen dus toen ben ik begonnen met de stallen opknappen en nieuw stro erin leggen enz., maar dat ging allemaal erg snel en toen had ik nog tijd over en toen ben ik maar begonnen aan de zadelkamer en ik was net klaar toen jij kwam.’ Toen pas kreeg ze Amy in de gaten. ‘Oh hallo.’ Zegt ze verbaasd. ‘Ik ben de Moeder van Tessa, Monique.’ ‘Hallo, mevrouw ik ben Amy, ik woon tegenover jullie.’ Ze geven elkaar een hand. ‘Mam?’ Begin ik bedelend. Mijn moeder kijkt me argwanend aan. ‘Wat is er?’ ‘Nou Amy heeft zelf twee paarden en waar haar paarden staan zijn twee lieve paarden te koop, en zij moest er vandaag toch heen voor haar eigen paarden, en ik dacht misschien kunnen wij mee om te gaan kijken.’ Eindig ik aarzelend. Mijn moeder schiet in de lach. ‘Nou jij laat er ook geen gras over laten groeien, maar ja ik had het beloofd. Je hebt laten zien dat je goed met paarden om kan gaan en dat je weet hoe je ervoor moet zorgen.’ ‘ik heb vroeger heel lang een koppige haflinger als verzorgpony gehad, en ze vertrouwde alleen mij.’ Verduidelijkte ik voor Amy. Dan wend ik me weer tot mijn moeder. ‘Mag het alsjeblieft mam?’ Ik kijk haar smekend aan. ‘Vooruit dan, zal ik jullie met de auto brengen?’ Amy en ik juichen en ik val mijn moeder om de hals. ‘Dankje dankje dankje mam!’ ‘Haha, het is al goed, maar voor dat we gaan moeten jullie even bij onze stallen gaan kijken want ik heb me niet voor niets zo uitgesloofd.’ Amy en ik volgen mijn moeder naar de stallen. ‘Wauw mam!’ Ik kijk rond in de keurig stallen . Het was hier gisteren nog een puin hoop geweest. Nu waren alle stallen bedekt met een laag vers stro. ‘En kijk eens, ik heb zelfs al voer gekocht en de waterbakken doen het ook allemaal en de zadelkamer is ook schoon.’ Ze troont ons mee naar een kamer waar in de ene hoek voer staat en in de andere hoek staan 6 kasten. ‘Kijk in elke kast kan je 1 zadel en 1 hoofdstel hangen, je kunt je poetskist erin doen, je cap, je laarzen, alles.’ Mijn moeder kijkt ons glunderend aan. ‘We hebben zoveel geluk dat we dit zo goedkoop konden kopen. Dit alles zat er gratis bij.’ Ik knuffel mijn moeder. ‘Jaja, ga jij je nou maar omkleden.’ Zegt mijn moeder lachend. ‘Oké.’ Ik race naar binnen. Binnen twee minuten sta ik weer beneden, gehuld in mijn lichtbruine rijbroek en laarzen met al mijn rijspullen in mijn handen. Klaar! Roep ik triomfantelijk. Met z'n drieën lopen we naar de auto. ‘Je moet me wel even de weg wijzen Amy.’ zegt mijn moeder.

We stappen in en rijden weg. ‘Is het ver rijden Amy?’ Vraagt mijn moeder. ‘Best wel mevrouw, het zit helemaal achter de polder.’ zegt Amy beleefd. ‘Zeg maar Monique hoor. Maar dat is nog wel een eindje, moet jij dat elke dag fietsen voor jou eigen paarden?’ vraagt ze met een frons. Amy knikt. ‘Ja, er was nergens anders meer een betaalbare stalling vrij dus moesten we het verder zoeken. In de zomer is het niet heel erg maar vooral in de winter is het niet prettig om in het donker zover naar de polder te moeten fietsen en de prijs voor de stalling is dan wel de goedkoopste maar toch is 60,- per maand per paard is wel heel veel. Als dit zo door gaat moet ik misschien 1 van mijn paarden verkopen.’ Geschokt kijk ik naar Amy. Tranen glinsteren in haar ogen. Opeens schoot het me te binnen dat ik nog zou vragen of Amy haar paarden bij ons konden staan maar mijn moeder was me voor. ‘Ik denk dat als Tessa dat goed vind jou paarden wel bij ons kunnen staan. Het enige wat je dan hoeft te betalen is het voer en de dierenarts en soms wat onderhoud.’ ‘Echt?’ Amy kijkt ongelovig. ‘Ja hoor we hebben toch genoeg ruimte en wij hoeven die stallen niet te huren want die horen gewoon bij ons huis.’ Ik omhels mijn moeder. ‘Pas op Tessa, ik ben aan het rijden.’ zegt mijn moeder half geïrriteerd half geamuseerd. ‘Sorry mam.’ zeg ik lachend. Amy geeft me een high five. Na 20 minuten rijden zijn we er.