Vrienden

Ik zag hem nergens meer. Hij was zo dapper dat hij het in zijn eentje durfde op te nemen tegen die groep om mij te helpen. Maar waarom waren zij zo bang voor hem? Ik had echt de angst in hun ogen gezien. De bel haalt me uit mijn gedachtes.

Ik had nu geschiedenis. Met mijn tas om mijn schouders liep ik binnen, regelrecht naar het lokaal.’ Aha, jij bent vast de nieuwe waar iedereen het over heeft.’ Zei de man die bij de deur stond te wachten. ‘Euh ja, ik denk het.’ Zeg ik zacht. ‘Nou ik ben meneer Tukker en ik geef geschiedenis en aardrijkskunde, de twee leukste vakken.’ Zegt hij lachend. ‘Ik heet Tessa.’ Zeg ik beleefd. ‘Oké Tessa ga maar naast Amy zitten.’ Hij wees naar een slank meisje van de gemiddelde lengte. Haar donkerbruine haar kwam tot halverwege haar rug en ze had een leuk hartvormig gezicht met twee grote bruine ogen. Stilletjes liet ik me naast het meisje zakken. ‘Euh... hoi ik ben Amy .’ Zei het meisje aarzelend. Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Is er wat?’ Vraagt ze verward. ‘Nee, maar jij bent de eerste die tegen me praat.’ Zeg ik verlegen. ‘Ow ja, de mensen hier zijn een beetje.... afwachtend.’ Zegt Amy na een korte aarzeling. ‘Oké, nou ja ik ben Tessa.’ Amy schudde mijn uitgestoken hand, maar toen onze huid elkaar raakten werden haar ogen glazig en ze keek inschattend. ‘Gaat alles goed?’ Vraag ik na een tijdje. ‘Hé, wat?’ Met een schok komt ze terug in het heden. ‘Sorry, ik moest even ergens aan denken.’ Gauw liet ze mijn hand los. Verbouwereerd kijk ik haar aan. Na een tijdje haal ik mijn schouders op en draai me om en ik kijk recht in het gezicht van Jake. ‘Oh Hoi.’ Zeg ik verlegen. ‘Hey, ik heb wat voor je.’ Zegt hij met zijn zachte stem. Hij geeft me mijn tekening die in kleine stukjes was gescheurd. Hij had hem weer in elkaar gezet en geplakt. ‘Wat lief, dankjewel!’ Ik kijk hem dankbaar aan. Hij glimlacht en dan loopt hij naar zijn plek. ‘Kende je Jacob al?’ Vroeg Amy verbaast. ‘Jacob?’ ‘Ja Jacob.’ Ze wijst naar Jake. ‘Oh Jake, heet hij eigenlijk Jacob dan?’ Vraag ik aan Amy. ‘Ja, maar hij wil liever Jake genoemd worden, mag ik die eens zien?’ Vraagt ze wijzend naar mijn tekening. ‘Oh oké.’ Ik geef haar de tekening. ‘Waar heb je deze paarden gezien?’ Vraagt ze geïnteresseerd. ‘Op de heen weg hier naar school, hoezo?’ Ik kijk Amy aan. ‘Nou dat zijn mijn paarden.’ Nu is het mijn beurt om verbaasd te kijken. ‘Heb jij eigen paarden, cool, hou je ook veel van paarden, natuurlijk want anders zou je geen eigen paarden hebben.’ Amy schiet in de lach. ‘Ho ho, rustig aan, 1 ja ik heb twee eigen paarden die fjord en die fries zijn van mij, Ten tweede ja ik ben gek op paarden maar eigenlijk ben ik gek op alle dieren, en jij?’ Vraagt ze belangstellend. Ik vertelde dat ik gek ben op dieren en dat ik een eigen paard zou krijgen en ook een hond. Ook kwamen we erachter dat we even lang reden (vanaf onze 3e reden we al). ‘Maar weet jij nog een goede plek waar ze lieve paarden verkopen?’ ‘Ja!’ Zegt Amy enthousiast. ‘Waar mijn paarden staan, daar staan nog 2 paarden maar de eigenaar heeft geen tijd voor ze en ze hebben een nieuw baasje nodig.’ ‘Cool, zou je mijn moeder en mij vandaag misschien willen laten zien waar het is?’ Vraag ik opgewonden. ‘Tuurlijk.’ We zijn nu allebei enthousiast. Opeens schiet iets me te binnen. ‘Zeg Amy, ik ben morgen jarig en ik ken hier nog niet heel veel mensen maar zou jij morgen misschien naar mijn huis willen komen want we houden een klein feestje.’ Amy haar gezicht begint te stralen. ‘Echt. Mag ik komen? Oh ik ben nog nooit uitgenodigd. Hoe oud word je?’ ‘Ik word morgen 16.’ Zeg ik blij met haar reactie. Haar gezicht vertrekt even maar dan heeft ze weer een lach op haar gezicht. ‘Waarom nodig je Jake ook niet uit? Volgens mij vinden jullie elkaar wel aardig.’ Ik nog even onderzoekend naar haar gezicht, maar dan bedenk ik dat het was verbeelding was. ‘Goed idee, ik vraag het hem zo wel.’ Ik kijk naar Amy en een blij gevoel verspreid zich. Misschien was dit toch geen rampzalige dag, een nieuwe vriendin, en kijken voor een paard. Niets kan mijn bui meer verpesten. ‘Hey, wat voor hond zoek je eigenlijk?’ Vraagt Amy opeens. Ik denk even na. Een husky zou cool zijn die zijn zo schattig, maar eigenlijk maakt het niet uit, als het maar een staart, 4 poten en een hoofd heeft.’ Zeg ik lachend. ‘Oké.’ Amy haar gezicht klaart op. Dan gaat de bel en zijn we uit.

‘Rij je anders gelijk met mij mee?’ Vraag ik aan Amy. ‘Ja is goed, maar dan bel ik wel even naar huis oké?’ Ik knik. Terwijl Amy staat te bellen pak ik mijn spullen uit mijn kluisje. Als ik hem op slot doe zie ik Jake lopen en ik bedacht me dat ik hem nog zou vragen of hij morgen ook wilde komen. ‘Hey, Jake wil je morgen met Amy en mij mee naar mijn huis? Ik geef een klein feestje omdat ik 16 word.’ ‘16?’ Herhaalde hij schaapachtig. ‘Ja suffie, 16.’ Zeg ik lachend, maar dan zie ik, al is het maar 2 seconden, dezelfde geschokte blik op zijn gezicht. Maar dan tovert hij weer een glimlach te voor schijn. ‘Tuurlijk, waarom niet?’ Ik kijk hem argwanend aan. ‘Goeed, Amy ik ga alvast naar buiten.’ Ze steekt haar hand op. Ik wacht. Met de haar mobiel nog in haar hand loopt ze naar me toe. ‘Mijn ouders vinden het goed want ik moest er toch heen om te verzorgen, maar ik moet wel mijn rij kleding halen.’ ‘Geen probleem.’ Zeg ik blij. Al pratend lopen we naar de halte van de bus. Als we in de bus zitten wend ik me tot Amy. ‘Ik heb aan Jake gevraagd of hij morgen met jou en mij mee fietst en hij komt!’ ‘Goed zo.’ Zegt Amy glimlachend. ‘Euh, welke halte moet jij er eigenlijk uit?’ Vraag ik. ‘De vijfde halte moet ik eruit.’ Zegt ze opgewekt. ‘Hey ik ook.’ Roep ik uit. ‘Woon jij dan toevallig op die boerderij?’ Vraagt ze me nadenkend. ‘Ja, daar woon ik, en jij?’ ‘Haha dan zijn we overburen.’ Zegt Amy vrolijk. ‘Dus jij woont in dat huis met daar achter 5 paarden stallen en 3 weides en die bak?’ Ik knik. ‘Cool hé?’ Op Amy haar gezicht verscheen een hoopvolle blik. ‘Ik heb dan een vraagje, het zijn 5 stallen en zover ik net heb begrepen krijg je 1 paard, dan heb je nog 4 stallen over, zo daar eventueel ook nog plaats zijn voor mijn paarden, ik bedoel ik betaal er wel voor alleen nu staan ze heel ver weg en ik moet er wel elke dag heen.’ Zegt ze aarzelend. Mijn ogen beginnen te stralen. ‘Ik ga zomenteen gelijk vragen of dat mag, dat zou zo cool zijn. Dan staan onze paarden samen en dan kunnen we samen in onze bak rijden.’ ‘echt?’ Amy haar gezicht klaart op. ‘Oh dit is onze halte!’ Ze trekt me overeind en nog net op tijd springen we de bus uit. We proestten van het lachen.
‘Ik ga me even omkleden en dan ben ik binnen 5 minuutjes klaar oké?’ Ik knik.