Jake

‘Tessa, dit is echt heel erg goed.’ Zei ze bewonderend. Ik glimlachte verlegen. ‘Dankuwel.’ Ze pakte de tekening van de wolf. ‘Je krijgt hier een 10 voor!’ Zei ze. Ik bloosde van plezier. ‘Mag ik de tekening op mijn bord hangen?’ Vroeg ze. Ik twijfelde en dat zag ze. ‘Of wil je hem graag houden.’ Ik knik. ‘Nou dan maak ik er toch een kopie van, dan krijg jij gewoon weer je tekening terug.’ Zei ze lachend. Ik knikte instemmend. Even later kwam ze terug met een kopie en gaf ze mij het origineel terug. Snel stopte ik hem weer in mijn map. Op dat moment ging de bel.

Het was pauze. Ik pakte mijn spullen en zei mevrouw Driessen gedag. Ik ging langs mijn kluisje om wat spullen te dumpen en langzaam stroomden de gangen vol. Zoekend keek ik om me heen naar een rustig plekje. Nergens was nog iets vrij. ik liep naar buiten. Aha, daar in het hoekje bij de fietsen stond een bank. Ik ging zitten en dronk in gedachten mijn drinken op. Al met al viel deze dag wel mee. Ik pakte de tekening van de paarden. Hm, er mistte nog wat, maar wat? Geconcentreerd keek ik er naar. Die blik in de ogen van de friezen waren te zwak. Ik pakte mijn potlood en gum en ik ging aan de slag. Langzaam aan werd het beter. De paarden keken me arrogant maar ook nieuwsgierig aan. Ik was zo druk bezig dat ik niet merkte dat Julia met haar aanhang naar me toe kwam. Opeens werd mijn map met tekeningen van mijn schoot gerukt. Alles viel op de grond.
‘HÉ! Doe ff Normaal!’ Riep ik woedend terwijl ik opsprong. ‘Zozo, onze nieuwe heeft al een aardige grote bek he?’ Ik merkte hoe groot de aanhang van Julia was. 7 jongens en 5 meiden. Ik slikte. ‘Even speciaal voor jou nieuwe!’ Wij ( ze gebaarde naar haar aanhang) zijn hier (ze wees de school aan) de baas. Dus je houd je aan onze regels begrepen?’ ‘Oh en wat als ik dat nou eens niet wil?’ Beet ik van me af. De aanhang joelde en Julia haar ogen versmalden zich tot spleetjes. ‘Wat zei je daar?’ ‘Ik zei, wat als ik dat nou eens niet wil?’ Zeg ik op een overduidelijke toon alsof ik het tegen een peuter had. Julia keek me woest aan en knipte gebiedend met haar vingers. Er kwamen twee grote kleerkasten mijn kant op. Ze keken me dreigend aan en ze knakten hun vingers. Ik deinsde een beetje achteruit maar ik werd getackeld door 1 van de meisjes. De jongens kwamen steeds dichterbij. De grootste trok me aan mijn arm omhoog. ‘AU, laat me los, rotzak.’ Ik draaide me om en in 1 snelle beweging duwde ik zijn arm achter zijn rug. Hij piepte van pijn. De andere kleerkast ( volgens mij heette hij Jeroen) kwam op me en haalde uit naar mijn hoofd. Ik bukte op tijd en trapte tijdens die beweging in zijn kruis. Kermend van de pijn zakte hij op de grond. De andere kleerkast (Ik denk dat hij Jochem heette) sloeg zijn arm om mijn nek en hield mijn armen in de houdgreep. Ik worstelde om me los te krijgen maar zijn greep verslapte niet. 'Je hebt het zelf gewild.' Zeg ik waarschuwend. Met een soepele beweging trek ik mijn handen los en ik trek Jochem met een karate worp over mijn schouder. Naar adem happend blijft hij liggen. De klap op mijn achterhoofd zie ik niet aankomen en ik zak in elkaar op de grond in de sneeuw. Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen. Trillend probeer ik bij bewustzijn te blijven. 'Laat haar met rust.' Klinkt een zachte hese stem. 'Shit daar is creep, wegwezen jongens.' De groep maakt dat ze weg komt.

'Gaat het wel?' Vraagt de jongen. Ik herken hem, het is de jongen die tijdens tekenen mijn aandacht had getrokken.'Ik geloof het wel.' Zeg ik beverig. Hij reikt me zijn hand aan en helpt me overeind. Blijkbaar te snel want alles begint weer te draaien. Ik grijp me vast aan zijn schouder.'Ho rustig aan.' Zegt hij bezorgt terwijl hij me ondersteunt. Ik word rood. Slim hoor Tessa. 'Dankje. Voor van daarnet.' Mompel ik. Hij wuift mijn bedankje weg. 'Dat zou iedereen gedaan hebben.' Zegt hij, hij kijkt me diep in mijn ogen. Snel staar ik naar de grond. Ik zie de snippers van mijn tekening liggen, en ik begin ze op te ruimen. Als ik het laatste stuk wil pakken stoot mijn hand tegen die van de jongen. Een schok trekt door mijn hand. Zonder te weten waar ik moet kijken sta ik op. Met de stukjes van mijn tekening in mijn hand wil ik naar de prullenbak lopen maar de jongen houd me tegen. 'Geef maar, ik gooi het wel weg.' Schouderophalend geef ik hem de stukjes. Net als hij weg wil lopen bedenk ik met iets. 'Wacht, ik weet niet eens hoe je heet.' Hij draait zich om. 'Ik heet Jake en jij was Tessa toch?' Ik knik. 'Nou aangenaam kennis te maken Tessa.' Nadat gezegd te hebben loopt hij weg. Ik knipper met mijn ogen en dan is hij weg. Hoe deed hij dat nou weer?