Eerste schooldag

In gedachten verzonken loop ik naar de halte van de schoolbus, mijn adem vormde condens wolkjes en ik huiverde van de kou.
Het was hartje winter en de sneeuw knerpte onder mijn gympen. Vandaag had ik mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school.
Het Theo Thijsen college. Ik zou 4 HAVO gaan doen.

Mijn vader had een nieuwe baan gekregen en daarvoor moesten we naar het platteland verhuizen. Ik vond dat niet erg want ik ben gek op dieren en in de stad hadden we daar geen plaats voor, maar nu we in die oude boerderij wonen, mag ik zelfs een eigen paard! Ook mag ik een hond. Terwijl ik aan het dagdromen ben merk ik dat ik bij de halte ben. Met een zucht ga ik op het bankje zitten.
Tja, dit was het enige nadeel, een nieuwe school betekende een nieuwe klas. Waarom moest ik ook perse midden in het jaar in stromen? Iedereen in dit dorp kent elkaar al vanaf de basisschool en dan kom ik als de nieuweling.
Om de hoek komt de gele bus aangereden. Ik sta op en ik pak mijn tas. Ik zoek een plaatsje in de bus en ik laat met in de stoel zakken. Onderweg keek ik naar de opgaande zon en de weilanden. Plotseling zag ik 3 paarden. Een fjord, en twee friezen. De friezen galoppeerden hard met hun hoofd fier opgestoken. Dan verdwijnen de paarden uit het zicht. Teleurgesteld ga ik weer recht zitten. Na 10 minuten rijden komen we bij een groot gebouw. Leerlingen stappen pratend en lachend uit.
Oké Tessa, je kunt het het! Denk ik bij mezelf.
Ik haal diep adem en ik stap de kou in. Achter me sluiten de deuren.
Ik kon nu niet meer terug.
Langzaam loop ik naar de ingang. Bij de deur staat een jonge vrouw die de leerlingen begroet. Toen ze mij aanzag komen klaarde haar gezicht op.
‘Aha, jij bent vast Tessa, Ik ben mevrouw Havinga.’ Zegt ze vriendelijk.
Ik heb natuurlijk de pech dat ik op een kleine school kom waar elke docent elke leerling kent. Voorzichtig schud ik de uitgestoken hand van Mevrouw Havinga. Goed, ik kan dit aan, toch, zo moeilijk is het niet?
Ik haal diep adem.

‘Kom lekker naar binnen meid, buiten is het zo koud.’
De aandrang om rechtsomkeert te maken word sterker maar de zachte dwingende hand van Mevrouw Havinga duwt me naar binnen.
‘Ik zal aan de conciërge vragen of ze een sleutel hebben voor je kluisje.’ Zegt ze vriendelijk en ze verdwijnt in de stroom leerlingen. Van elke kant word ik aangekeken en ze fluisteren achter mijn rug. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen terwijl ik al die priemende blikken voel branden. Dan komt mevrouw Havinga terug met een kleine man. ‘Zo Tessa, dit is meneer Kuijl. Meneer Kuijl dit is Tessa, een nieuwe leerling.’ Meneer Kuijl schudt mijn hand. ‘Hallo Tessa, nou hier is je sleutel, ik zal even meelopen naar je kluisje.’ We lopen naar een rij rode kluisjes. ‘Hier jij hebt nummer 256.’ Hij overhandigt hij me de sleutel. Net op dat moment gaat de bel. ‘Ojee, is het al zo laat?’ Zegt Mevrouw Havinga geschrokken. ‘Uhm, Noah, Julia, Lucy kom eens hier.’ Drie mooie meiden komen arrogant naar ons toegelopen. ‘Meiden, dit is Tessa en ze komt nieuw in de plaats van Kasper die na de vakantie naar de Mavo is gegaan, Willen jullie haar een beetje wegwijs maken hier?’ De meiden nemen me van top tot teen op van mijn lange blonden haar, ijsblauwe ogen, slanke figuur en mijn lange benen . Ik was 1.87. Er verschijnt een arrogant glimlachje op het gezicht van Julia. En ik wilde het liefst ter plekke door de grond zakken.

‘Natuurlijk willen we dat doen Mevrouw, Kom maar met ons mee we hebben nu maatschappijleer.’ Ik keek nog even hulpeloos naar mevrouw Havinga maar die had zich al omgedraaid. Met tegenzin volgde ik de meiden naar het lokaal. Bij de deur stond een oude man. ‘Hallo meneer, we hebben een nieuwe.’ Zei Julia achteloos. De man draaide zich naar mij.’ Zo jij bent dus die Tessa.’ Ik werd geïrriteerd. Ja, ik was die Tessa. ‘Nou kom er maar in.’ Hij gebaarde naar binnen. Nerveus stapte ik over de drempel. Opeens was het doodstil en waren alle blikken op mij gericht. ‘Hey een nieuwe!’ Riep iemand hard door de klas en iedereen begon te lachen en toen begonnen ze druk te fluisteren. ‘Een nieuwe? Ze komt zeker uit de stad. Tss.’ Ik keek naar mijn schoenen en de tranen brandden achter mijn ogen maar ik knipperde ze verwoed weg. Ik wil niet als de zwakkeling bekend komen te staan.