Het is zo raar..

Het is raar.

Je hele leven zoek je naar je ware, en dan ontdek je dat je ware zich te ver weg van je bevind.

Het is raar.

Je zou je leven geven om hem terug te zien, terwijl hij je niet eens bij naam kent.

Het is raar.

Je schrijft brieven vol emoten en woorden die uit de kern van je hart komen, en wanneer je zijn adres op de enveloppe schrijft, weet je dat die waarscheinlijk nooit zal worden geopend.

Het is raar.

Je kan er niets aan doen, je laat je tranen zo vaak voor hem vloeien, van verdriep, van wanhoop, maar toch vind je dat hij iedere traan verdient.

Het is raar.

Je wilt hem op één of andere onmogelijke manier uit je geheugen wissen en een leven starten zonder hem, maar dan besef je dat hij al een onuitwisbaar deel in je leven is geworden.

Het is raar.
Ja , zo raar.
Dat je ooit zoveel kon houden van iemand die je eigenlijk niet kent.