Hoe het allemaal begon..

Alles begon heel normaal. Zomaar even surfen op het internet. Link na link werd geopend, tot plots die ene link naar een filmpje van een duits concert.
Een geweldig nummer brachten vier jongens met een werkelijk bijblijvend maar toch zeer mooi uiterlijk.
Ze speelden niet voor gewoon publiek, maar voor een zaal vol gillende meisjes van ongeveer mijn leeftijd.
Wanneer de camera zich wegrichte van het podium en de meisjes filmden zag ik ze gillen, schreeuwen, en zelf wenen. Ik verklaarde ze gek! Wie zou nu gaan wenen voor een concert? Of was het helemaal niet voor het concert?

Het was als een soort van verslaving, een drug. Eenmaal ik deze jongensband onder de naam 'Tokio Hotel' ontdekte kon ik het niet laten om elke dag wel iets van hen op te gaan zoeken.
Foto's werden opgeslaan, bewerkt, bewaard, afgeprint en uitgehangen.
Muziek werd gedownlaoded, beluisterd en meegezongen.
En beetje per beetje ontdekte ik dat telkens wanneer ik men ogen over een foto van de band liet gaan, ze bleven plakken bij die ene. Hij stond niet vaak op de voorgrond, weliswaar wat naar achter geduwd. Maar hij had iets dat me aantrok. Wat? Dat wist ik nog niet.. Nog niet.

Ik stapte in de unieke wereld van Tokio Hotel. De kijk op het leven ging veranderen.
Ik leefde op hoop, en zo leef ik nu nog 3 jaar en een paar maanden later nog steeds. Ik koos ervoor om het nog dieper in mijn leven te laten brengen, en verloor men hart aan die jongen die telkens men aandacht trok. Zijn naam, Georg Listing. Ik ontdekte wat me zo aantrok bij hem.
Alles.
De manier waarop hij praat, kijkt, wandelt. Alles aan hem vond en vind ik nog steeds geweldig.
Ja, ik werd verliefd, smoorverliefd zelfs en dat is nog steeds zo tot op de dag van vandaag. En hoe moeilijk de toekomst ook lijkt, gevoelens mag je niet negeren, dus ik blijf gewoon doorgaan tot het bittere eind.
Je moet nu eenmaal vooruit in je leven, en niet achteruit.
En zeg me niet dat je weet dat wat ik voel, want er zijn maar enkele mensen die dit unieke gevoelens delen, en die ook sterk genoeg zijn om door te blijven gaan, ondanks alles.
Noem me zielig, noem me onvolwassen, noem me gek, maar ik zal vechten zo lang ik leef. Want enkel de vechters worden beloond met het ultieme.
En voor je jezelf gaat benoemen tot een vechter, denk eerst even na voor wie je vecht. Vecht je voor de jongen waar je naar op kijkt door zijn band? Of vecht je voor hem die je enkel met een lach volledig kan laten smelten, en je zo intens gelukkig maken dat het soms pijn doet.
Want er zijn teveel mensen die zeggen dat ze verliefd zijn, terwijl ze niet eens de inhoud van 'het verliefd zijn' kennen.
En ik ben verliefd, dat weet ik ondertussen wel al, ik ben zo verliefd. En nee, zeg me asjebliefd niet dat ik wel zal veranderen als ik ouder word, want dan moet ik je teleurstellen. Ik ben begonnen aan een reis waar het einde heel moeilijk is om te vinden, maar het is wél vindbaar. En ik heb mezelf beloofd dat ik men reis zal afmaken.
Ik koos voor mezelf om nooit te stoppen.
Het is ook onmogelijk.
Want alles is veranderd.

Gevoelens: je werd smoor verliefd op hem die je eigenlijk niet persoonlijk kent, maat toch voel je een zekere verbondenheid.

Persoonlijkheid: je gaat je onbewust schikken naar de manier hoe hij zijn 'droommeisje' beschrijft, omdat je werkelijk alles zou doen om hem te kunnen beminnen als een lover.

Gedachten: zonder dat je het wil ga je alles aan hem linken, er gaat geen dag voorbij dat zijn naam niet door je hoofd dwaalt. Het is een automatisme geworden.

Ik werd officieel één van die meisjes daar op de eerste rij, wenend tijdens een concert. En nu weet ik waarvoor ze wenen, voor hun liefde. Die op dat moment zo dicht van hun is, en tegelijk ook zo ver weg.
Alle emoties komen naar boven omdat je verlangt naar enig oogcontact, om een zachte of eerder zwoele lach. Terwijl je nooit zal weten of die lach of blik wel écht naar je gericht was.
Ja, ik ben gek. Gek op hem.
Maar niemand kan er nu nog iets aan veranderen, want wat ik nu voel, is oprecht.
Ik heb nog nooit zo veel van iemand gehouden.
En voor mij is dat genoeg.

Alles is veranderd door dat ene filmpje, één filmpje veranderde alles.
En zo zal het blijven.