Hoofdstuk 10. De aanval

Even later waren de katten bijna bij het Donderpad. Vlekster en het groepje katten verstoppen zich achter de struiken. Toen de leider boven de struik uit keek zag ze drie SchaduwClankatten, en een daarvan was de SchaduwClancommandant! Grrrr Nachtklauw, waag het eens met je groepje mijn krijger te vermoorden! Oranjeblad lag op de grond met veel wonden een bloed. Ze zette al haar kracht in haar poten om op te kunnen staan. Oranjeblad trok een pijnlijk gezicht. Voor haar stonden Takkenklauw, Nachtklauw en Zwartstorm. Takkenklauw haar groene ogen stonden vals. Toen de DonderClankrijger overeind stond teckelde Takkenklauw haar weer om. Arme Oranjeblad! dacht Vlekster. ''Oke, Vlammenpoot, jij gaat naar ze toe en laat ze achter je aan rennen. Ren hier langs de struiken zodat wij ze kunnen bespringen. Maar maak niemand dood, ook al verdienen ze het wel'' commandeerde Vlekster. De katten knikte. Vlammenpoot sprong te voorschijn. ''Oranjeblad!'' riep hij paniekerig. De SchaduwClankatten keken verschrikt om. "Jullie!'' spuugde de leerling. ''Ik ga hulp halen Oranjeblad!'' ''Pak hem!'' commandeerde Nachtklauw. Takkenklauw en Zwartstorm racete achter Vlammenpoot aan. Gauw rende hij langs de struiken. Zijn tegenstanders volgde precies dezelfde weg. ''Verassing!'' miauwde IJsoog en ze sprong naar Takkenklauw. De bruine SchaduwClanpoes keek woedend. Vlekster racete naar de Commandant en teckelde hem omver. Stormpels en Zwartpels hielden zich bezig met Zwartstorm. Vlekster gromde kwaad naar Nachtklauw. ''Hoe durven jij en je vriendjes Oranjeblad proberen te vermoorden?!''