Hoofdstuk 5

Anne
De rest van de middag gebeurde er niet echt iets bijzonders. Ik was klaar met schoonmaken en liep dis naar Fara toe. 'Fara ik ben klaar' Zei ik. 'Ga Lynn en Quinn maar halen' Zei ze. Ik knikte en ik liep het huis uit. Ik vond het niet erg om eventjes te lopen.
Toen ik op school aankwam zag ik dat er allemaal blanke kinderen waren. Hoe moest ik hier ooit Lynn en Quinn vinden dacht ik. Ik besloot maar gewoon rond te gaan lopen en dan zou ik ze vanzelf wel een keertje tegenkomen. 'Anne!' Hoor ik een stem. Ik herken de stem. Het is Quinn. Ik kijk om me heen. Achter me zie ik Quinn met vrienden. Ik draai me om en loop naar de jongens toe. Ik haal me schouders op en dan zeg ik: 'Lynn'. Quinn haalt ook zijn schouders op. Ik kijk even om me heen. Dan zie ik Lynn uit een poort komen rennen. Ze kijkt om zich heen. Snel ga ik springen en zwaaien. Lynn glimlacht en rent naar me toe. Dan maakt ze een gebaar van zwemmen. Ik knik. Ik wenk Quinn en Lynn en loop naar de uitgang van de school. Ik zie in m'n ooghoek Quinn die uitgebreid afscheid wil nemen van zijn vrienden maar Lynn die hem mee trekt. Ik glimlach en open de poort die naar de weg leid. Ik sta op een zanderige weg en loop naar links naar de geasfalteerde weg. Daar wacht ik op Quinn en Lynn die aan komen rennen. 'I little English' Zegt Lynn. Ik glimlach en knik. 'I speak A little bit English' Verbeter ik haar. Ik hoor dat Lynn het in zichzelf nog een paar keek herhaalt. 'Understand?' Vroeg ik aan haar. Ik wist dat ze niet zo goed Engels kon dus het had niet veel zin om de hele zin te zeggen. Lynn knikte. 'Understanding is Beter ' Zei ze. Ik knikte en dacht na. 'Home?' Vroeg ik. Lynn begreep het meteen. 'Thuis' Antwoorde ze. Ik herhaalde het nieuwe woord een paar keek. 'Wich Language?' Vroeg ik haar. 'Dutch' Antwoorde Lynn. Ik knikte. Vanaf nu kon ik 1 woordje Nederlands!
De weg terug was niet heel bijzonder. Ik hoorde Lynn en Quinn praten en af en toe hoorde ik het woordje thuis. Ik grinnikte even. Ik vond het wel een mooi woordje. Ik vroeg me af hoe je het schreef. In m'n gedachte maakte ik allemaal opties maar het lukte niet. Ik draaide me om naar Lynn. 'One?' Vroeg ik. 'Één' Antwoorde Lynn. Ik glimlachte. Ik zei het woordje een paar keer. 'Two' Zei ik. Lynn keek me raar aan. Snel stak ik 2 vingers omhoog. 'Twee' Zei Lynn en ik herhaalde het woordje net zoals de vorige keer. Alleen deze keer deed Lynn hetzelfde maar dan met het Engelse woord. Zo ging het nog een tijdje door. Tot we bij 15 waren geweest. Ik concentreerde me even en dacht na. 'Één' Zei ik. Ik dacht weer na. 'Twee' Zei ik toen. 'Drie' Weer dacht ik even na. 'Vier, Vijf' Zei ik nu. Ik ging door tot ik bij 15 was. Dat wist ik niet zo goed meer. 'Vijftien' Zei Lynn. Ik sloeg tegen m'n hoofd. Don dat ik dat was vergeten. Ik concentreerde me nog beter. 'Één, twee, drie, vier, vijf, zes......' Zei ik.