Hoofdstuk 4

Anne
We waren klaar met Chapati bakken en ik deed er folie overheen. Ik zette er op tafel en toen kwamen er 2 kinderen druk pratend binnen. Ik verstond niet wat ze zeiden. Het klonk erg raar. Toen ze mij zagen werden ze stil. Ik hoorde Fara iets aan de kinderen uit leggen. 'Lynn' Zei het meisje en ze wees op zichzelf. 'Quinn' Zei de jongen en hij wees opzichzelf. 'Ik ben Anne me ik kom hier werken omdat ik in het weeshuis zit' Zei ik. De kinderen keken niet begrijpend naar mij en toen naar Fara. Ik hoorde Fara vertalen wat ik had gezegd. Ik hoorde het meisje iets tegen Fara zeggen. 'Lynn zegt dat ze het heel zielig vind voor je' Vertaalde Fara. Ik glimlachte. 'Dankje. Ik heb nooit bij mijn ouders gewoond. Nou in ieder geval niet dat ik me kan herinneren' Zei ik. Fara vertaalde het weer. Ook wat Lynn en Quinn Antwoorde. 'Dit is Chapati' Zei ik en ik pakte de schaal met Chapati en haalde het folie eraf en gaf er 1 aan Lynn en 1 aan Quinn. 'Lekker' Zei ik tegen Lynn en Quinn en ik ging met mijn hand aan de zijkant van mijn hoofd op en neer.
Een uurtje later hadden de kinderen ontbeten en hadden alle Chapati opgegeten. Nu ging ik ze naar school brengen. Ik was nerveus maar Fara had me alles goed uitgelegd en Lynn en Quinn wisten ook waar het was. Lynn was 12 en Quinn ook. Ze zijn een tweeling. Ik liep naar buiten en Lynn en Quinn volgde me. 'Chapati hmmmm' Zegt Lynn. Ik glimlach en knik. Dan schieten we in de lach. We lachen zeker nog een minuut maar Quinn word er gek van en loopt voor ons uit. 'Quinn!' Roep ik. Hij kijkt om en wacht. Waarschijnlijk omdat hij niet weet hoe hij moet zeggen dat hij alvast doorloopt. Snel ren ik naar Quinn toe gevolgd door Lynn. Met z'n drieën naast elkaar in de berm. Dan ziet Lynn wat takken op de weg en stopt. Quinn stopt ook en ze kijken er raar naar. Ik gebaar dat ze moeten komen en ren wat vooruit. Daar staat een vrachtwagen met pech en ik wijs ernaar. Lynn en Quinn knikken als teken dat ze het snappen. De mensen in Kenia zijn niet zo rijk en daarom leggen ze dan takken op de weg, wat ik wel slim vind.
De weg naar school is verder rustig verlopen en ik heb Quinn en Lynn uitgezwaaid. Ik loop nu in de Bern terug en tek de auto's die langs komen. Ik ken het hier goed. In er weekend op zondag maak ik altijd wandelingen met Annastacia en Krissy. En vaak ook nog met meer meiden. Ik ga de zei weg weer in en zoek het huis. Het is verder lopen dan ik dacht. Het kom waarschijnlijk omdat de eerste keer toen in hier kwam rende rn net met de tweeling liep. Ik zou ook wel een tweeling zus of broer willen hebben.
Ik kwam aan bij het huis en de askari liet me meteen binnen. Ik liep door en zag Fara de schoonmaak spullen pakken. Snel rende ik naar haar toe en ging haar helpen. Ze legde me van alles uit en ik ging aan de slag. Een half uurtje later ging Fara naar haar werk toe. Ik werkte en maakte alles zo goed mogelijk schoon. Tot ik per ongeluk iets om stootte. De man met de snor vloog omhoog uit z'n stoel. 'Jij! Jij!' Riep hij boos. Ik kreeg een vlaag met scheldwoorden over me heen. 'Meneer, er ging echt per ongeluk!' Zei ik tegen hem en de tranen stonden in m'n ogen. Ik keek hem angstig aan omdat hij net zijn arm omhoog had gedaan om me misschien te gaan slaan. Op dat moment kwam Fara thuis. 'Ferdinand!' Riep ze en ze pakte me snel beet. 'Gaat het goed?' Vroeg ze. Ik knikte. Ik trilde een beetje. Toen ik gekalmeerd was vroeg Fara wat er gebeurd was. Ze keek bedenkelijk. 'Mijn man reageerde zo omdat dat zijn Lievelings fotolijsten was. Ga je excuses maar aanbieden' Zei Fara. Alsof ik dat nog niet had gedaan dacht ik. Ik klopte op de deur van de studeerkamer en Ferdinand deed open. Hij keek me boos aan. 'Het spijt me' Zei ik. Hij bromde wat en snel
Ging ik de scherven opruimen. Ik vond 1 stukje die nog behoorlijk heel was en maakte er met een ander stukje een beetje text in. Ik gaf het aan Ferdinand en hij glimlachte even maar gebaarde daarna dat ik verder moest met m'n werk.