Season 4 Chapter 18

Fabian

Van boven af proefde ik gewoon dat de sfeer veranderde van de mensen die in de steden woonden die dicht bij Cornelius’ City lagen.
Ik kon de haat voor deze stad gewoon voelen.
Cornelius had schijnbaar nooit omgekeken naar de element-loze steden en dorpen toen ze aangevallen werden door de Bokkenrijders.
Ik vroeg me eigenlijk af wat ik in Cornelius’ City ging doen, maar mijn nieuwsgierigheid won het gevecht van mijn twijfels.

Even was er een dor en verlaten stuk landschap onder me terwijl ik doorvloog naar een hoge berg die voor me lag.
Ik streek neer op de berg en besloot om te voet verder te gaan aangezien het al licht was en ik wist dat Christopher zelf met een leger in de buurt was, dus was het erg belangrijk dat ik niet opviel.
Ik liep de zanderige berg over en kippenvel overheerste op mijn lichaam.
Het was zelfs zo erg dat ik op mijn knieën zakte en zo over de rand van de berg gluurde naar het spektakel voor me.
Niet alleen schrok ik van de uitstraling van Cornelius’ City, ook schrok ik van het reusachtig blauwgekleurde leger dat ongeveer een paar honderd meter verwijderd was van de stad.
Cornelius’ City had ongeveer een grootte waar district 7 meer dan twee keer in zou passen en dat district was reusachtig.
Het had grote gouden muren en er liep een groot plat dak overheen waar in het midden een grote koepel bovenuit stak.
Alles was goudgekleurd en er was geen enkel plekje in de stad wat openlucht was.
Ik keek naar het leger en zag dat helemaal vooraan Christopher stond met Tanja aan zijn ene zijde en Juliette aan zijn andere zijde.
Ik herkende Johno en Rogier die vooraan het leger stonden en achter hen stonden meer dan 2000 ijswachters.
‘Holy shit’ floepte er uit mijn mond.

Cornelius

Ik nam een paar druiven die mij aangeboden werden door een bediende, toen mijn rechterhand naar binnen kwam gestormd.
‘Nivada, ik heb even mijn rustmomentje’ zei ik lachend.
‘Cornelius, een leger van meer dan 2000 ijswachters staat aan de voet van uw stad’ zei Nivada ernstig.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en ging langzaam staan.
‘In al die jaren is nog geen enkele koning of koningin zó dom geweest om een aanval op mijn stad te doen’ zei ik ernstig.
‘Wat zijn uw ordes?’ vroeg Nivada.
‘We vallen niet aan’ zei ik vastberaden. ‘Maar wanneer ze de muren beschadigen, dan’, ik stopte even en knipoogde. ‘Dan weet je wat je het leger moet laten doen’.
Nivada knikte en stormde mijn kamer weer uit.

Vera

‘WAT!’ gilde Melodie. ‘Waarom zou hij dat doen’.
‘Het staat er heel duidelijk’ zei ik terwijl ik het briefje van Fabian nog een keer voor las.

Ik ben op een missie die misschien wel een aantal dagen zal duren.
Geen zorgen ik weet wat ik doe en ik blijf onzichtbaar.
Stuur alle element-loze strijders naar district 5 en ga daar zelf ook heen wanneer jullie klaar zijn.
Ik zie jullie daar over een paar dagen.
Fabian

‘Hij is gek’ zei Liam.
‘Maar de vorige keer dat hij dit deed kwam hij in leven terug met jullie’ zei ik. ‘We moeten vertrouwen hebben in hem’.

Fabian

Ik keek toe hoe de eerste ijsstralen tegen de onschendbare muur van Cornelius’ City opbotsten.
Het gaf een oorverdovend kabaal en ik voelde onder mijn handen en voeten de grond trillen.
Steeds meer ijsstralen botsten tegen de muur op waarbij uiteindelijk 2000 ijsstralen de lucht in vlogen.
Als het geen aanval was geweest was het best een mooi gezicht om te zien.
Toen na enkele minuten nog steeds geen schade zichtbaar was, gaf Christopher een schreeuw en creëerde hij een grote ijspegel samen met Tanja en Juliette die dwars door de muur heen vloog.
Een groot gapend gat was zichtbaar in de muur en werd steeds groter.
Alle ijsstrijders begonnen te juichen en de regen van ijsstralen hield op. Verschillende ijswachters kwamen in beweging en renden op de gouden stad af.
Christophers lach kwam boven het gejuich uit en hij hief zijn armen alsof hij een overwinning had behaald.
Op dat moment schoten honderden luikjes in de muur open en pijlen werden vanuit de muur afgeschoten op de ijswachters.
De pijlen doorboorden honderden ijswachters tegelijkertijd en Christopher, Tanja, Juliette, Johno en Rogier doken op de grond.
En tweede regen van pijlen vloog over de ijswachters heen en opnieuw vielen er honderden ijswachters dood op de grond neer.
Ik kon mijn eigen ogen niet geloven.
Cornelius’ City had na al die jaren officieel een aanval terug gedaan om de stad te verdedigen.
‘TERUGTREKKEN’ schreeuwde Rogier en alle ijswachters, inclusief de koninklijk familie, renden weg van de gouden stad.
Na een paar minuten waren alle levende ijswachters verdwenen en bleven de doden lichamen over die bezaaid over de grond lagen.
Ik het gapende gat zag ik verschillende mensen verschijnen in bronzen en zilveren pakken.
Ze bekeken het gat in de muur en ik besloot om tevoorschijn te komen.
Ik vloog de lucht in, richting het gapende gat in de muur.
Ik kwam neer op de grond en moest hier en daar nog over dode lichamen heen stappen.
Plotseling greep een hand mijn enkel vast en viel ik neer op de grond.
‘De ster’ siste een stem.
Ik keek om en zag dat een bebloede ijswachter mij vals aan keek.
De hand van de ijswachter werd plotseling van zijn arm af gehakt en achter mij verscheen een man in een bronzen pak.
‘Gaat het met je, jonge vreemdeli’ maar hij stopte met praten toen hij mijn tekens op mijn gezicht zag.
‘De gevallen ster’ stamelde hij.
‘Ik ben hier gekomen om met Cornelius te spreken’ zei ik terwijl ik op stond.
‘Cornelius ontvangt geen bezoek’ zei de bronzen wachter.
‘Slechts sterke strijders die van plan zijn om in de stad te komen wonen zijn welkom’.
‘Dan ben ik bij deze van plan om in de stad te komen wonen’ waren de woorden die uit mijn mond kwamen zonder na te denken.
‘Goed dan, welkom in Cornelius’ City. Volg mij maar, dan breng ik je naar Cornelius’.
Ik had zojuist of de beste beslissing of de grootste fout van mijn leven gemaakt.

Morgen worden Cornelius en Nivada onthuld in de Character Bios