Season 4 Chapter 17

Fabian

‘Verlaten’ zei Liam toen hij terug kwam van een groepje huizen wat verderop stond.
‘Deze huizen zijn ook verlaten’ zei Melodie.
‘Deze ook’ zei Vera.
‘Nou dat schiet lekker op dan’ zei ik terwijl ik de lege huizen van het eerste element-loze dorp bekeek die we tegen kwamen.
‘Waar zouden ze allemaal zijn?’
‘Ik heb geen idee’ zei Vera. ‘Misschien dat het ijsvolk ook op jacht is?’
‘Dat zou best kunnen’ zei Melodie.
‘We kunnen beter naar de grotere steden in het zuiden gaan’ zei Liam. ‘Daar maken we denk ik het meeste kans’.
Ik knikte en sprong de lucht in terwijl Liam, Vera en Melodie weer op hun paarden sprongen.

Na een aantal uur gereden te hebben, waren we alleen maar langs verlaten dorpen gekomen.
Nergens was er ook maar één element-loze strijders te bekennen.
Uiteindelijk kwamen we bij de eerste grote stad aan, waar nog volop leven te zien was.
‘Dit is de stad waar ik vandaan kom!’ riep Melodie blij. ‘We kunnen de paarden bij mijn oude huis zetten om even bij te komen van de reis. We hebben tenslotte bijna heel de nacht doorgereden, dus we kunnen best even een paar uur slapen’.
‘Goed plan’ zei Vera. ‘Ik ben echt gesloopt’.
Na een kwartiertje kwamen we bij een leuk schattig huisje aan, waarbij het dak gemaakt was van hooi.
‘Prachtige herinneringen heb ik hier’ zei Melodie met tranen in haar ogen.
‘Ongelofelijk hoe snel alles kan veranderen in zo’n korte tijd. Eerst raak ik mijn zus kwijt aan de dood en daarna raak ik mijn zusje kwijt aan de ijskoning’.
‘Maar je hebt nog steeds je neef en nicht’ zei Vera die haar armen om Melodie heen sloeg.
‘Absoluut’ zei Liam die het zelfde deed.
Ik staarde naar mijn drie vrienden en begreep maar al te goed hoe moeilijk Melodie het had.
‘Jij hoort ook bij onze familie Fabian’ zei Vera die haar hand naar mij uitstak.
Ik glimlachte en deed mee aan de groepsknuffel.
‘En nu gaan we slapen’ zei Liam droog. ‘Voordat het té emotioneel wordt’.
En met die woorden gingen we naar binnen en kon ik mijn ogen eindelijk sluiten, terwijl ik op een lekker zacht warm bed lag.

Voor mijn gevoel had ik al een paar uur geslapen toen ik ineens een tikkend geluid hoorde wat leeg alsof er iemand een steentje tegen de ruit aan gooide.
Ik kroop uit bed en zag dat Vera, Liam en Melodie nog in een dikke coma lagen.
Ik deed de deur open en keek naar buiten waar het al licht begon te worden.
Op de deurmat lag een briefje waarop met sierlijke letters Fabian was geschreven.
Ik maakte het briefje open en las de sierlijk geschreven letters;

Fabian,

Ik breng jou dit bericht om je te informeren over de plannen van de ijskoning, en ja ik ben daarvan op de hoogte.
Over ongeveer een uur valt Christopher Cornelius’ City aan waarbij zijn doel is om de muur aan te tasten. Ik dacht zomaar dat jij erg benieuwd was naar de stad en dit is je kans om de stad in te sluipen.
Vernietig dit bericht en vertel er niemand over.
Je hoort snel meer van me.

The Frozen Princess

Ik las het briefje nog een keer om te kijken of ik het me toch niet verbeeld had.
Ook keek ik of ik iemand van een afstandje zag toekijken, maar ook dat was niet het geval.
Wie was The Frozen Princess en waarom hielp ze mij in deze strijd.
Toen draaide ik me om en keek naar het huis van Melodie.
Ik moest hoe dan ook Cornelius’ City van binnen zien en ik wilde perse weten welke geheimen de stad allemaal kende.
Vandaar mijn besluit om in de lucht te springen en nog bij Cornelius’ City te komen voordat de zon helemaal op was.