Proloog.

Toen ik net te horen kreeg dat Jay in het ziekenhuis lag stortte mijn wereld in. Mijn grote sterke broer. Dit kon toch niet waar zijn? Mijn lieve broer, die er altijd voor me was. De stoere broer die voor me opkwam als jongens uit mijn klas me treiterden. Jay, die me soms spontaan uit bed sleurde om een flink stuk te gaan wandelen. De jongen die me had leren gitaarspelen. Ik kon me geen wereld zonder hem voorstellen. Hij was niet alleen mijn broer, maar ook mijn beste vriend.