9. Melissa R. Finch

P.O.V. Draco Malfidus

Zelf wil ik de roddel niet geloven. Maar om nu weer na der toe te gaan heeft ook geen nut. Toch besluit ik dat ik de volgende dag weer met haar moet praten. De nacht gaat erg sloom voor mij gevoel. Ik weet precies wat ik tegen haar moet zeggen.

Toen ik door de gangen zwerfde kwam ik de Wemels, Potter en Griffel wel tegen maar haar niet. Zou ze er echt zo erg kapot van zijn? Mijn lef en arrogantie was ook ver te zoeken toen een paar 1e jaars tegen me aanbotste en gelijk smeekte om genade. Zonder na te denken liep ik naar de kamers van Griffioendor. Eenmaal binnen liep in 1 rechte lijn na de meisjes slaapzalen waar ik Melissa tegen het lijf aanliep. Ik keek met vluchtige ogen na haar gezicht. Het was wit en haar ogen waren rood + haar make-up was uitgelopen. Terwijl ik haar wou omhelzen duwde ze me weg. Het enigste wat ze tegen me zei was waarom? Alle woorden die ik gisteren had bedacht waren opeens allemaal weg. Wist ook geen doen van houding, wist niet waar ik moest kijken. ‘Wat doet hij hier?’ hoorde ik een meisje schreeuwen. ‘Uh… ik ben al weg.’ Zei ik haperend en liep snel na me eigen afdeling toe.


P.O.V. Melissa R. Finch

Ginny keek Draco met een verbaasde blik aan terwijl hij versneld wegloopt. ‘Ik weet niet wat die hier deed, hij wou wel wat zeggen.’ Zuchtte ik. ‘Het was niet me bedoeling om zo te reageren.’ Zei Ginny en ze pakte me handen. ‘Trouwens je moet met hem gaan praten.’ Zei ze aandringend maar toch bemoedigend. ‘Ja maar wanneer dan?’ ‘Vanavond.’ Ik knikte en stuurde een licht bolletje na Draco toe. Met alle hoop zal ik vanavond eindelijk weten wat er aan de hand is. Ook wou ik graag een bolletje terug maar die kreeg ik niet. Eenmaal was de avond aangebroken dus ik sleepte mezelf naar de beukwilg. Een gedaante doemde op toen ik dichterbij kwam. Het was Blaise. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik. ‘Je hebt je bolletje naar de verkeerde kant gestuurd.’ Zei hij greinzend. Een diepe zucht ontsnapte en ik plofte neer op het zachte mos. ‘Is het trouwens waar van jou en potter?’ vroeg Blaise met een kille stem. Schuddend kwam ik weer omhoog. ‘ Hoe bedoel je Potter en mij?’ ik stond Blaise scheef aan te kijken. ‘Nou het gaat de rondte in dat je het met Potter doet.’ En hij greinsde. ‘ Wat een kut smoes.’ Nadat ik dat had geschreeuwd stond Blaise opeens heel dichtbij. ‘Ik wil het niet erger maken dat het is maar ik moet wel wat opbiechten bij je.’ Hij was net uitgesproken , toen ik zijn lippen op de mijne voelde. Ik schrok want ik had het niet verwacht maar ik trok mezelf niet terug. Toen hij zijn zachte, lieve lippen van de mijne af waren wist ik me geen manier van staan.



HET SPIJT ME ZEER DAT IK NU PAS WEER EEN HOOFDSTUK PLAATS. MAAR IK HEB AL WEER EEN TIJDJE SCHOOL PLUS IK WERK DUS IK BEN MIJN VERHAAL AAN HET VERWAARLOZEN. MAAR IK GA VANAF VANDAAG TIJD VRIJ MAKEN VOOR ME VERHAAL.