Page 5

Lief dagboek,

Alweer een zware dag op school.....Ik zat weer naast Niall en hij probeerde een gesprek met mij te beginnen. Ik gaf maar korte antwoorden omdat ik hem niet tot last wil brengen met mijn verhalen enzo...Zijn stem...Zijn stem is engelachtig. Dagboek, als je zijn stem hoort dan smelt je hart... Jij hebt tenminste een hart, de rest is allemaal harteloos.. Maar oke, ik dwaal te veel af. Niall werd de klas uitgestuurd omdat hij tegen mij zat te praten.....Ik breng gewoon ongeluk.. Iedereen keek me aan. Iedereen keek aan als ik een heel groot dik lelijk insect ben...Dat ben ik dan wel....Maar ik schaamde me dood...Een meisje stak zelfs een middelvinger naar me op.. Ik voelde dat enge voorgevoel in mijn buik weer.. Het is vreselijk, dagboek. Als je dat gevoel ooit voelt, dan voel je je zo...Zo....het is gewoon onbeschrijfelijk hoe ik me voelde.
We hadden weer pauze dus ik ging naar de kantine toe. Ook al zit ik alleen, het is beter dan zwerven door de school en dan getrapt worden.
Dus ja, ik had een beker met sap in mijn handen vast en liep naar achteren om een plaatsje te vinden achterin zodat niemand me echt goed zag. Dat meisje dat haar middelvinger naar me had opgestoken kwam voor me staan en kijk me met zo'n blik aan....Je kreeg er gewoon de rillingen van. Haar bruinige haren over haar schouders, haar kauwgum in der mond waarop ze luidruchtig op kauwt.....Haar knal rode lippen die overeenkwamen met haar rood gelakte nagels die ze in mijn buik stak. Ze zei deze woorden:
Laat. Hem. Met. Rust.
Zo zei ze dat...in die enge lange pauzes in haar woorden. Ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik keek der alleen maar aan. Ze keek me geïrriteerd aan omdat ik niks zei. Dus ze sloeg mijn bek met sap die ik in mijn handen staat om en het kwam op mijn broek. Ze begon te lachen.
'IEMAND HEEFT IN HAAR BROEK GEPLAST' schreeuwde ze.... Iedereen keek naar me en begon te lachen. Ik ben tranen met mijn ogen weggerend. Iemand toepte me nog na maar ik ben direct naar huis gegaan.
En nu zit ik hier. Met jou als een klein licht puntje in mijn zwarte duisternis waar ik in leef. Waarom ben ik zo dik!? Waarom ben ik lelijk!? Met mijn suffe donkerblond haar die langs mijn hoofd slingert. Mijn bruine ogen die zwart lijken....Waarom ben ik niet dun....Waarom heb ik niet mooi leuk haar, en mooie heldere ogen!? Waarom ben ik hoe ik ben!? Maar ze weten ook niet hoe ik van binnen ben, wie ik echt ben. Maar dat lijkt niemand te boeien, omdat ze hun best niet eens doen om me te leren kennen, niet dat ik dat zomaar toelaat..
Ik...Sorry, dagboek.
Ik ga maar weer anders word jij ook somber en dat wil ik niet. Ik leef in je dagboek. Je bent mijn beste vriendin.

Lots of love,
Eleana