Why do you wanna help me out of my problems ( Tom lovestory ) 103

De volgende dag werd je vrij vroeg wakker. Je zag je gsm op het nachtkastje oplichten maar was te laat met opnemen. Vermoeid nam je jou gsm en deed die van zijn oplader. Je zag dat Andrew je al 5 keer had gebeld. Je wou hem juist terug bellen toen je gsm weer afging. Snel ging je de slaapkamer uit en nam op. Jij: “Demi speaking.” Andrew: “Hey Demi, ik heb je toch niet wakker gebeld?” Jij: “Ik denk het niet want hij stond op stil.” Andrew lachte eens waardoor je automatisch een lach op je gezicht kreeg. Andrew: “Gelukkig maar, maar wat ik wou vragen, kom je naar het park?” Jij: “Wanneer?” Andrew: “Ehm nu? Sam, Justin, Jeffrey en Annelies zijn er ook.” Jij: “Leuk nog eens een gezellig dagje onder ons.” Andrew: “Yes the good old days.” Jij: “Je klinkt als een oudje nu.” Toen begon hij –hoe kon het ook anders- een heel gesprek te houden zoals enkel oudjes dat kunnen waardoor je begon te lachen. Je hield je hand voor jou mond om je lach te dempen. Jij: “Stop het, straks maak ik iedereen wakker met mijn lach.” Andrew: “Tom kan toch niet boos op je worden.” Jij: “Misschien niet, maar straks moet hij naar de studio, ik gun hun echt wel hun nachtrust want ze zullen het de komende dagen druk hebben.” Andrew: “Oh oké, oké ik stop al.” Jij: “Good boy. Tot strakjes.” Daarna legde je af en liep terug naar jullie slaapkamer toe. Tom lag nog altijd te slapen wat er best wel schattig uitzag. Je trok snel een foto ervan en moest een grinnik inhouden. Je nam snel je kleren en kleedde je stil om waarna je een berichtje achterliet. Je legde het papiertje snel en voorzichtig naast zijn gsm waarna je hem een kusje gaf. Hij maakte een paar smakgeluidjes maar voor de rest was het weer stil. Je stapte naar beneden toe en deed in de gang jou versleten zwarte all stars aan. Je moest er echt eens dringend nieuwe kopen want de gaten begonnen toch stilaan te groot te worden. Je deed nog je leren jasje aan en checkte of je alles bij had. Je deed de deur open en sloot hem weer stil achter je. Vervolgens liep je op een rustig tempo naar het park toe. Toen je aankwam zag je al vrij snel jullie bankje, met daarop een bende gekken, die je jou beste vrienden noemde. Je liep blij op hun af. Sam had je als eerste gezien en liep nu ook op jou af maar Andrew stak haar voorbij en knuffelde je haast plat. Jij: “Haha ik heb je ook gemist maar je stikt me!” Lachte je. Andrew liet je grijnzend los en toen gaf Sam je snel een knuffel die veel minder verstikkend was. Vervolgens liepen jullie naar de rest toe en gaf je ook Justin, Jeffrey en Annelies een knuffel. Je propte je mee op het bankje en nam je sigarettenpakje uit je jaszak. Je nam er eentje uit en liet het rondgaan terwijl jij je sigaret aanstak en ook jou aansteker doorgaf. Niet veel later kreeg je alles al snel terug en zag je dat Sam en Andrew ook een sigaret hadden opgestoken. De rest rookte niet. Je moest toegeven dat je het toch wel had gemist. Zeker sinds school gedaan was, had je minder gerookt. Je ouders zouden trots op je zijn. Hoewel, ze wisten eigenlijk niet eens dat je rookte, dus waarschijnlijk zouden ze toch kwaad worden. Je schudde die gedachte van je weg. Je woonde er niet meer en was oud genoeg om je eigen keuzes te maken. Ze hadden er niks op te zeggen. Sam: “Demi?” Jij: “Wat?” Sam: “Ga je nog vertellen over je vader?” Je zuchtte eens en zag de rest niet begrijpend kijken. Andrew: “Wat is er? Is er iets gebeurd.” Jij: “Wel ja er is iets gebeurt maar laat me alsjeblieft uitpraten en kom er niet tussen.” Je keek vooral naar Andrew die meestal bij zo’n dingen of al begon te roepen en schelden of het juist kwaad aftrapte. Iedereen knikte waarna je het hele verhaal over je dronken vader en zijn excuses vertelde. Je zag dat Andrew en ook de rest wel heel de tijd hun woede moesten inhouden maar ze zeiden toch geen woord. Allen sinds tot je uitgepraat was. Andrew: “Wat een zak! En dat noemt zich een vader! Hij zou zich beter voor zichzelf schamen!” Sam: “Inderdaad, wie denkt hij wel niet wie hij is!” Jij: “Jongens stop het, het is gebeurt en ik zou het graag vergeten.” Jeffrey sloeg een arm om je heen en je keek hem glimlachend aan. Hij kon dan nog zo’n grapjas zijn maar hij steunde je wel en wist wanneer hij rustig moest zijn. Annelies: “Gelukkig was Tom er.” Andrew was ondertussen al weer wat afgekoeld en knikte instemmend. Justin: “Dus daarom deed Tom telkens de deur open.”