5. Sintelster

,Kom maar mee naar mijn hol, Mauro.' Zei Sintelster. Mauro liep de grijs wittige poes achterna naar haar hol. Het hol was naast de hogesteen, de steen waarop Sintelster - de leider van de bladclan, haar clan toesprak. Het hol was omheind door gevlochten takken en varens. Het dak was ook van takken en bladeren. Mauro en Sintelster liepen naar de ingang, en daarvoor hingen mosslierten. Toen ze in het hol waren ging Sintelster zitten, en wenkte met haar staart naar Mauro om ook te gaan zitten. Mauro liep naar haar toe en ging zitten met zijn poten onder zich. Sintelster begon met praten: , Ik weet dat je een poesiepoes bent, maar waarom gaat een poesiepoes zover het bos in? De meeste poesiepoesen durfen dat niet, maar jij wel! Waarom?' , Ehh.. Ik dacht gewoon, kat in nood, laat ik hem gaan helpen. Ik heb toch niks te doen in mijn saaie leventje.' Antwoorde Mauro. ,o' zei Sintelster, ,Maar ik ben je in ieder geval erg dankbaar. Goudklauw is nogal oud, dus als hij daar nog langer lag zou hij nu dood zijn geweest. Hij kan nogal mopperen, maar trek je daar maar niks van aan, het is een goede krijger.' ,Oke' Zei Mauro. ,Je kunt zo terug naar je huis gaan, maar eerst verdien je wel een lekkere muis of zoiets.' Zei Sintelster, en Mauro antwoorde: ,Dankjewel, alleen, ik weet de weg niet naar huis!' ,o, ik kan een krijger vragen of die je naar huis begeleid.' Ze ging wat rechter zitten. ,of.. nee wacht dat kan echt niet!' ,Wat kan niet?' Vroeg Mauro. , Je bent een nieuwsgierige kat, Mauro. Je kan een goede krijger worden, dat weet ik zeker, van mij mag je hier.. eh.. blijven? Wat vind jij?' Zei Sintelster. ,Ehm, eh, Nee, dat kan niet! Ik zou mijn baasjes toch niet in de steek laten! Nee, sorry, ik doe het niet!' Zei Mauro. ,Ik snap het, maar ik zie aan je dat je het heel graag wilt. Maar, het hoeft niet, laat maar zitten, dit is tussen jou en mij, niet door vertellen.' Zei Sintelster. ,Oke' Antwoorde Mauro.