35. suprised?

Carlisle P.O.V.

Tania was na lang praten eindelijk vertrokken.
We vroegen ons allebei af wat er met Esme gebeurd was. Ik vond het al zo raar dat ze haar gsm had achtergelaten en zogezegd naar Italië was zonder mij iets te zeggen.
Ik zuchtte en plofte me neer in de leren zetel die in mijn werkkamer stond.
Er werd geklopt. Ik keek op en zag Diana haar hoofd langs de deur steken.
Ik glimlachte en klopte op de lege plek naast mij.
De glimlach die haar gezicht sierde maakte me warm vanbinnen.
Ze kwam naast mij liggen en rustte haar hoofd op mijn schoot.
Mijn handen gingen door haar haar. Lieve geluidjes kwamen vanuit haar keel.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit zoveel van iemand zou kunnen houden dan Esme.
Esme was de enige vrouw voor mij tot... Diana voor de eerste keer hier naar het ziekenhuis kwam.
Ik glimlachte bij de gedachte.
Ik dacht dat er geen onhandigere meisjes bestonden dan Bella, blijkbaar had ik dat mis.
Een kleine lach ontstond.
Diana hief haar hoofd op.
'Wat is er zo grappig?' vroeg ze verbaasd.
'Ik moest denken aan onze eerste ontmoeting' zei ik al glimlachend.
Diana moest ook lachen.
Ik gaf haar en tedere kus op haar lippen.
Diep vanbinnen wist ik dat ik van Diana hield en misschien, heel misschien, wou ik niet dat Esme terug kwam.


Diana P.O.V.

Die kus deed me smelten en ik denk dat Carlisle dat door had.
Hij legde zijn hand op mijn rug, als steun dat ik niet van de zetel zou vallen.
Hij glimlachte, dat liet me nog meer smelten.
Ik rustte mijn hoofd terug op zijn schoot en de dokter zijn vingers gingen terug door mijn haren.
Ik werd er rustig door. Ik sloot mijn ogen en genoot van zijn aanrakingen.
Dit was gewoon perfect.
Ik keek in de dokter zijn ogen en zuchtte. Hoe komt het toch dat ik een man zoals deze heb verdiend?
Niet dat ik het erg vind ofzo.
Een glimlach verscheen op mijn gezicht.
'Waar denk je aan' hoorde ik Carlisle zeggen.
'Aan jouw' zei ik lief.
Hij lachtte en kustte me terug.
'Zin om te gaan jagen?' vroeg ik tussen de kus door.
Carlisle knikte en stond op. Ik deed mijn schoenen en jas aan en we liepen het bos in.
De frisse lucht was heerlijk. De wind op mijn huid en de geur van het bos in mijn neus.
Een hand nam mij vast.
Mijn ogen volgden de hand naar boven en weer lieten die gouden ogen mij smelten.
We kwamen een hert tegen en Carlisle maakte zich al klaar om het dier aan te vallen.
Ik legde mijn hand op zijn buik en schudde met mijn hoofd.
'Watch and learn' zei ik met een breedde grijns.
Ik gebruikte mijn gave.
Het dier viel neer en hed stuiptrekkingen. Na een lange minuut lag het hert daar stil... dood.
'Nice' hoorde ik Carlisle mij prijzen 'Hoe heb je dat gedaan?' hij kwam naar me toe en kustte mijn wang.
'Mijn gave' zei ik trots.
'en zeg eens, wat kan je precies meet die gave' hij liep naar het dier en zette zijn tanden in het vlees. Bloed stroomde lang zijn kin.
'Ik kan vanop afstand een hart doen stil staan of terug doen kloppen' grijnsde ik.
Plots begon Carlisle te hoesten en ik schoot er naar toe.
'Het is niets, alleen maar verslikt' zei hij geruststellend.


ik vind het elke keer weer ongelooflijk fijn om al jullie lieve reacties te lezen
jullie zijn allemaal de max
en door blijven gaan me die reacties he
Ly(K)
<3