Chapter Seventeen

Na de gebruikelijke introductie, deelde meneer Freeman de boeken uit.
“We beginnen met de formule van Albert Einstein” zei hij. Hij draaide zich om en schreef de formule op het bord.
“Yes” zei Lucas zachtjes.
“Iemand heeft er zin in” zei meneer Freeman. Lucas werd rood tot achter zijn oren en de andere leerlingen grinnikte.
“Er valt hier niks te lachen. Neem daar een voorbeeld aan” zei meneer Freeman.
“De formule van Albert Einstein. Iemand een idee, behalve jongeman McGregor” Meneer Freeman lachte toen Lucas zijn hand weer omlaag deed.

After Math…

“Ik zie overal getallen” Angelique keek scheel naar Lucas. De andere lachte.
“Zo erg is Wiskunde nu ook weer niet” zei Yazmyne.
“Ik denk dat ik bijles ga geven”
“Geen slecht idee. Kan je beginnen met mij” zei Angelique.
“Is goed. Na school kom je maar naar de bibliotheek”
“Ik maakte maar een grapje” zei Angelique.
“Ik niet. Je bent erg slecht in wiskunde en je kan wat bij leren” zei Lucas.
“Ooooh” Kevin en Jack legde hun armen op de schouders van Angelique.
“Heeft ons modepopje problemen met wiskunde?”
“Hebben jullie ooit eens een hak tegen jullie kop gekregen?” Kevin en Jack trokken hun arm terug.
“Jullie 2 kunnen best ook wat bij les gebruiken” zei Lucas.
“En dan mij uit lachen” zei Angelique.
“Wie zegt dat wij dat nodig hebben?” vroeg Kevin.
“Voor automechanica heb je geen wiskunde nodig” zei Jack.
“Lucas heeft gelijk”
“Dank je, Yazmyne” zei Lucas. Jack en Kevin keken Yazmyne kwaad aan. Yazmyne stak haar tong uit.
“Wat hebben we nu?” Yazmyne haalde haar lessenrooster bij
“Oh! Astronomie!” zei ze, meer blij dan anders.
“Vind je leuk, is het niet?” vroeg Britt. Yazmyne knikte.
“Absoluut” zei Yazmyne en glimlachte breed.
“En wie geeft les?” vroeg Sam.
“Ryan Kelley” zei Jack.
“Die!” zei Kevin.
“Die?” vroeg Lucas.
“Speelt in een film dat gaat over aliens. Iets met nano-ships” zei Jack.
“Mijn broer heeft die film. Hij zou nu groen schieten van jaloezie” zei Yazmyne.
“Ik stuur het lessenrooster en de namen van de leraren eens door”
“Ik ook! Ik wil de gezichten zien van mijn vriendinnen” zei Angelique. Zij en Yazmyne giechelde als dames in de uitverkoop en paradeerde voorop, gevolgd door de andere, die er niet zo veel zin in hadden.

Astronomie werd gegeven in een observatorium. Sterrenwacht, beter bekend. Een goud-koperen telescoop sierde de zaal en kreeg de meeste aandacht. De muren hingen vol met posters: het zonnestelsel, elke planeet en informatie, de sterrenbeelden en een paar met een zwart gat. De ruimte erachter was wat je noemt ‘de koepel’ en daar werd les gegeven. Meneer Kelley stond in de deur opening.
“Welkom, Guardians of Time” groette hij de leerlingen. Ze reageerde niet. Ze waren nog altijd onder de indruk van de telescoop.
“Als we de intro achter de rug hebben, zal ik jullie eens laten zien door de telescoop” zei meneer Kelley. Dat had effect. Voor het eerste wilde ze de intro zo snel mogelijk gedaan krijgen en gingen meteen zitten. Meneer Kelley lachte en las zijn lijst af. En al bij al, hadden ze tijd op planeet Mars te kunnen zien. De bel ging.
“Ik zie jullie volgende week terug” zei meneer Kelley De leerlingen liepen langzaam weg, terwijl ze nog een laatste blik wierpen op de teleschoop.
“Jeez. Dat ding kost vast een fortuin” zei Sam, die uiteindelijk onder de indruk was.
“Vraag het volgende week eens” zei Kevin.
“Doe ik” zei Sam.