Day 30

Het Einde

Ze zeggen dat je op het einde pas merkt hoe erg iets waard is geweest.
      Ik weet het niet. Pas op het einde realiseer je je pas dat het echt over is. Done. Dan heb ik het niet over een suf schoolproject, nee, ik heb het bijvoorbeeld over een wereldreis, of iets heel gevaarlijks en stressvol zoals een oorlog of een ontsnapping.
      Bij een heel goed boek merk ik zoiets. Eerst heb je dagen in dezelfde wereld als je personage geleefd en bij de laatste zin op de laatste bladzijde word je daar hardhandig uitgerukt. Misschien met een goed einde, misschien met een slecht einde. Misschien verstop je je dagenlang, huilend in een hoekje met een XXXXXL pot ijs omdat er een fictief karakter is overleden. Misschien huppel je de rest van je leven wel rond omdat je een fantastische ervaring hebt door het lezen van een boek.
      Boeken kunnen je leven overnemen en hebben indirect invloed in de samenleving, zoals mijn vader ooit een keer zei. Boeken zijn soms gevaarlijk. (En dan bedoel ik niet dat er op straat opeens een boek met benen achter je aan komt, dreigend met een pistool. Natuurlijk niet.)
      Hoe zou de wereld eruitzien zonder boeken? Een stuk leger, denk ik. Mijn kamer en kasten zouden tenminste wel leger zijn. Mijn leven ook.
      De boeken die ik ooit een keer heb gelezen, hebben onbewust mijn karakter gevormd. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik nu ben wie ik ben. Ze hebben me dingen geleerd. Hun personages ken ik soms beter dan mijzelf of mijn eigen vrienden. Raar is dat.
      Soms denk ik dat het beter is om in een boek te leven dan in deze wereld. Het verschil tussen boeken en deze wereld is dat boeken een einde hebben.
      Er zijn altijd problemen, trouwens. Onze wereld heeft problemen. Personages in boeken hebben problemen, anders zou er natuurlijk geen verhaal zijn. Maar de personages in boeken vinden meestal wel een oplossing. Dat kan je niet altijd van onze wereld zeggen.
      Je hebt ook wel eens dat je na het lezen van een boek even moet 'inburgeren' in je normale leven. Wie waren je ouders ook alweer? Huh, wat is school? Wat is dit allemaal?!
      Ik mag niet klagen over mijn wereldje maar dat doe ik wel. Personages in boeken willen ook altijd ergens anders naartoe. Bij de buren is het gras altijd groener.
      Of paarser. Of blauwer. Wat jij wilt.
      Ik weet niet of ik trots moet zijn op mijn eigen wereld. (Ik hoor je denken: 'Jeetje, jij weet ook niet veel!') Ik weet wel dat ik erdoorheen zal slaan, tot aan het einde. Ik zal wel moeten.

En dat was het dan! Het einde van Hyacintho's 30 Days of Writing en man, wat ben ik er trots op. Het is een soort boost voor mijn zelfvertrouwen. (Ik ben geen 'faaldoos'. Ik kan dit. Ik heb 30 dagen achter elkaar geschreven. Hebben mensen die me irriteren dat gedaan? Nee, ik ben beter dan hun.)
Het is eindelijk gedaan. Done. Eind. Ben er eigenlijk best wel blij mee. Het is in ieder geval voor herhaling vatbaar. Misschien dat ik het ooit weer doe.

Zo. Nu ga ik mijn Percy Jackson-related cup cake eten en TFIOS lezen. See ya later.