Epiloog

Het is precies zes maanden later. Nou ja, bijna precies dan – zes maanden, twee dagen en drie uur, geloof ik. En geloof mij maar, dat zelfs ik dat nog weet is bijzonder, want ik vergeet meestal zelf welke dag het is.
Maar die dag vergeet ik niet. De dag waarop Layla de mijne werd. En dat is ze gebleven, die hele zes maanden, twee dagen en drie uur lang.
‘’Hé Cal, ben je er klaar voor?’’ hoor ik opeens naast me. Ik kijk op; het is Luke. Ook hij en Joan zijn nog altijd samen, wat voor zijn doen erg bijzonder is – meestal gaat het binnen twee maanden weer uit tussen hem en zijn vriendin. Maar hij is écht gek op Joan, dat ziet iedereen.
‘’Ja hoor,’’ mompel ik, maar ik ben toch wel zenuwachtig.
Nog geen week na de dag in de Efteling heb ik aan mijn vrienden voorgesteld om een bandje te beginnen, en dat hadden we bijna meteen ook gedaan. 5 Seconds Of Summer heten we nu, we hadden de eerste maand geen naam omdat niemand iets goeds kon bedenken, maar na een tijdje was iemand met dit idee gekomen – eerlijk gezegd weet ik niet eens meer wie.
En vanavond is ons eerste optreden op school. We hebben jaarlijks een avond waarop iedereen die maar wil mag optreden, en we hebben hier dan ook hard voor geoefend. We hebben nu drie liedjes uitgekozen die we gaan doen. De eerste twee zingt Luke en de derde is speciaal voor mij geschreven, ook door mij, en met een beetje hulp van Ashton. Vandaar mag ik hem ook helemaal zelf zingen.
‘’Het komt wel goed,’’ zegt Ashton, die er blijkbaar ook al staat. Ik hoor het meisje dat voor ons aan de beurt was nog zingen en ook de mooie klanken van de piano dringen mijn gehoor binnen. Ze zit in twee atheneum, geloof ik, en omdat ik een paar klassen hoger zit heb ik haar nog nooit gesproken of gezien.
‘’Tjonge, ze is goed, dat meisje uit 2B,’’ mompelt Luke.
Ze zit dus in 2B. Niet dat ik haar nu opeens wel ken, maar altijd leuk om te weten.
‘’Inderdaad ja,’’ zeg ik. Toen ze begon met pianospelen kreeg ik al haast kippenvel, en dat kreeg ik ook echt toen ze ook begon met zingen.
Ik hoor dat het geluid gestopt is en in plaats daarvan hoor ik een hard applaus. We staan nu in de coulissen, achter een groot, rood gordijn dat ze hebben opgehangen, en het meisje loopt naar ons toe – ze moet eerst door de coulissen om weg te kunnen. ‘’Succes,’’ zegt ze. Ze glimlacht naar me en ik lach terug. ‘’Bedankt. Je was echt goed, trouwens.’’
Ze begint te blozen en loopt weer verder, haar lange, blonde haar wappert haast achter haar aan.
‘’Aardig meisje,’’ mompelt Michael. ‘’Oké, let’s go. We moeten op, guys.’’
We lopen het podium op en meteen zie ik het gezicht dat ik zoek staan in het publiek; Layla is er, zoals beloofd, en Joan, Emily en Olivia staan naast haar.
Ashton gaat achter zijn drumstel zitten en de zenuwen worden steeds erger, niet alleen bij mij, maar ook Luke begint zenuwachtig op zijn gitaar te tikken. Maar dat gaat al snel over als hij begint te praten.
Al gauw beginnen we met het eerste nummer, dat duidelijk goed in de smaak valt bij het publiek. En ook het tweede nummer gaat geweldig.
Maar wanneer ik voor het derde nummer de microfoon krijg, word ik opnieuw heel nerveus. Daarom zeg ik niks meer, maar geef alleen het teken dat we kunnen beginnen.
Ashton tikt drie keer met zijn drumstokjes tegen elkaar en als in een soort trance begin ik mijn tekst te zingen.

Did you ever have the feeling
That for a moment, you stopped breathing
Well, that's how I'm feeling right now

Besides you nobody noticed
Even the ones who are the closest
And you just have no idea how

How did this happen
I still don't know

At first, I almost had a heart attack
After that I lost my bag
All my stuff were still inside
And then I also lost my pride
My friends just didn't notice that
I just couldn't forget
'Bout you, for like a week or five
That was the day that changed my life
Oh, the day that changed my life
The day that changed my life

Did you ever feel like falling
I do now, and I'm just calling
Out, out, out your name

Hoping you'll be there to catch me
But when I see you, I just flee
And I am the only one to blame

How did this happen
I still don't know

At first, I almost had a heart attack
After that I lost my bag
All my stuff were still inside
And then I also lost my pride
My friends just didn't notice that
I just couldn't forget
'Bout you, for like a week or five
That was the day that changed my life
Oh, the day that changed my life
The day that changed my life

I wanted to talk to you
Think my head was turning blue
Because I just couldn't breathe
And didn't want you to leave
But then it finally worked out
And I really wanted to shout
Shout it out loud from happiness
I'm finally done with all that stress

At first, I almost had a heart attack
After that I lost my bag
All my stuff were still inside
And then I also lost my pride
My friends just didn't notice that
I just couldn't forget
'Bout you, for like a week or five
That was the day that changed my life
Oh, the day that changed my life
The day that changed my life
Yeah, the day that changed my life

Na het optreden voel ik de kriebels nog in mijn buik, maar toch ook een soort gevoel van trots; ik heb het gedaan. En het ging nog goed ook.
Ik kijk weer in het publiek en vind opnieuw de ogen van Layla, die stralen.
En voor ik goed en wel besef wat ik aan het doen ben, trek ik haar het podium en kus haar, wat een luid gejoel van de jongens en het publiek oplevert.
Na de kus kijkt ze me aan, blij maar verlegen, en ik kan het niet laten om de woorden naar haar te fluisteren die ik al zo vaak heb gezegd, maar die ik ook maar al te graag tegen haar zeg. ‘’Ik houd van je.’’

---

Awh, even wat Calayla cuteness, haha.
En het verhaal is al weer afgelopen... ik ben slecht in dankwoorden en heb het druk, haha, dus hier maar even een mini-dankwoordje en dan is het al afgelopen - stiekem vind ik het toch wel jammer.

Ik wil alle 14 abo's bedanken, of ze nou kudo's en reacties gaven of niet. Ik heb zelfs een keer met dit verhaal in de top gestaan (het is dat xLittleBirdx het tegen me zei, anders had ik het niet eens gezien, haha) en daar was ik echt heel erg blij om.
Ik heb nog geen verhaal in de planning staan om hierna aan te beginnen, maar als ik aan een nieuw verhaal begin, laat ik dat hier even weten, met een link erbij.

Nou, dan is het nu toch echt voorbij... jullie waren stuk voor stuk geweldige abo's!

Xxx