Hoofdstuk 11 Lola

Lola:

Shit denk ik. Dat was ook zo Sharon en Fien zouden vandaag komen maar door dat ongeluk was ik dat helemaal vergeten. Wat moet ik nu doen. Ik zeg tegen iedereen dat ik zo weer terug kom en loop naar mijn moeder die in de wachtkamer zit. Als ze me aanziet komen vraagt ze hoe het gaat met Nienke. Goed zeg ik. 'alleen was ik vergeten dat Sharon en Fien vandaag zouden komen door wat er met Nienke en Owen is gebeurd en nu staan ze al bij ons huisje'. Mijn moeder kijkt me met een geschrokken gezicht aan. Zij was het dus ook vergeten. We spraken af dat mijn moeder terug naar de camping ging en dat wij nog even in het ziekenhuis bleven en dan met zijn allen met de bus naar camping terug gingen. Ik liep terug naar de kamer van Nienke. Ik zeg tegen Nienke dat Sharon en Fien al op de camping waren en dat mijn moeder naar ze toe ging. Nils vroeg: 'wie zijn Fien en Sharon?' We legde uit dat dat onze andere vriendinnen waren die ook bij ons gingen slapen. Alleen konden zij niet eerder mee want ze gingen eerst nog naar de muziekkamp voor een week want ze zijn beiden heel muzikaal. Fien kan heel goed gitaar spelen en Sharon kan heel goed zingen. We zatten nog even bij Nienke op de kamer en gingen toen nog even naar Owen toe. Maar die lag te slapen. We gingen dan maar naar de bus. Bij de bushalte aangekomen zien we dat het nog meer dan 30 minuten duurde voordat de bus komt en besloten we een ijsje te gaan halen. Alleen kan ik niet goed kiezen dus als we terug lopen naar de bushalte zien we de bus al aankomen. Daan rent kei hard naar bushalte alleen de bus was er al langs. Gelukkig ziet de buschauffeur Daan nog rennen en stop hij toch nog. Als we bij de camping aankomen lopen we naar ons huisje toe. Mijn moeder, Fien en Sharon zitten buiten op het terras en zien ons aankomen. Fien en Sharon rennen op me af. Iets te hard want we vallen op de grond. Als we opgestaan zijn stellen Nils, Rein en Daan zich voor aan Fien en Sharon. We zitten de hele dag op het terras en aan het einde van de middag gaan Nils, Daan en Rein naar hun huisje toe. Mijn moeder ging koken en Fien, Sharon en ik gingen hun slaapkamer klaar maken en daarna eten. De rest van de avond hebben Fien en Sharon vertelt hoe het op hun kamp was. Rond 10 uur gingen we naar bed want we moesten de volgende ochtend op 8 uur in het ziekenhuis zijn want Nienke mag naar huis. Ik sliep bij Fien en Sharon op de kamer want anders was ik alleen.