Hoofdstuk 11 Vermoeid

De dagen vliegen voorbij, de 17 de komt steeds dichterbij bij. Ik heb nu al een beetje zenuwen eigenlijk. Ik hoop dat ik niemand teleurstel, ik heb een zware taak op mijn schouders hangen. Wachter zijn is een grote verantwoordelijkheid. Ik ban bang dat ik het ga verpesten. Ik pieker al een paar nachten, ik kan gewoon niet slapen met gevolg ik ben erg moe onder de lessen. Het is vrijdag voormiddag, het laatste uur voor de middag begint. Het is hier zo muf en warm hierdoor vallen mijn ogen nog rapper toe. Ik zie telkens maar een wazig beeld van Anderling in mijn ogen.
Opeens veranderd de kamer, hij lijkt wel weg te branden. Er verschijnt een nieuwe ruimte, ik voel de ligt wind op mijn wangen. Ik doe mij ogen open en kijk rond me heen, ik ben op het Zwerkbalveld. Ik zit zelfs op mijn bezem. Er is een wedstrijd aan de gang ik zie iemand op mij afkomen om een goal te maken maar het lijkt wel uren te duren tot hij bij mij is. Ik kijk beangstigd om me heen iedereen in aan het juichen, ze doordringen mijn oren. Ik leg mijn handen tegen mijn oren aan om het lawaai te dimmen maar het wordt steeds erger en erger. Er doordringt mij iets in mijn neus, brandlucht. Ik draai me op en de drie ringen staan in brand. Wat is dit allemaal denk ik in mijn eigen. Ik begin als een gek te gillen. Ik durf zelfs niet meer te kijken."Juffrouw Neville?" hoor ik de stem van Andeling
Verdwaasd kijk ik om me heen. Er zijn hoofden naar mij toe gedraaid en alles stil. Ik zit weer in het klaslokaal. Ik voel aan mijn wang, mijn wang is nat van de tranen. Ik voel nog altijd de blikken van iedereen rond mij branden. Ik erger ze me kapot aan ze. Ik wil wel roepen: kunnen jullie niet naar iets anders kijken leeghoofden. Na beter nagedacht te hebben zeg ik het toch maar niet. Als het lesuur voorbij is zucht ik van blijdschap, gered denk ik in mijn eigen. Ik wacht tot iedereen uit de klas is, dan vertrek ik maar wordt tegen gehouden door Andeling. "Juffrouw Neville, kom eens even"
Ik wandel naar haar bureau ze doet teken dat ik mag gaan zitten op de stoel voor haar bureau. Ik blijf zwijgend zitten. "Wat scheeld er?" vraagt ze
Ik twijfel even "niets" antwoord ik kil
Andeling moet hard zuchten "Juffrouw Neville, ik zie dat er iets scheeld"
"Goed" geef ik toe "Ik slaap nachten niet meer, ik kan niet meer opletten in de lessen omdat ik zo moe ben"
Andeling tikt met haar vinger op haar wang "Is er een reden dat je niet goed slaap?" vraagt ze
"Wel euuhm ..., ik pieker en krijg nachtmerries" antwoord ik
"Heb je zo een nachtmerrie gehad net klas?" vraagt ze
Ik knik "Hebben ze een verband met je pieker onderwerp?" vraagt Andeling
"Ja dat klopt" antwoord ik
"Mag ik vragen waarover het gaat?" zegt Andeling
"Het Zwerkbalkampioenschap, ik ben zo bang dat ik alles ga verpesten" zeg ik
Andeling knikt begrijpend "Je bent niet alleen hoor die de druk wat te veel wordt, je denkt dat alle druk op je schouders valt maar eigenlijk is dat niet zo jullie zijn met zijn zeven niemand heeft meer verantwoordelijkheid als een ander"
Ik moet even verwerken wat Andeling zegt maar ze heeft gelijk. Mijn schouders worden lichter met maten en ik voel me vele beter eigenlijk. "Ik wil dat je even naar een ontspanningsoefening gaat vandaag nog" zegt Andeling
Maar bedenk mij iets "Vandaag is toch de wedstrijd van de Klammfels tegen Münchenhof, ik moet daar toch heen?" vraag ik
"Dat weet ik maar jij krijgt een toestemmingsformelier om de wedstrijd te missen" antwoord ze
Ik trek grote ogen natuurlijk had ik graag de wedstrijd gezien tussen de Klammfels en Münchenhof dat zijn twee top teams. Maar mijn gezondheid en slaap toestand is belangrijker. Andeling geeft mij het toestemmingsformelier en legt me uit waar ik heen moet voor de oefeningen.