6

‘Jij bent zo blij. Dat trekt ieders aandacht,’ zei de jongen vrolijk. ‘Wat hebben ze gedaan om je zo boos te krijgen?’
Ik twijfelde. Kon ik wel zomaar over het smsje van mijn vriendje – pardon, ex, de klootzak – aan een totaal onbekende jongen vertellen?
‘Uhhh…dat ligt nogal…privé?’
‘Vertrouw je me niet?’ Wat verwacht hij? Dat ik een wildvreemde mijn smsjes ga voorlezen?
‘Nou, nee?’
De jongen keek gemaakt gekwetst, maar hield dat niet lang vol.
‘Hoe heet je trouwens?’ vroeg hij, na een tijdje ‘gekwetst’ kijken.
Juist op dat moment ging de deur van de kamer van de rector open en slofte er een meisje naar buiten.
‘Mevrouw Smith, komt u maar naar binnen,’ basste de stem van meneer Grumsbarg door het halletje.
Nijdig stond ik op en liep naar binnen, mijn tas achter me aan slepend en knalde de deur van zijn kamer dicht.
‘Zo, mevrouw Smith, gaat u zitten.’
Ik plofte keihard neer op een zwartleren stoel. Die man wil alles zwart. Vind je het gek dat ik hier depressief werd.
‘Ik kreeg een mailtje, van uw biologieleraar. Hij mailde me dat hij u er uit had gezet na een brutaal weerwoord.’
Ik trok chagrijnig mijn tas naar me toe en begon de boeken te ordenen.
‘Ik hoop dat u mij wilt vertellen wat er precies aan de hand is?’
Wat verwacht die man? Mijn liefdesleven uitgemeten op zijn bureau?
‘Nee.’
‘U maakt de kwestie wel wat ingewikkelder, mevrouw Smith, want nu ben ik genoodzaakt om uw leraar biologie te vragen wat er precies gebeurt is.’
‘Okee.’
‘U beseft dat ik dan niet uw kant van het verhaal hoor? En dat ik misschien wel niet de waarheid te horen krijg?’
‘Ja.’
‘Denkt u dat uw leraar mij de waarheid gaat vertellen?’
‘Nee.’
‘Gaat u het mij nog vertellen?’
‘Nee.’
‘U bent bijzonder koppig, mevrouw Smith.’
Duh. Vertel mij wat.
‘Ja.’
Ik had nu mijn boeken netjes, op volgorde van mijn rooster, met alle kaften naar boven, in mijn tas zitten, dus ik had niks meer om te doen, en was gedwongen meneer kanariepak aan te kijken.
‘We schieten niet erg veel op zo, mevrouw Smith, en eerlijk gezegd is dit een beetje zonde van mijn tijd. Ik stel voor dat u vanavond 6 uur nog een keer bij mij komt.’
‘Okee.’
‘Fijne middag nog, mevrouw Smith.’
Ja, dat zal vast lukken, nadat iedereen mijn dump-sms uit zijn hoofd kent.
Ik stond op en stampte de kamer uit. Buiten zat de jongen er nog steeds. Hij staarde me nieuwsgierig aan.
‘Kun je het zien?’ viel ik uit.
‘Ja hoor, prima.’
Wat moest ik daarop antwoorden? Ik stond een ogenblik stil, en stampte toen woedend naar mijn kamer. Ik hoorde hem achter me grinniken.
‘Beetje vrolijker, mevrouw Smith.’
‘Hou je kop,’ gilde ik terug.