Hoofdstuk 86

Ik zit in het vliegtuig op weg naar Engeland. Ik moet gewoon naar Peter toe en alles aan hem opbiechten. Ik kan het niet langer voor hem verbergen. Hij verdient zoveel beter dan mij. Ik ben echt een bitch geweest tegenover hem en dat doet pijn. Ik zou willen dat ik geen gevoelens had voor Charlie maar die heb ik wel en die gaan niet zomaar weg. Ik hou van beide jongens en het is daarom lastig om te kiezen tussen beiden maar Peter verdient zoveel beter dan mij. Charlie heb ik niet meer gesproken na gister. Hij ging iets met Esther doen en zou haar dan vertellen dat hij met mij verder wilt gaan. Het is rustig in het vliegtuig maar dat is ook niet zo gek omdat het nog best vroeg in de ochtend is. Ik heb Peter een berichtje gestuurd net toen ik het vliegtuig instapte dat ik eraan kwam. Ik hoop maar dat hij wakker is als ik kom want ik ben zijn huis sleutel vergeten. Ik staar uit het vliegtuigraampje en probeer iets interessants te zien maar het enige dat ik zie is water. Saai dit. Nog even volhouden Aim. Je bent bijna bij Peet.

Het vliegtuig is geland en ik wacht op mijn koffer. Mijn mobiel gaat af en ik haal hem uit mijn tas. Een onbekend nummer. Wie zou het zijn? “Hallo?” “Hé Aim”hoor ik Charlie zeggen. “Hé! Waarom bel je onbekend?” “Ik bel nu met de telefoon van mijn moeder.” “Waarom?” “De mijne is leeg.” “Oh oké.” Ik voel dat er iets is want Charlie doet anders dan normaal. “Wat ben je aan het doen?” “Ik ben aan het wachten op mijn koffer.” “Koffer? Waar ben je?” “Ik ben ik Engeland. Ik ga naar Peter. Ik ga hem vertellen, dat ik niet verder met hem kan. Hoe reageerde Esther gister?” Mijn koffer komt in zicht en ik haal hem van de band af. “Uhm.. Aim. We moeten het daar even over hebben. Ga eens even zitten.” “Charlie wat is er?” “Ga even zitten.” “Nee is sta goed. Vertel nou maar wat er is.” Het is stil aan de andere kant van de lijn. “Charlie!” “Het spijt me Aim. Ik wilde het haar echt vertellen maar ik kon het niet meer.” “Wat”zeg ik verbaast. “Ik wilde het net aan haar vertellen toen ze me vertelde dat ze zwanger is. Het spijt me echt Aim, maar ik kan nu echt niet weg bij Esther. Ze is zwanger van mijn kindje en ik kan haar nu echt niet alleen laten, dat begrijp je toch wel.” Ik weet even niet wat ik moet zeggen. De grond onder mijn voeten lijkt wel weg te vallen en ik voel me helemaal leeg van binnen. Hoe kan hij dit doen! “Er zijn heel veel dingen die ik begrijp Charlie maar hier begrijp ik helemaal niks van. Ik ben verdomme in Engeland om tegen Peter, de jongen waarvan ik hou, te zeggen dat ik niet verder met hem kan omdat ik liever bij jou wil zijn en dan krijg ik dit van je te horen. Weet je wat Charlie. Wordt gelukkig met Esther. Trouw met haar en zeg tegen iedereen hoeveel je van haar houdt. Zorg voor je kindje en vertel hem of haar hoeveel je van zijn of haar moeder houdt. Wordt gelukkig maar laat mij met rust. Ik wil helemaal niks meer met je te maken hebben. Hoor je me! Ik ben helemaal klaar met je. Ik haat je.” En met die woorden hang ik op. Ik loop verdooft naar een bankje en laat me daar op neerzakken. De eerste tranen komen naar boven en lopen als regenstralen over mijn wangen heen. Wat moet ik nu? Charlie kiest voor Esther en ik weet niet of ik alles geheim kan houden voor Peter. Wat heb ik mezelf allemaal aangedaan?