Shoppen

Roos haatte shoppen. Al die drukte! Gestresste mensen, drukke winkels, duurt uren voordat je precies gevonden hebt wat je zoekt en dan al die kleren passen in die krappe benauwde hokjes waar het soms ook nog eens hartstikke vies is!
Het was al half vier. Jessey liep al vanaf dat ze in de stad waren te zeuren dat ze nóóit meer hakken aan doet als ze een hele middag gaat shoppen. Meestal doet ze de hele dag hakken aan als ze niet op stal is. (Ze zit nu niet op school. Ze weet nog niet wat ze gaat doen dus werkt ze dit jaar op Sunshine Valley en gaat ze volgend jaar studeren). Nooit heeft ze dus last van haar hakken, maar omdat ze deze schoenen pas heeft en nog moet inlopen, heeft ze er wel last van. Het bandje zit ook veel te strak.
Ze zijn al een uur aan het shoppen en ze hebben nog niks gevonden. Alle jurken die Roos past zijn of te klein, of niet mooi, of te groot, of te duur enzovoort!
Jessey leunt tegen de muur en frunnikt aan het bandje van haar hakken. "We kunnen altijd nog naar een bruidswinkel," oppert ze.
"Ja dag! Ik ga geen bruidsjurk dragen op een schoolfeest! Ben je getikt!" Roos blaast een pluk bruin haar uit haar gezicht en duwt hem achter haar oor. Ze maakt een nieuwe staart.
Als dat gebeurt is trekt ze de van pijn kreunende Jessey mee richting de volgende winkel. Waar Roos zich opnieuw met een heleboel overdreven jurken in het pashokje wringt en ze aantrekt. Daarna showt ze ze een voor een aan Jessey en de verkoopster die alles prachtig vinden. (Jessey omdat ze graag naar huis wil, en de verkoopster gewoon haar dure jurken wil verkopen). Maar als Roos zichzelf in de spiegel bekijkt, vertrekt iedere keer weer haar gezicht, en verdwijnt ze weer in het pashokje.

Het is zeven uur. Ze hebben honger, zijn moe en hebben nog steeds geen jurk. Roos haar vader weet al dat ze later komen. Roos heeft net gesmst of ze in de stad met Jessey mag blijven eten, en dat mocht. Roos moet uiterlijk negen uur weer thuis zijn, omdat ze nog huiswerk heeft en morgen weer naar school moet.
"Zullen we nu eerst wat gaan eten?" vraagt Jessey. "Ik ga dood van de honger."
Roos knikt vermoeid en slentert met Jessey richting de McDonald's.
Daar bestellen ze allebei wat eten en gaan aan een tafeltje bij het raam zitten. Buiten begint het zachtjes te sneeuwen.
Roos zucht en stopt drie dunne McDonald's frietjes naar binnen.
Jessey maakt opgelucht de bandjes van haar knalrode hakken los, en schopt ze uit. Daarna maakt ze het doosje van haar hamburger open en neemt uitgehongerd een hap.
"Ik slaag nooit meer voor een jurk," zucht Roos verdrietig. "Ik denk dat ik maar tegen James ga zeggen dat ik niet mee ga. Dan wordt ik maar uitgelachen door Avery en haar meelopers."
"Moet je niet doen," zegt Jessey. "Dan denken ze dat je hebt gelogen over dat je een date hebt."
"Nou en..."
"We slagen echt wel," zegt Jessey vastberaden, en neemt een grote hap van haar broodje.
Roos speelt met haar frietjes. Ze kijkt naar buiten. Het is alweer opgehouden met sneeuwen. In het zuiden van Engeland is het gelukkig altijd mooi weer en in de winter is het er meestal niet lager dan drie graden celcius.
"Echt balen dat ik vorige week niet die posters heb zien hangen in de school," zegt Roos balend. "Anders hadden we in Londen kunnen gaan shoppen. Daar zijn veel meer en grotere winkels. Hier in Dorset is de stad maar klein met weinig winkels."
"Ja balen inderdaad," zegt Jessey. "Maar maak je geen zorgen. We gaan na het eten meteen weer de stad in voor een jurk. Komt allemaal goed lieverd."
Bij Roos springen de tranen in haar ogen. 'Komt allemaal wel goed lieverd! zijn de woorden die haar moeder altijd tegen haar zei. Ze begint te huilen.
Jessey snapt meteen wat er is en geeft haar een papieren zakdoekje. "Komt goed," fluistert ze.

Na het eten doet Jessey haar hakken weer aan en lopen ze naar de dichtstbijzijnde winkel die ze nog niet hebben gehad.
"Let's go shopping!" roept Jessey hard.
"Again," mompelt Roos erachteraan.