Season 4 Chapter 13

Fabian

In het grootste hutje wat rondom de oase stond, troffen we Conrad met wat andere mannen en vrouwen aan.
Buiten was het gevecht nog in volle gang en de mensen van district 8 zaten ondergedoken in hun hutten.
Toen Sandra en ik de hut binnen kwamen gelopen, gingen de vuurstrijders staan.
‘Ik had jullie nog zó gevraagd weg te blijven’ zei Conrad.
‘We zijn aan de winnende hand’ zei ik. ‘En daarbij verdienen jullie het om je vrijheid terug te hebben’.
‘Wij hebben gewoon geen vertrouwen in de missie’ zei een vrouw die rechts stond van Conrad.
‘Als elk district dat zegt, dan is er inderdaad een reden om er geen vertrouwen in te hebben’ zei Sandra. ‘Maar als elk district nou gewoon meevecht, dan maken we echt een kans tegen het ijsvolk’.
‘Hoeveel districten hebben jullie al?’ vroeg Conrad die toch ineens twijfelde door de woorden van Sandra.
‘We hebben tot nu toe 7 en 10 tot en met 14’ zei ik. ‘En ik hoop dat we daar na vandaag 8 aan toe kunnen voegen’.
‘Jullie hebben geen idee hoe groot de krachten van ijs zijn geworden in de afgelopen 50 jaar’ zei Conrad. ‘Wat voor gevechten jullie ook tot nu toe gehad hebben, het is niets vergeleken met de gevechten die nog zullen gaan komen’.
‘Is het dan niet verstandiger dat we als één vechten tegen het ijsvolk?’ vroeg Sandra. ‘Is het dan niet verstandiger om elkaar te steunen in zware gevechten. Zoals je zelf al zegt, de krachten van ijs zijn groot en het zal niet lang duren of ze zullen de districten willen vernietigen’.
‘Dat gaat inderdaad gebeuren en dat is dan jullie schuld!’ worp de vrouw naast Conrad naar mij.
‘Geloof me mevrouw, dat was ook gebeurd als wij niet in opstand waren gekomen’ waren de laatste woorden van Sandra.
‘Kom Fabian, we gaan’.
Sandra draaide zich om en trok mij aan mijn arm mee naar buiten.
Toen we buiten stonden keken we samen toe hoe de vuurstrijders hevig vochten tegen de ijswachters.
‘Jij Sandra, zal op een dag een geweldige vuurkoningin zijn’ zei ik.
En met die woorden mengden we onszelf in het gevecht.

Tanja

Secondes werden minuten en minuten werden uren.
Christopher zat aan de lange tafel te staren naar de kaast van Adrastea terwijl ik zenuwachtig met mijn voet zat te tikken.
‘Ze zijn niet te stoppen’ zei hij uiteindelijk toen hij opkeek van de kaart.
‘En ik vraag me af hoe dat mogelijk is aangezien wij miljoenen ijswachters hebben. Maar elke keer nadat er weer een district terug in de handen van de vuurstrijders is, wordt mijn aantal ijswachters steeds kleiner en kleiner’.
Ik zuchtte diep en keek mijn man aan.
‘We hebben iets nodig waarmee we ze afschrikken’ zei ik. ‘Iets waardoor ze beseffen hoe groot en machtig we zijn’.
‘Als je enige suggesties hebt, hoor ik het graag, mijn vrouw’ zei Christopher terwijl hij zich uitrekte.
Mijn hand schoof over de landkaart en bleef hangen op een bepaalde plek.
‘Hier ligt de oplossing voor ons probleem’ zei ik daarna.
‘Cornelius’ City?’ vroeg Christopher verbaasd.
‘Cornelius’ City staat bekend als sterkste en machtigste stad van heel de planeet’ zei ik. ‘Het zal de vuurstrijders afschrikken als we die stad overnemen’.
‘Maar Tanja, dat is vrijwel onmogelijk’ zei hij met grote ogen. ‘Die stad is in alle oorlogen in de hele geschiedenis neutraal gebleven, moet je nagaan hoeveel sterke strijders het in zich heeft’.
‘Jij vroeg om suggesties’ zei ik droog.
‘Inderdaad lieverd’ zei hij liefdevol. ‘En ik ben blij dat je meedenkt’.
Toen ineens staarde hij met grote ogen naar de kaart.
‘Maar je brengt me wel op een ander idee. Een volk waar ik helemaal niet meer aan gedacht had’.
‘Welk volk?’ vroeg ik.
‘Jouw eigen voormalige volk’ zei Christopher. ‘De element-loze dorpen’.

Fabian

Samen met alle vuurstrijders keken we toe hoe de laatste ijswachters de woestijn invluchtten.
‘Die zijn voor de nomaden’ zei Maltras.
Hij stootte zijn vuist de lucht in en een grote vuurwolk kwam spoot de lucht in.
‘VUURDISTRICT 8 IS TERUG IN DE HANDEN VAN DE VUURSTRIJDERS!’ schreeuwde hij.
Heel ons leger sloeg verschillende kreten en ik betrapte mezelf erop dat er zelfs uit mijn keel een kreet ontsnapte.
Steeds meer inwoners van 8 kwamen uit hun hutten en deden vrolijk mee met de juichende vuurstrijders.
Een eindje verderop zag ik Conrad met een paar andere vuurstrijders naar ons kijken.
Ik wurmde me tussen de juichende vuurstrijders heen en liep op hem af.
Hij deed precies hetzelfde en stak zijn hand uit.
‘Bedankt, ster’ zei hij. ‘Dankzij die pittige dame van een vuurprinses heb ik ingezien dat ze inderdaad gelijk heeft. Als we het ijsvolk willen bevechten, moeten we dan samen doen als één vuurvolk. Ik stuur een aantal mannen van me de woestijn in om de nomaden terug te roepen, aangezien er nog 200 nomaden in de woestijn leven die goede vuurstrijders zijn’.
‘Dank je Conrad’ zei ik.
Op dat moment klonk er ineens geschreeuw een eindje verderop en alle vuurstrijders werden muisstil en keken richting de plek waar het geschreeuw vandaan kwam.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Maltras die samen met de rest aangerend kwam.
‘Het komt van district 5’ zei Conrad. ‘Dat kan twee dingen betekenen. Of 5 wordt aangevallen of ze zijn in opstand gekomen. Maar aangezien de leidster van district 5 uitzicht heeft op dit district, gok ik de tweede optie’.
‘Is iedereen klaar voor nog een gevecht?’ schreeuwde Jersey naar zijn leger.
Het hele leger sloeg een kreet en Jersey draaide zich om en keek Maltras en mij vragend aan.
‘Fabian en ik vliegen alvast voorruit om te kijken wat er aan de hand is. Maar ik denk dat we binnenkort het volgende district weer terug in handen zullen hebben’.