Day 28

De doos lag daar maar, zo op straat. Het zag er niet bijzonder uit en was hier en daar ingedeukt, alsof een vrachtwagen eroverheen was gereden. Niemand nam de moeite om de doos op te pakken of op z'n minst te kijken wat er in zat. Misschien was dat wel hetgene dat de doos zo bijzonder maakte.
      Een meisje kwam samen met haar vader over de straat van de doos lopen. 'Papa,' zeurde het meisje, 'waar is mijn knuffel nou?'
      'Ik weet het niet,' zei de vader. Hij keek om zich heen. 'Kom mee, we kopen wel een nieuwe knuffel voor je.'
      'Maar dat wil ik niet! Ik wil Snuf hebben.' Het meisje liep kwaad weg terwijl de vader haar zuchtend achterna ging. 'Misschien is-ie hier wel!' zei het meisje. Ze opende de doos en keek erin.
      Daar, in de doos waarvan niemand had gedacht wat erin zou zitten, lag Snuf, de knuffel van het meisje.
      'Snuffie!' riep het meisje verrukt uit. Ze haalde de knuffel uit de doos. 'Ik heb je zo gemist.'
      'Mooi,' zei de vader opgelucht. 'Laten we nu weer naar huis gaan.' Hij en zijn dochter vertrokken, de doos alleen achterlatend.

Ongeveer een week later lag dezelfde doos op een andere plek. Het lag in een park, naast een bankje waar een zwerver op lag te slapen. Toen de zwerver wakker werd, zag hij de doos staan. Hij vond het vreemd. Als hij sliep stolen grappenmakers of de andere zwervers iets van hem. Het was nooit het geval dat er iets bij hem werd gezet.
      De zwerver ging overeind zitten en pakte de doos. Hij wist niet zeker of de doos überhaupt voor hem was, maar hij pakte hem toch. Moesten ze hun bezittingen maar niet onbewaakt bij hem plaatsen.
      Voorzichtig zette hij het op zijn schoot en opende het. Er lag een broodje in met daaronder een envelop. De zwerver nam een hap van het broodje. Het smaakte lekker. Het was lang geleden dat hij zoiets had geproefd.
      Na nog een hap van het broodje pakte hij de envelop. Hij maakte hem open en kreeg bijna een hartstilstand toen hij zag wat erin lag. Tientallen briefjes van honderd en tweehonderd euro. Bij elkaar misschien wel meer dan duizend euro.
      Zo kwam het dat de zwerver geen zwerver meer was.

Weer een week later belandde de doos in de handen van meisje. Het meisje had alles wat ze wilde, inclusief de gave om loyaal en onzelfzuchtig te zijn. Ze vond de doos en maakte hem open. Er lag een brief in.
      Degene die deze doos vindt, zal krijgen aan wat hij te kort komt. Nu is het jouw beurt om mensen te zoeken die deze doos verdienen.
      Het meisje besloot het te doen en een dag later had ze de doos ergens op straat gezet terwijl zij vanaf een hoekje toekeek hoe mensen kwamen en weer gingen. Ze wist er zeker van dat er niets in de doos zat, dus ze was benieuwd wat er zou gebeuren.
      Een vrouw kwam aanlopen. Ze scheen gehuild te hebben. Toen ze de doos zag, hield ze op met lopen. Ze opende het. Het meisje zag hoe de vrouw opeens blij leek en een baby uit de doos haalde. Vaag herinnerde het meisje dat er een baby als vermist was opgegeven en ze vroeg zich af of dat deze baby was. Die doos kon wonderen verrichten.
      Na de vrouw kwam er een jongetje aanlopen. Ook hij leek verdrietig en opende de doos. Meteen vrolijkte hij op en haalde hij een speelgoedje eruit. Hij rende ermee weg en riep naar iemand: 'Kijk, ik heb hem weer gevonden!'
      Het meisje zag mensen voorbij lopen die geen blik op de doos wierpen. Ze zag ook hoe mensen stil bleven staan, de doos openden en er iets uit haalden wat ze hevig hadden willen hebben. Het was fascinerend.
      Het meisje liet de doos daar op straat staan terwijl ze weg liep. Die doos hoorde niet bij haar. Nee, die moest zijn eigen pad gaan. Nog steeds gaat het gerucht over deze doos rond en misschien ben jij wel de volgende die door de doos gevonden word. Wie weet.