The orphan girl hoofdstuk 19

Helena wou terug sluipen naar het kamp maar toen zag ze een schaduw onder de bomen uit komen. Een grote krullenbol sierde het hoofd van de sluiper. Tot haar grote opluchting en schrik herkende ze Bilbo. Voorzichtig legde ze het hert neerwant dat begon zwaar te worden en keek ze hoe Bilbo naar het hek met de rijdieren sloop. Hij begon tevergeefs aan het touw te rukken maar hoe hard hij ook probeerde, het touw gaf niet toe. Voorzichtig sloop hij naar de dichtstbijzijnde trol en hij probeerde hem het mes te ontfutselen. Met veel moeite hield ze een schreeuw binnen toen de trol hem oppakte. Daarna moest ze moeite doen om haar eten binnen te houden door het snot op Bilbo. De trollen begonnen Bilbo te ondervragen.
“Nee nee, ik ben de enige hobbit hier in de buurt.” Daar had hij gelijk in.

“Drop hem!” Helena verschoot zich een ongeluk toen Kili uit de struiken kroop en voor de tweede keer had ze zich bijna verraden.
“Ik zij: drop hem!” Kili’s toon klonk gevaarlijk en zijn ogen spuwden vuur. Met een krachtige zwier gooide de trol Bilbo naar Kili en samen vielen ze op de grond. Helena raakte helemaal in de war toen plots alle dwergen uit het struikgewas liepen. Eens ze van de schrik bekomen was schudde ze haar boog van haar schouder en mikte ze op de Trollen. Haar pijl zoefde richting het oor van de dichtstbijzijnde trol. De scherpe punt ging recht het gat in en doorboorde de trommelvliezen van de trol. Jankend van de pijn greep hij met zijn hand naar zijn oor waardoor hij de pijl nog dieper duwde. Hij strompelde in het rond en belande met zijn voet in het vuur. De dwergen in de buurt maakte zich uit de voeten om niet vertrappeld te worden door een hinkelende en jankende trol. Helena wou een andere pijl afvuren naar de andere trollen maar die hadden Bilbo vast. Bang om hen te raken ontspande ze de boog en keek met angst toe hoe de dwergen hun wapens neergooiden. Een deel van het gezelschap belande aan het spit en het andere deel werd in zakken gestopt. Koortsachtig probeerde Helena een oplossing te bedenken.

“Stop met janken en geef mij dat zout eens aan! We hebben maar tot zonsopgang de tijd om deze kleine hapjes klaar te maken,” Riep een van de trollen naar de geraakte trol. Langzaam begon er een plannetje in Helena’s hoofd te vormen maar Bilbo was haar voor. Hij begon een hele uitleg over hoe je dwergen moest klaarmaken.
“Die dwerg is niet goed om te eten! Hij heeft parasieten in zijn…”
“Komaan Bilbo,” Mompelde ze.
“Darmen,” Vervolgde hij zijn zin. “Eigenlijk hebben ze dat allemaal.” De dwergen begonnen zo hard als ze konden te schreeuwen dat ze geen parasieten hadden tot Thorin Kili, die onder hem lag, een tik met zijn voet gaf. Eventjes was het stil maar toen begon het geschreeuw weer. Nu schreeuwde ze alleen hoe groot hun parasieten wel waren.
Met het woordje Parasieten had Helena een nieuw plan. Ze gooide het hert weer over haar schouders en stapte onder de bescherming van de bomen uit.