Hoofdstuk 9 Op bezoek bij Marnie

Ik heb verschrikkelijke hoofdpijn, de ganse nacht is het feest van de Griffoendor geduurd. Ik heb gewoon niet kunnen slapen, zo erg vind ik het ook weer niet want wij zouden het ook doen. Ik pak mijn boeken voor de eerste twee uur. Eerst hebben we toverdranken van Sneep en dan hebben we even een studie uur. Cho heeft me gevraagd of ik haar wilde helpen. Nu mag dat normaal en nu kan Hermelien Griffel mij niets meer doen. Samen gaan ik en Cho naar het leslokaal van toverdranken. We gaan zitten aan de lange rijen banken zitten. Even later als mij en Cho komt Logan binnen, ik zwaai vriendelijk naar hem. Logan komt langs me zitten "Goede wedstrijd gisteren niet?" begint Logan
"Ja een erg goede, wel jammer wat er met Marine is gebeurt" antwoord ik
Logan knikt triestig "zeg dat wel, ze was zo goed bezig" zegt Logan
"Ja zij was een van de betere spelers in de wedstrijd" zeg ik
"Ja dat kan je wel zeggen, nu we er toch over hebben kom je straks mee Marnie bezoeken?" vraagt hij
Ik trek een vreemd gezicht "Ik dacht dat ze vandaag al uit de ziekenzaal mocht?" vraag ik
Logan schud met zijn hoofd "Dat dachten ze eerst wel maar ze willen Marnie nog wat daar laten" antwoord Logan
Ik trek grote ogen "Ik zal na het tweede uur even met je meegaan, ik wil haar eens zien" zeg ik
"Fijn dat je meegaat" zegt Logan
Professor Sneep komt de kamer binnen gestormd "Ik wil stilte" zegt Sneep nors en tikt met zijn vinger op de bureau "ik wil eerst graag de mensen van Griffoendor mijn felicitaties doen van de wedstrijd" de leerlingen van Griffoendor in de klas beginnen een beetje te juichen. "Ik wil ook melden dat deze week juffrouw Crosby de lessen niet volgt, de reden zullen jullie wel weten"
Een ganse week zonder Marnie, ik wordt er een beetje treurig van. We gaan weer verder waar we volgende les zijn gebleven, transformatie dranken. Dat is best wel een interessant hoofdstuk, nu hebben we nog theorie maar volgende week praktijk dus dat betekent zelf proberen te maken.
De twee uren vliegen voorbij. Gelukkig snap Cho grotendeels mijn uitleg die ik heb geven over bepaalde vakken. Ik en Cho nemen afscheid in de grote hal "Zie je onder de middag toch?" vraagt ze voor de zekerheid
Ik knik en even later is Cho al verdwenen. Ik wacht bij de grote zaal op Logan, er wordt op mijn schouder getikt. "Kom je?" vraagt Logan
Ik wandel samen met hem de ziekenzaal binnen. Madame Pleister houd ons tegen "Mag ik vragen wat jullie komen doen?"
"We komen voor Marnie Crosby" antwoord ik
"Goed ze ligt achteraan in de zaal" zegt Madame Pleister vriendelijk
Ik en Logan wandelen tussen de rijen bedden dit af en toe gevuld is door iemand. We komen bij ongeveer het laatste bed in de zaal aan en daar ligt Marnie. Ze ziet er nog redelijk goed uit, beter van wat ik had verwacht eigenlijk. Ze heeft een grote witte plakker op haar hoofd en haar arm in het gips. Ze kijkt blij als ze ons ziet "jongens wat een verassing" zegt ze
"Dat was de bedoeling" zegt Logan
"Wat heb je nu allemaal?" vraag ik
Ze went zich naar mijn "enorme schram op mijn voorhoofd, arm gebroken en nog een paar ribben" antwoord Marnie
Mijn gezicht vertrekt een beetje "Zo een ramp is het ook weer niet" stelt Marnie mij gerust
Verder ons korte bezoek kletsen we wat met elkaar en maken grappen. Ik heb zelfs de slappe lach gehad iedereen keek mij vreemd aan in de zaal. Als de willen vertrekken houd Marnie mij tegen "Isa wil je nog wat vragen, alleen jij" en ze kijkt Logan aan
"Ik zie al dat het een meisjes gedoe is, ik zie je zo dan Isa" zegt hij en verdwijnt
We wachten dat Logan uit de zaal is "Isa wil je vanacht bij mij blijven, ik hou er niet van om hier alleen te liggen" zegt Marnie
"Maar mag dat wel?" vraag ik
"Ik regel dat wel" zegt Marnie

Die avond

Na het avondmaal ga ik terug naar de ziekenzaal. Ik heb Cho vertelt dat ik vanacht niet in de slaapzaal ben. Ik ga als ik bij Marnie ben op de stoel langs haar zitten. "Mag het?" vraag ik
"Ja alleen je moet geen lawaai 's nachts maken" antwoord Marnie
Ik kijk even rond "Waar moet ik slapen?" vraag ik
"Dat weet ik eigenlijk niet zal Madame Pleister roepen" zegt Marnie
Ze steekt haar ene arm op die niet in het gips zit. Snel komt Madame Pleister "Wat is er meisje?" vraagt ze
"Ik wil eigenlijk weten waar Isabel slaapt" zegt Marnie
Ze zucht en zet haar handen in haar zij "Hier op dit bed langs jou je moet het wel zelf opmaken, juffrouw dit is maar eenmalig" zegt Madame Pleister en verdwijnt weer
Ik maak mijn bed langs Marnie op, ik moet even denken hoe je het weer moet want ik maak zelden een bed op. Het ligt gaat uit en dat is het teken dat iedereen moet slapen en stil zijn. Marnie moet haar pijnstillers nog in pakken. We zeggen daarna slaapwel en geven elkaar een kus. Ik ga nu ook in bed liggen en niet viel later val ik in slaap.