002.

Ik kan dingen vergeten. Maar ik vergeef niet snel. De meningen van anderen waren nu duidelijker voor mij. Mijn gedachten lagen nog steeds bij gister. Maar dit was eigenlijk het laatste waar ik me nu zorgen om moet maken. Kijk om je heen Hope. Ik glimlach, kijk waar je bent.. Ik ga zitten op een van de stoelen bij de tafeltjes. Dit is alles wat ik had gehoopt. De universiteit. Er waren zoveel leuke mensen, zoveel dingen om te zien, om te doen. Ik zou hier eeuwig kunnen zitten.
'Hij is er! Okee deze keer trek ik echt zijn aandacht' giechelt een meisje tegen haar vriendin die een meter verderop zit. 'Oja? Hoe dan?' antwoord haar vriendin. Het meisje snuift en gooit haar haren zelfverzekerd naar achter 'Watch and learn' grijnst ze, en begint te lopen. Nieuwsgierig volg ik haar met me ogen, tot ik zie waar het om gaat. Seriously? Het meisje loopt perongeluk tegen een jongen op en morst perongeluk haar koffie op zijn jas. Is dat niet de oudste truc ooit? 'Oeps sorry het spijt me!' zegt ze overdreven. De jongen doet zijn zonnebril af en kijkt naar de vlek. Blijkbaar vond hij het niet eens erg. 'Ik ben Amy trouwens' giechelt ze weer en steekt haar hand naar hem uit. De jongen zegt niks. Hij kijkt haar ongeïntresseerd aan, en doet zijn zonnebril weer op. Ze laat haar hand langzaam zakken als hij die niet aanneemt, 'geen probleem' zegt hij en loopt weer verder. Ik lach zachtjes, haar plan was dus duidelijk gefaald.

'Doe je dat vaker? zo in je zelf lachen' een ander meisje met prachtig lang zwart haar komt glimlachend naast me zitten. Ik lach weer, 'Wat voor een school is dit' . Het meisje haalt haar wenkbrauwen ook lachend op, 'hoezo?'. 'Ik weet niet wie het is, maar dat meisje heeft helemaal een koffie-mors toneelstukje opgevoerd alleen maar om kennis te maken met die jongen daar' ik geef een knikje richting zijn tafel. 'Vervolgens wilde ze hem een hand geven, maar ze kwam zonder iets te bereiken weer terug'. Het meisje knikt en slaat haar armen over elkaar, 'tja, dat meisje heeft haar geluk te hoog geschat'. 'Die jongen heet Emir Williams, de gouden jongen van de school' Ho, wacht daar ontbreek ik haar even in me gedachte. Gouden jongen van de school? Zijn we weer terug bij de middelbare school ofzo? 'Wat ik probeer te zeggen is, hij gaat niet veel om met de mensen van deze school. De nachtclubs in deze stad liggen in de handen van hem en zijn vader. En van vriendin wisselen is voor hem hetzelfde als van shirt wisselen. Maar dan met modellen, actrices..' Ik rol met me ogen, oké nu klinkt het echt als de middelbare. 'En kijk die daarnaast is het rijke prinsesje Hanna' Ik kijk het meisje met goudblond haar aan, ze was beeldschoon. 'En dan als laatste Kaj, ook afkomstig uit een rijke familie. Kortom, om tussen hun in te komen, is rijk zijn niet eens genoeg, ze moeten je grondig kennen om ook maar een woord tegen je te spreken. Ik lach, 'Overdrijf je niet een beetje?'. Het meisje kijkt me geheimzinnig aan, 'Dat zal je zelf nog wel merken.. Gina' zegt ze en steekt haar hand uit, 'Hope' glimlach ik terug.

Ik werp een blik op mijn telefoon die nu al voor de honderdste keer trilt. 'Mama' staat er op het scherm. Vanuit mijn wimpers werp ik een blik op de mobieltjes van de anderen. Blackberry's, Iphones.. Wat onzeker bijt ik op mijn lip en kijk weer naar mijn eigen koelkast telefoon, en druk me moeder weg. Ik moet maar ergens anders heen om op te nemen. 'Ik ben zo terug' mompel ik snel. Ik sta op en loop snel een eind van de tafels af, weer trilt mijn mobiel in mijn tas. 'Jeetje' zucht ik geïrriteerd en net als ik mijn mobiel uit mijn tas wil halen om op te nemen. Knalt er iets keihard tegen mijn arm aan, het mobieltje vliegt uit mijn handen en komt gebroken terecht op de grond. Ik kijk geschrokken op, een auto? Dit allemaal gebeurd in een flits van een seconde. Ik weet niet of ik me moest focussen op mijn arm, of mijn telefoon die zojuist gebroken was. Degene in de auto stopt zijn voertuig gelijk, en loopt of me af. Verbaasd kijk ik hem aan.. de gouden jongen van de school. Emir was het toch? 'Sorry gaat het? ik snap niet hoe het is gebeurd' zegt hij bezorgd. Ik kijk beschamend naar mijn telefoon op de grond, hij volgt mijn blik en pakt hem op. 'Hij is gebroken..sorry', 'Het is niet belangrijk' zeg ik en wil verder lopen. Maar nee, meneer houd me tegen, hij pakt me hand vast. 'Wil je naar de dokter? doet het pijn?'. Ik schud snel mijn hoofd, 'Nee dankjewel is niet nodig' antwoord ik. 'Ooh, spring maar in de auto dan, dan kopen we een nieuwe telefoon voor je', Oh ja, want zo rijk is ie wel. 'Nee.. ik gebruik deze ook tijdelijk, mijne is bij de maker' lieg ik. 'Okee, dan geef ik je het geld wel' hij graait in zijn broekzak. Snel hou ik hem tegen. Oja, geld lost natuurlijk alles op voor ze. 'Wat denk jij? Hoezo wil je mij geld aanbieden!?' zeg ik geïrriteerd. Hij schrikt wat van mijn reactie, 'Ik heb je telefoon kapot gemaakt, dus ik wil het.. vergoeden?'. Ugh, natuurlijk wilt hij uitblinken met zijn geld. 'Is niet nodig' zeg ik geïrriteerd en loop door. Oh, weer blokkeert hij mijn weg. 'Ik wil wel iets voor je terug doen..' zegt hij weer, ik rol met me ogen. Wist hij niet van ophouden? 'Als je iets terug wilt doen, kan je beginnen met normaal te rijden' antwoord ik bot en loop hem dit keer voorbij.
Eikel.

Klik weer op de grijze onderstreepte zinnen om de scene te bekijken!
xx