O74.
Daar stond Audrey dan, ijskoud, ze gooide alles er uit wat ze kwijt wilde. Ik wist dat ze koud kon zijn, maar zo koud heb ik haar nog nooit meegemaakt. Ik keek mijn broertje boos aan, ik wist bijna zeker wat hij ging doen, alleen de laatste paar dagen kon ik hem niet meer volgen. Niet meer sinds Alison bij ons thuis was geweest. Doordringend keek hij mijn kant op en ik keek weg, het was nu tijd dat hij zijn eigen keuzes zou gaan maken.
‘Bill, het valt mij tegen om een keuze te zijn. Liefde is geen keuze, het is er of niet. Blijkbaar is die er niet.’ Hij hield haar tegen en pakte haar vast, hij drukte zijn lippen tegen die van haar. Ze duwde hem abrupt weg. Ik wist niet wat ik zag, dit is mij nog nooit gebeurt. ‘Wat denk je nou? Dat ik altijd bij je zou zijn, met wat je ook doet? Dat de pijn nooit genoeg is?’ Vragend keek ik Audrey aan. ‘Kijk Kaulitz.’ Ik keek haar aan. ‘Nee, die andere Kaulitz.’ Nu had ze de aandacht van Bill. ‘Er zijn zoveel meiden die van jou houden, dat denken ze althans. Als jij denkt dat ik beter af ben met je broer dan, daar heb ik niet eens woorden voor.’
Reageer (1)
Goed gezegd Audrey!
1 decennium geledenLekker veel deeltjes vandaag! ga je er nog een paar opzetten?