Hoofstuk 7 De eerste herfst dagen

De school is nu ruim al een maand bezig, ondertussen is het al herfst geworden. De bladeren veranderen traag in een andere kleur. Er komt ook al een frisse wind opwaaien. Ik moet mijn dikke sjaal al aandoen om geen koud te hebben. De geur van de frisse wind doet me smeulen. Mijn neus is ijskoud als ik er aanvoel. Mijn havik wacht tot ik haar de brief geef voor mijn ouders. Mama zal wel thuis zijn en papa zal druk aan het werk zijn op het ministerie van toverkunst. Ik laat Serana niet langer wachten en geeft haar de brief. Ze vliegt fier de lucht in en na enkele minuten zie ik haar niet meer, het zal voor haar ook fijn zijn om even naar huis te gaan. Ik mag pas ik de kerstvakantie naar huis, juist voor Kerstmis. Ik ruik al het lekkere eten dat mama altijd met mijn tante klaar maakt. Ik wil nog niet weg hier, ik wil even nog genieten van de natuur. Ik pak een klein papiertje uit mijn jaszak en een potlood. Ik begin het landschap hier rondom te teken. Hier kan ik van tot rust komen, ik alleen met natuur en mijn teken spullen. Na tientallen minuten is mijn beeld gekopieerd op het papier, ik ben er te vrede mee en stop hem terug in mijn jaszak. Ik terug het warme kasteel in, iedereen is op gewonden want morgen is de eerste wedstrijd van het zwerkbalkapioenschap, Griffoendor tegen Zwadderich. Ook een klassieker de twee vijandelijkste afdelingen tegen elkaar. Eigenlijk wil ik wel dat Griffoendor wint omdat Marnie in hun team zit. Ik en Marnie zijn wel echt goed bevriend geraakt sinds we elkaar kennen, ook met Logan kan ik goed opschieten en we praten nog veel met elkaar. Ik ga op zoek naar Cho, ze zal vast aan het leren zijn dat doet ze altijd zaterdagmiddag. Ik ga naar de studiezaal en geen verassing Cho zit daar. Ik ga binnen en Sneep houd me tegen "Alleen leren juffrouw Neville anders stuur ik je weg"
Ik knik en ga langs Cho zitten, ik ben niet echt van zin om te leren ik wil een beetje met haar praten. Cho kijkt me aan "ik wil niet achtet komen te staan door heel dat kampioenschap gedoe, ik wil natuurlijk ook voor mijn examens slagen op het einde van het schooljaar" fluistert ze
Ik knik "ik snap je maar ik ga niet meer leren als andere jaren" antwoord ik een beetje te hard want ik krijg een paar boze blikken.
"Maar jij bent ook super slim, je hebt gewoon een fotografisch geheugen" zegt Cho
Daar heeft ze wel gelijk in "Lukt het een beetje? Anders wil ik je wel helpen" vraag ik
Cho moet denken en tikt met haar vinger op haar wang "Nu dat je het toch vraagt ik wil wel wat hulp voor enkele dingen" antwoord Cho
"Goed met wat wil je hulp?" vraag ik
Ik kijk even rond in de zaam zie dat Hermelien Griffel met sneep aan het praten is. Typisch denk ik in mijn eigen, hij mag wel praten met die, ineens zie ik haar naar mij wijzen. Ik kijk verdwaasd en draai me terug om. Cho heeft een ander boek genomen, het les boek fabeldieren. "Hier ben je toch goed in..." Cho wordt onderbroken door geschraap van een keel achter ons, we draaien ons om Sneep staat met een gefronste wenkbrauw voor ons. Zeker weten dat die nerd van Hermelien heeft geklikt, ze vind haar eigen toch zo geweldig terwijl dat ik tien keer slimmer ben. "Juffrouw Neville en Chang, jullie hinderen met je gebabbel de studie een van jullie moet nu vertrekken" zegt Sneep
"Maar professor.., ik ben Cho alleen maar aan het helpen met studeren" probeer ik het goed te maken
"Vertrek nu, juffrouw Neville" zegt hij met een kille stem
Ik sta kwaad op "ik leg het je nog wel uit" zeg ik nog tegen Cho
"Juffrouw Neville als je nu je mond niet houd heb je straf" zegt Sneep
Ik ga de kamer uit en werp een kwade blik naar Hermelien. Ik hoor Harry Potter zeggen "Moest dat nu, ze wou haar alleen maar helpen"
"Jawel ze is irritant" antwoord Hermelien
De stoom komt uit mijn oren mijn hoofd wordt rood, nu gaat ze er aan maar ik hou mijn eigen tegen, misschien wordt ik dan wel geschorst voor de wedstrijd. Ik ga weg daar en hoor Ron Wemel nog zeggen "Je kan er gewoon niet tegen dat ze slimmer is dan jou"
Hmm dankjewel Ron denk ik in mijn eigen. Ik moet me ook niet laten opjagen door iemand die jonger is dan mij.