Kurt 43

Ik sta in mijn kamer van het kasteel, nou ja mijn... eigenlijke onze kamer, maar ik wou het traditioneel dus ik heb Blaine al sinds gister avond niet meer gezien en ik mis hem verschrikkelijk. Aan de spiegel hangt mijn pak, ik heb hem nog niet gezien want Blaine heeft mijn pak uit gezocht en ik de zijne. Ik heb voor hem een witte uit gekozen met de kleuren van Alenkye. Ik wil de hoes open maken als er op mijn deur wordt geklopt. Ik zucht geërgerd, en loop naar de deur. Blaine staat buiten adem aan de andere kant. Hij stap de kamer binnen. 'Babe? wat is er?' vraag ik want hij is duidelijk van streek. 'Sorry, Sorry. ik weet dat je het de juiste manier wou, ik ook natuurlijk maar we hebben een probleem genaamd Elliott. Heb jij hem uitgenodigd?' ratelt hij in paniek, hij staat bijna te huilen. 'Natuurlijk niet, heey, kom hier.' Ik trek hem in mijn armen. 'Deze dag draait om ons, niemand komt daar tussen en zeker geen een of andere Amureen. Dat weet jij ook dus wat heeft hij gedaan dat jij nu zo bent?' zeg ik. Zachtjes begint hij te huilen, Ik ga op het bed zitten en trek hem op mijn schoot dicht tegen me aan. Zo blijven we een tijdje zitten tot hij gekalmeerd is. 'Hij zei dat als ik met jou trouw dan zou hij je vermoorden.' zegt hij. Ik klem mijn kaken op elkaar om, 'Waar is hij?' slis ik tussen mijn tanden. 'Kurt, ik wil niet dat je gaat vechten vandaag. Eigenlijk haat ik het altijd als je vecht maar vooral vandaag.' Ik kijk hem aan ik hou zo veel van hem. 'Weet ik, ik ga m'n best doen, maar beloof niks. Hij heeft geen enkel recht om jou te bedreigen. Hij moet mij vergeten, en veder gaan. Dus waar is hij?' zeg ik terwijl ik hem diep in zijn ogen aan. Hij zucht, 'Ik hou zo veel van je, hij is in de wijnkelder. Waar mijn vader hem bezig houd.' Ik geef hem een zoen. 'Kurt, laat me met je mee gaan. Je hebt me misschien nodig, ik weet hoeveel hij voor je betekent.' Ik knik en pak zijn hand. Samen rennen we naar de wijnkelder
'Amureen, Ik wist niet dat jij op de gastlijst stond van mijn trouwdag. Het is over tussen ons, ik heb gekozen voor Blaine en niet voor jou.' zeg ik op een overdreven beleefde manier. 'Oh, hallo Kurt. Ik ben hier om persoonlijke redenen en niet voor jou. Mijn broer is gestorven, en aan gezien hij geen nageslacht heeft na gelaten behoord Alenkye aan mij toe en niet aan deze ehm... kwal om het netjes te zeggen.' zegt Amureen. 'Kom op, iedereen in deze kamer weet dat het enige waar jij om geeft in Alenkye ben ik, en ik voel niks meer voor jou. Je probeert mijn dag, onze dag te verpesten.' sis ik naar hem. Ik voel dat Blaine 's greep verstevigd. 'Kurt, Kurt, ik heb nooit geweten dat je zo kon liegen. Je houdt net zoveel van mij als ik van jou. Dat weten wij allebei.' zegt hij en streelt langs mijn wang. Ik trek mijn gezicht bij hem weg, maar een huivering loopt over mijn rug. 'Je weet niet wat ik voel, ik weet niet wat er toen gebeurd is maar ik heb gekozen voor Blaine en daarbij blijf ik. Het is over Amureen, verlaat Alenkye en laat ons met rust.' slis ik weer tussen mijn tanden door. 'Als dat zo is dan zou ik je kunnen zoenen zonder dat je bezwijkt toch?' zegt hij. Ik kijk geschrokken naar Blaine, die op zijn lip bijt om zich in te houden omdat hij wist dat ik zou bezwijken.
'Dat is niet nodig, babe.' Zegt iemand achter ons. Ik draai me om, ik heb geen idee wie het was, 'Wie ben jij?' vraag ik starend naar zijn zwaard. 'Je vijand.' zegt hij en duwt me opzij. 'Dat is geen antwoord op mijn vraag.' zeg ik en grijp zijn zwaard hand. 'Hoe durf je me aan te raken, fruitvlieg.' schreeuwt hij. en pakt zijn zwaard over. Dreigend richt hij het op mijn borst. 'Daniël, niet hem alsjeblieft.' smeekt Amureen. Even kijkt Daniël dus de naar Amureen. In die tijd trek ik mijn zwaard, okay het is mijn verlovingszwaard, maar het zal ons beschermen. 'Laat dat zwaard vallen fruitvlieg. Ik vind het al erg genoeg dat ik Amureen moet delen maar als ik jou vermoord, wat ik maar al te graag doe, dan verlies ik hem helemaal dus wees slim.' zegt Daniël. 'Nooit, ik sterf liever dan te kiezen voor iemand die het niet kan accepteren dat het over is.' roep ik en haal uit met mijn zwaard. Daniël ontwijkt gemakkelijk maar niet op de beste manier waardoor ik zijn pols af snij. 'AAAAAHH.' klinkt er uit twee kelen. Uit die van Daniël en uit die van Amureen. De hand lig in een plas vol bloed op de grond. 'Hier voor zal je boeten.' sist Amureen en trekt zijn dolk uit zijn laars. 'Natuurlijk wil ik dat, maar probeer eerst maar even van de muur af te komen.' zeg ik en hang hem eenvoudig op met een paar werpsterren. 'Kurt, dit is niet nodig.' probeert Blaine me te kalmeren. Ik draai me even naar hem om, 'Blaine, als ik dit zooitje niet af handel zullen ze terug blijven komen. Neem je vader mee naar boven en zorg dat de gasten niet vertrekken, ik zal er snel zijn.' zeg ik, het viel me op dat zijn vader de hele tijd nog niets had gezegd. 'Nee, Kurt. Ik....' het geluid van een naderend zwaard onderbreekt hem, snel draai ik me om en blok de aanval die Daniël had in gezet. 'Zo wat wil je nog meer kwijt? je andere hand of je voet misschien?' vraag ik spottend. 'Kies maar.' zegt hij hijgend. 'Geef je het nu al op jochie? Wat sneu nou, ik vond het net interessant worden.' zeg ik. 'Kurt, stop. Je gaat te ver.' zegt Blaine, ik kijk smekend naar zijn vader. 'Kom zoon. Je moet nog wat regelen voor zo meteen.' zegt die. 'Nee vader, ik laat Kurt niet alleen.' zegt Blaine vastberaden. 'Mooi, want dat kan ik je aan mijn zwaard spitten als een varken.' zegt Amureen die op hem af sprong. 'Gefrituurde kippenvleugels.' vloek ik, hij was los weten te komen. Dan kon ik niet anders. Ik sla met mijn heft op de kop van Daniël waardoor hij buiten westen raakt. Amureen had Blaine bij zijn keel te pakken. Ik haalde diep adem en richt heel precies op Amureen met een werpster, waar mee ik hem bij Blaine weg haal en een dolk volgt recht in zijn borst. Langzaam zakt hij door zijn benen.
Terwijl Amureen zijn leven probeert te behouden, begin ik te trillen. Mijn ogen vullen zich met tranen als zijn adem stokt en zijn ziel zijn lichaam verlaat. 'Wat heb ik gedaan???????????' roep ik en zak neer op de grond. 'Het komt goed, dat beloof ik.' fluistert Blaine in mijn oor als hij me in zijn armen neemt. 'Ik ga de gasten inlichten dat de bruiloft een dagje op schuift en iemand halen om dit op te ruimen.' zegt zijn vader en verlaat de kelder. 'I love you so much.' fluistert Blaine. 'Hoe ka je va me houden als ik een moordenaar ben?' snik ik.........