Day 24

Ik merkte het pas op toen ik mijn hand naar mijn gezicht bracht om in mijn ogen te wrijven. In plaats van mijn hand met donkerblauw-gelakte nagels zag ik een donzige poot. Het leek op de poot van een kat.
      Verbaasd keek ik naar de rest van mijn lichaam. Mijn blauw met wit gestipte jurkje had plaatsgemaakt voor een kattenlijf. Nu pas merkte ik ook op dat mijn omgeving groter was geworden. Of nee, ik was kleiner.
      Onbewust miauwde ik en begon mezelf te likken. Wat wás dit?
      'Claire?' Mijn zusje Chantal kwam binnenlopen. Ze zuchtte toen ze mij op mijn bed zag zitten. 'Bloem,' zei ze, 'je weet dat je niet op het bed van Claire mag zitten. Hup, wegwezen!'
      Ik sprong van het bed af. Het verbaasde me hoe soepel alles ging. Ik liep Chantal achterna. Ik wist niet dat ze zo lang was. Mijn hoofd was ergens onder haar knie.
      Vaag herinnerde ik me dat er een spiegel in Chantals kamer stond. Ik liep op kattenpoten er naartoe. Het leek veel langer dan ik had gedacht.
      Eindelijk stond ik voor haar spiegel. En kattenhoofd met twee groene ogen en snorharen staarde me aan. Haar vacht was honingkleurig. Het was Bloem, de poes die Chantal een tijdje terug had gekregen.
      Ik was Bloem. Een poes.
      What the fuck.
      Om het zeker te weten lichtte ik mijn linkerpoot op. De spiegelkat deed hetzelfde. Ik hield mijn hoofd schuin. De spiegelkat deed weer hetzelfde. Wauw.
      Ik was veranderd in een poes. Ik vond het zo onzinnig dat ik maar naar mezelf bleef staren.
      'Claire?!' Chantal leek nog steeds naar me opzoek te zijn. In mijn kat-vorm zou ze me waarschijnlijk ook niet vinden. Ik moest haar duidelijk maken wat er was gebeurd, maar hoe?
      Peinzend keek ik naar een stukje papier dat op de grond lag. Chantal was altijd een sloddervos, ze ruimde haast nooit op. Dat stukje papier kon ik wel heel goed gebruiken.
      Opeens besefte ik dat ik geen handen had. Als ik er iets op wilde schrijven, hoe moest ik dat dan doen? Mijn blik gleed naar de laptop die was opengeklapt op het bed. Ik sprong erop en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging Word te openen en te typen. Wonderbaarlijk genoeg lukte het.
      Ik had net de 'n' van 'ik ben' getypt toen mijn zusje binnen walste. 'Bloem!' riep ze. 'Wat ben je aan het doen?' Ze tilde me op van het toetsenbord en ik miauwde luid.
      Toen zag ze wat ik had getypt. 'Hè? Bloem, hoe heb je-' Ze draaide zich naar me om en schrok.
      Ik zat doodnormaal, zoals een poes dat hoorde te doen, mijn poot te likken. Behalve dan dat het geen poot was. Het was een hand. Ik was weer een mens.
      'CLAIRE?!'
      'Hoi,' zei ik droogjes terwijl ik mijn hand aan mijn jurk afveegde. 'Ik ben weer terug.'
      'Je was een poes,' constateerde Chantal zonder dat ik iets gezegd had.
      'Yep. Vraag me niet hoe dat gebeurde, want ik heb geen idee.'
      'Je was een póés,' herhaalde Chantal weer.
      'Uh-huh. Oh, daar zal je Bloem hebben.' Chantals kat sprong naast ons op het bed en spinde.
      'Ik ben toch wel blij dat ik geen poes meer ben,' zei ik. 'Anders had ik dat verschrikkelijke stinkende spul moeten eten. Nee, dankje.'
      Chantal lachte. 'Ik vind het fijn dat je er weer bent.'
      'Ik ook.'