~ 003 ~ Sokka ~

Het feest was toch best laat geëindigd. Omdat de watermeesters hun kracht kregen van de maan – dat had Aang hem tenminste verteld en wie wist het nou beter dan de Avatar? – was het allemaal al wat later begonnen, zodat ze echt de tijd hadden om te genieten.
Het was intussen al weer morgen en hoewel Sokka zich uit zijn fijne, warme slaapzak had bevrijd, was hij er ergens nog helemaal niet klaar voor om de woonvertrekken te verlaten. Hij had gehoopt op een cliché droom waarin hij nonchalant tegen een ijsmuur leunde en Yue vertelde dat hij haar graag mee uit wilde nemen. Dan had hij misschien geweten hoe hij het nu moest aanpakken, maar er was geen droom geweest. Hij kon zich in ieder geval niets herinneren en was bang dat, wanneer hij er echt voor ging, een blunder zou begaan.
‘Veel plezier met pootjebaden!’ riep hij naar Aang die Katara enthousiast met zich meetrok om samen met haar naar de watersturingsles te gaan. Sokka keek ze hoofdschuddend na. Hoewel hij wel had ingezien dat sturing zo slecht nog niet was, vond hij het nog altijd maar vreemd. Bij hem thuis waren er geen watermeesters en niemand was in staat puur water zomaar in ijs of sneeuw te veranderen. ‘
Omdat hij geen zin had om zich de hele dag te verstoppen in hun kleine woning die stamhoofd Arnook hen had toegewezen, ging ook Sokka op pad. Hij had een klein ontbijt gehad en hoopte ergens een paar lekkere vissen te kunnen vinden. Hij wist niet of er markten waren, zoals ze in het Aarderijk wel hadden gezien, maar hij dacht van niet.
Het Aarderijk was een veel verder ontwikkelde gemeenschap dan de Zuidelijke Waterstam. Daar waren ze maar met een tiental mensen geweest, terwijl het Aarderijk grote steden kende zoals Omashu en Ba Sing Se, die zich in de afgelopen honderd jaar staande hadden weten te houden tegen de Vuurnatie. De Zuiterlijke Waterstam was al snel uitgedund en alle watermeesters waren verdwenen.
Sokka verdrong de gedachte aan zijn moeder, die tijdens een van de invallen was omgekomen. Hij probeerde zich niet voor te stellen hoe het zou zijn als ze aan deze kant van de wereld geboren waren… Veilig, samen.
Sokka vervolgde zijn weg over de smalle straten van de Noordelijke Waterstam. Over het water dat de stoepen scheidde, waren bruggen gebouwd, zodat ze van de ene naar de andere kant konden komen. Sokka merkte dat, telkens als hij een brug over ging, hij even om zich heen keek om te zien of hij Yue’s gondel voorbij zou kunnen zien komen.
Toen hij eenmaal wat had gegeten, gebeurde dat ook eindelijk. Yue’s gondel gleed onder de brug door, bestuurd door een tweetal watermeesters en voor Sokka het goe den wel door had, had hij haar naam al geroepen. Hij bleef direct als versteend staan en zag dat ze naar hem omkeek. De gondel stopte!
‘Hoi, Sokka,’ zei ze met haar warme stem. Het was alsof haar adem hem tot hier kon bereiken, want het zweet brak hem haast uit.
‘Hoi,’ antwoordde hij en hij greep de balustrade van de brug stevig vast. ‘Mooi weer, hè? Lekker koel.’
Zijn mondhoeken krulden automatisch om toen hij haar zachtjes hoorde gniffelen.
‘Ja, hoor,’ antwoordde ze en Sokka zocht angstig naar woorden, omdat hij niet wilde dat ze er alweer vandoor zou gaan.
‘Je vader weet wel hoe hij een feestje moet geven, zeg,’ zei hij en dat was waar. Hij had het erg leuk gehad. ‘Jammer dat je zo snel weg ging.’
Prinses Yue sloeg haar ogen neer en Sokka voelde een klomp ijs ontstaan in zijn maag. Hij had haar vast beledigd.
‘Het geeft niet!’ zei hij haastig. ‘U heeft vast meer te doen… maar misschien wilt u met mij een activiteit doen?’
Ze sloeg haar ogen weer op, waar pretlichtjes in brandden. Ze lachte deze keer. Deze keer echt, al had Sokka het idee dat ze hem uitlachte. Hij had geprobeerd beleefd en formeel te klinken, want ze moest niet denken dat hij spelletjes met haar speelde, maar dat was blijkbaar niet gelukt.
‘Een activiteit… doen?’
Hij knikte traag en terughoudend, maar bleef haar wel aankijken.
‘Lijkt me leuk!’
Sokka’s grijns werd breder. ‘Goed! Ik zie je vanavond, goed? Precies hier.'
Yue knikte en de gondel voer weer verder.