De Zuidelijke Waterstam - 47

“Ja, ja ik weet zeker dat hij, als hij het zou begrijpen, laat het me uitleggen!”, zei Sicho meteen. Ik sloot mijn ogen, dit kon ik niet zomaar weigeren, besefte ik. Ik haalde diep adem.

“Hij heeft dingen verkeerd gedaan, Sicho, een opstand leiden is niet min en behoort tot één van de dingen die echt verboden zijn.”
“Maar hij is niet slecht en hij wilde helpen en… alstublieft prinses, u moet…”
“Laat me uitspreken”, onderbrak ik hem vriendelijk. “Op dit moment denk ik niet dat hij naar iemand zou luisteren en redelijk zou zijn, hij is kwaad, en dat begrijp ik.”
“Maar…”, protesteerde Sicho weer. Ik merkte dat Yue ook aarzelde om me tegen te spreken.
“Laat me uitspreken”, herhaalde ik weer. “Er is op dit moment een opstand op til. Ik hoop dat die er niet komt, maar vandaag alleen zal niet genoeg zijn om iedereen te laten bedaren. Ik schat dat daarvoor nog twee tot drie dagen nodig zijn. Ik wil voorkomen dat die er komt, want dan zou ik vele mensen moeten straffen die in feite bijna niets misdaan hebben en dan denk ik niet dat je stam snel weer opgebouwd kan worden of dezelfde kansen krijgt dan alle anderen. En ik ben bang dat je zoon, als hij vrijkomt, de vonk onmiddellijk weer zal aansteken. Dus eerst moet die vonk volledig gedoofd zijn.”
“Maar hoe lang zou dat dan duren?”
“Een paar dagen maar, Sicho, als alles goed gaat.” Ik zuchtte. “Ik ben niet onredelijk en ik begrijp ook waarom je zoon ooit met die opstand is begonnen. Zodra de vonk van opstand in de stam volledig gedoofd is, laat ik prinses Yue je zoon alles uitleggen.”
“Waarom ik niet?”, protesteerde Sicho meteen.
“Omdat Yue er veel meer van kent, veel meer weet. Ze was er bij tijdens de oorlog en al weet ze niet zoveel van de stam als jij, ze heeft genoeg gezien in de tijd dat ze hier was en ze weet ook wat ik gedaan heb. Ik denk dat ik de enige ben die er meer van weet, maar ik weet ook dat je zoon, begrijpelijk, voorlopig niets van me zal aannemen.”
“En als Yue alles heeft uitgelegd…”