De Zuidelijke Waterstam - 46

“Sicho?”, vroeg ik aarzelend. Hij rilde over zijn hele lichaam. Ik zag een traan uit zijn ooghoek komen en besefte dat hij nu echt niet in staat was iets te zeggen. Ik keek naar Yue.

“Prinses, ik denk dat deze man erg geleden heeft in de oorlog en waarschijnlijk ook mee heeft gevochten. Ik kan het begrijpen als hij probeert de stam te bevrijden wanneer blijkt dat de situatie er na de oorlog niet op betert voor hen. Als hij begrijpt hoe de situatie momenteel zit, kan hij misschien wel bereid zijn zich naar uw regels te voegen.”
“Nooit!”, schreeuwde de man. “U bent een monster!” Hij wendde zich tot prinses Yue. “En van u had ik ook meer hulp verwacht, u danst gewoon naar haar pijpen!”
“Meneer…”, probeerde ik, maar hij bleef iedereen uitschelden. De commandant leek er erg van te genieten en Sicho werd almaar kleiner. Uiteindelijk stond ik op.
“Stilte!” Heel even leek hij te schrikken en zweeg hij. “Soldaten, breng hem terug naar zijn cel.” Meteen kwam er weer een hoop gevloek en gescheld over zijn lippen.
“Nee, alstublieft, prinses, ik…”, smeekte Sicho meteen. Yue keek me ook geschrokken aan. De soldaten sleurden hem mee. Sicho smeekte me om hem vrij te laten en ook Yue was niet overtuigd dat ik de juiste beslissing genomen had.
“Het spijt me, maar ik kan nu echt niemand vrijlaten van wie de kans groot is dat hij meteen weer een opstand organiseert, zeker niet aangezien er nog een gepland stond”, legde ik uit.
“Maar… Alstublieft…” Sicho keek me smekend aan. Ik zuchtte.
“Ik zal er nog eens over nadenken”, gaf ik toe.

Bij de volgende gevangene zei Sicho geen woord. Gelukkig was het een makkelijke zaak en kon ik al snel besluiten hem vrij te spreken. Zodra de gevangene weg was, wendde ik me tot Sicho.
“Sicho, ik heb je nodig hiervoor”, zei ik vriendelijk. “Of doe je liever morgen pas verder?”
“Ik wil gewoon… Mijn zoon…” Hij keek me smekend aan. Ik zuchtte, ik had weinig zin die man vrij te laten, maar ik begreep ook dat ik dat niet zomaar kon zeggen nu.
“Prinses, misschien moet iemand hem… uitleggen… hoe alles zit nu”, opperde Yue voorzichtig. “Hij is er volgens mij nog steeds van overtuigd dat alles verder gaat en misschien wel erger wordt dan zoals het was voor u hierheen kwam.”
“Ja, ja ik weet zeker dat hij, als hij het zou begrijpen, laat het me uitleggen!”, zei Sicho meteen. Ik sloot mijn ogen, dit kon ik niet zomaar weigeren, besefte ik. Ik haalde diep adem.