Even pauze...

De volgende dag, zondag, was Roos van plan de hele ochtend uit te slapen. Maar haar vader had daar andere ideeën over. Al om half negen stond hij in Roos haar slaapkamer. Hij schoof de grote witte gordijnen open.
"Hup, opstaan! Je gaat niet de hele dag liggen luieren als je de kans hebt om je cijfers op te halen!" riep hij.
"Sinds wanneer ben jij zo vroeg op!?" gaapte Roos chagerijnig.
Ze trok haar deken over haar hoofd heen. Jeffrey trok het er meteen vanaf.
"Opstaan," zei hij bars. Hij dreunde de kamer uit, de trap af.
Roos duwde zichzelf overeind. Het duurde altijd een uur voordat ze goed wakker was, maar daar had ze vandaag geen tijd voor. Anders zou haar vader net zo lang naast haar bed staan totdat ze eruit was, en daar had ze geen zin in.
Roos haar voeten raakten de koude vloer. Ze rilde, hoewel het warm genoeg was in haar kamer.
Haar slaapkamer was werkelijk fantastisch. Het enige wat ze miste was vloerverwarming.
Ze deed vlug haar witte sloffen aan, en slofte naar de inloopkast toe. Het was een erg grote kast. Je kon wel vijf ruime stappen doen en dan pas was je achterin de kast. Hij was ook breed. Als je je armen naar links en naar rechts spreid, dan raken de toppen van je vingers de zijkanten van de kast.
Roos draaide in het rond. Ze had zoveel kleren en schoenen maar deed bijna altijd hetzelfde aan; een spijkerbroek en een shirt.
Het liefste wilde ze een paar kleren weggeven aan kinderen die ze echt nodig hebben. Maar dat mag niet van haar vader.
Zoals altijd trok ze ook nu, na een douche genomen te hebben, een t-shirt en een spijkerbroek aan. Daarna ging ze ontbijten en tandenpoetsen. Ze bond haar haar in een paardenstaart, en viste haar schoolboeken tussen de troep in haar kamer eruit. Langzaam liep ze de trap af. Gisteren had ze James nog als afleiding maar nu zat ze saai in haar eentje. Ze mocht ook geen muziek erbij van haar vader want 'dat leidde af'.
Roos spreidde haar boeken uit over de keukentafel en ging zitten.
"Heb je er weer zin in?" vroeg haar vader.
Roos wierp hem een dodelijke blik toe en ging aan het werk. Aan het einde van de ochtend was ze zo'n beetje klaar, maar volgens haar vader was je nooit uitgeleerd. Roos haatte het als hij gelijk had.
Na de lunch wilde ze weer verder gaan toen haar vader de eetkamer binnen kwam.
"Pap," begon Roos. "voor de zoveelste keer; ik hóéf geen hulp!"
"Daar kom ik ook niet voor lieverd."
"Wat kom je hier dan doen? Ik kan niet werken als iemand me continu op de vingers loopt te kijken."
"Dat doe ik ook niet lieverd. Hoe gaat het met je engels?"
"Doe je wel, en ja, het gaat steeds beter dankzij de bijlessen van mevrouw Moore. Volgens haar kunnen we er eigenlijk gewoon mee stoppen. De toetsen mag ik, in ieder geval dit jaar nog, gewoon in het Nederlands maken."
Jeffrey knikte. "Das mooi."
"Wil je dan nu weer weg gaan, alsjeblieft."
"Lieverd, ik zie echt wel dat je hard werkt, en hard werk beloon ik altijd. Vanmiddag mag je lekker even ontspannen hoor. Waarom bel je James niet of een van je vriendinnen, en vraag je of ze komen zwemmen? We hebben een overdekt, verwarmd zwembad die je ook weer open kan zetten als het buiten warm wordt. Zo kun je in de zomer én in de winter zwemmen. Je maakt er alleen nooit gebruik van. Je zit altijd maar bij de paarden. De enige keer dat je er gebruik van maakt is als Lorena en Sanne komen logeren."
Roos knikte. Het was lang geleden dat ze had gezwommen, en ze had daar best veel zin in. Ze kan toch niet naar de kudde of Sunshine Valley toe. "Oké, is goed. Ik bel James wel op en vraag of hij komt zwemmen."
Jeffrey stond op en glimlachte naar zijn dochter. Hij streek door haar haren en gaf een kus op haar hoofd. "Goed zo!"
Daarna verliet hij de eetkamer.
Roos zuchtte zenuwachtig. Hoe zou James eruit zien in zijn zwemkleding. Zou hij een sixpack hebben? Staks zegt ze iets stoms tegen hem? Ze besloot hem eerst eens op te bellen. Misschien kan hij wel niet eens?