Chapter 23

Verbaasd keek ik naar de coach die zei dat Laurel weer terug naar Japan moest, en daarna naar Laurel die boos met Johan wegliep met David die haar probeerde tegen te houden. "Wat denkt u wel niet?!" schreeuwde ik boos naar onze coach "Ze heeft een klote tijd achter de rug, en dan stuurt u Laurel weg?!" vervolgde ik mijn zin vol afschuw en rende de naar buiten waar ik David treurig zag zitten. "Je hebt d'r niet kunnen tegen houden hé?" vroeg ik medelevend aan David waarop hij knikte. "Alles komt wel goed, laten we maar eerst op de eerst volgende wedstrijd concentreren. Laurel zou het ons nooit vergeven als we zouden verliezen" grinnikte ik zachtjes.

De volgende dag.
"Lexi wakker worden" hoorde ik iemand schreeuwend zeggen terwijl diegene hard op de deur bonkt "Jaja, ik kom al" mompelde ik vermoeit toen ik uit mijn bed stapte en terug dacht aan wat er gister was gebeurt.
"Waarom moeten we in hemelsnaam zo vroeg opstaan?" geeuwde ik toen ik de woonkamer instapte en op de klok keek. "Moest van de coach" mompelde Nathan slaperig "Ja zo ver was ik ook al gekomen" mompelde ik.
"Mooi nu iedereen wakker is" begon de coach toen hij de kamer in kwam lopen en naam mij keek. "gaan we beginnen met onze conditie training" maakte hij zijn zin af waardoor iedereen begon te zuchtten waaronder ik.
Langzaam liep iedereen naar buiten richting het voetbal veldje waar we omheen moesten lopen.
"Dit hou ik niet meer vol" Pufte Jack met moeite uit toen ik hem weer voor bij kwam rennen met een paar andere van het team waar onder Scotty Xavier Nathan Caleb en Thor. 'Laurel had er ook bij gelopen als ze er nog was' dacht ik opeens "Nee Lexi, je moet je concentreren'' mompelde ik zacht in me zelf en rende weer iets harder.
Uiteindelijk waren we klaar met onze training en mochten we uitrusten. en ik zat nu ergens in het begin het bos, emotieloos voor me uit te staren totdat ik opeens in de verte twee mensen naar me toe zag rennen; Scotty en Xavier. "Oh, Lexi we zijn heel erg blij jou te zien" zei Scotty enthousiast
"Pardon?" riep ik verbaasd uit. "we zijn een dag weggeweest?" zei Xavier verbaasd "en hebben met twee vogel mensen een nacht door gebracht." vervolgde Scotty Xavier.
"Oh ik snap hem" lachte ik waardoor hun mijn nu verbaasd aankeken "Dat zijn kappa's, en blijkbaar leven ze hier en is dit hun bos, als je hier ben gaat de tijd niet verder" verklaar ik hun verbaasde gezichten. "Laat maar, ik snap het toch niet" zei Scotty en liep weer verveeld weg.
"Raar ventje" mompelde ik toen hij weg was waardoor Xavier begon te lachen
Niet veel later waren we ook terug gegaan en besloten om te gaan slapen aangezien morgen alweer de wedstrijd tegen Italy was.

Al snel lag ik in bed maar kon geen slaap vatten omdat ik de hele tijd aan Laurel zat te denken, wat zou zij nu doen?
Na veel gepiekerd te hebben viel ik langzaam in een droomloze slaap.

De volgende dag.

Ik werd slaperig wakker van mijn wekker die ik gisteravond nog snel had gezet en strompelde uit mijn bed, ik had slecht geslapen, heel slecht.
Snel kleedde ik mezelf om en liep naar beneden waar zo te zien iedereen al zat te eten. snel maakte ik voor mezelf een broodje met pasta klaar en begon te eten. "Jongens, we moeten gaan" hoorde ik opeens een stem achter me roepen waarvan ik schrok.
"Hey Fideo!" hoorde ik Mark opeens schreeuwen toen we het veld op liepen. "Hoe maakt hij in hemelsnaam zo snel vrienden?" mompelde ik verbaasd en ging op mijn plaats staan, links voor.
Snel nam ik met Axel de aftrap toen de scheids floot en rende met de bal mee naar voren, die al snel werd afgepakt.

De eerste helft was een regelrechte ramp, ik was er totaal niet bij met mijn hoofd, ik schoot elk bal mis. en daar door stonden we nu met 2-0 achter.
"Sorry guys" mompelde ik verslagen, niet wetend wat te doen.
Snel pakte ik mijn mobieltje uit mijn tas toen ik een pling hoorde, en zag dat Laurel een berichtje had gestuurd.
''Wat doe je in hemels naam?! Scoor die ******* goal!" las ik voor mezelf voor, en dat deed me aan het denken zetten.

De tweede helft was begonnen en Italy had de aftrap genomen. snel rende ik op de bal af en pakt hem zonder moeite af en sprintte verder richting de doel.
'Deze goal is voor Laurel' dacht ik bij mezelf "Space Trip!" schreeuwde ik de naam van mijn Hissatsu en schoot de bal richting de doel, HIJ ZAT!
Glimlachend keek ik richting de camera, wetend da Laurel dit zag.