Chapter twenty-three.

~ Alison Lilian Hale


‘Dus jij bent de Alison waar Ash altijd maar over door bleef ratelen?’ vroeg het meisje dat naast Harry stond.

Ze had blond haar dat tot net iets onder haar schouder kwam en haar ogen waren een mooie mix van bruin en groen.

Ik lachte ‘Uhm ja ik denk het, en wie ben jij?’ vroeg ik nieuwsgierig.

Harry sloeg zijn arm om haar middel ‘Dit is mijn vriendin, Solange,’ zei hij met een brede glimlach.

‘Ik kan zelf praten Harry,’ grinnikte ze terwijl ze hem een speels duwtje gaf.

‘Ik ben Solange, maar je mag me Sow noemen,’ zei ze en ze stak vriendelijk haar hand naar me uit.

Ik schudde haar hand ‘Leuk je te ontmoeten Sow, zo te zien heb je handen vol aan die jongen,’ plaagde ik waarna ik mijn tong uitstak naar Harry.

Ze giechelde en ging toen toch iets wat verlegen weer achter Harry staan ‘Ja best wel, maar ik vind het niet erg,’ zei ze.

Het meisje naast Niall begon ook te giechelen ‘Het is wel echt zo, ik ben Lizzy trouwens.’ Zei ze waarna ze naar iedereen even glimlachte.

‘Hey Row, ga je jezelf nog voorstellen of..?’ vroeg ik aan mijn beste vriendin.

Ze staarde met grote ogen naar de jongens en ik denk dat ze niet eens had gehoord wat er zojuist allemaal was gezegd.

‘Uhh Rowan?’ Luke trok even aan haar arm en gelijk ontwaakte ze uit haar trance.

‘Huh?’ was het enige wat er uit haar mond kwam toen ze eindelijk om zich heen keek.

Iedereen lachte en al snel werden Rowan’s wangen knalrood ‘Oh uhm hoi, ik ben Rowan,’ zei ze toen ze zag dat iedereen naar haar keek.

‘Jongens, het is tijd voor de sound check!’ schreeuwde iemand vanaf de andere kant van de gang.

‘Mogen we kijken?’ vroeg ik.

De jongens knikte ‘Jullie kunnen op het veld gaan staan.’

Ik pakte Rowan’s arm vast en met z'n alle liepen we richten het veld waar vanavond honderden meisjes zouden staan. Zodra Rowan het grote podium zag begon ze weer hyper op en neer te springen.

‘Ze is een fan neem ik aan?’ vroeg Solange lachend.

Ik grinnikte ‘Jep en hoe.. En volgens mij realiseert ze zich net dat ze vanavond ook naar het concert gaat.’

Voordat de jongens backstage gingen gaf ik Ashton een kus op zijn wang ‘Lach alsjeblieft een beetje Ashy,’ fluisterde ik in zijn oor.

Hij gaf me een kleine glimlach en kuste mijn slaap ‘Ik zal het proberen, ik zie je straks weer.’

Toen hij weg liep keek Lizzy hem met een frons na ‘Ligt het aan mij of is hij nogal afwezig vandaag?’

Ik zuchtte ‘Dat was mij ook al opgevallen, er is iets aan de hand maar hij wou het me net niet vertellen.’

‘Denk je dat management iets tegen hem gezegd heeft?’ vroeg Rowan iets wat bezorgd toen ze was gestopt met fangirlen.

‘Ik denk het, hij doet normaal nooit zo. Ashton is altijd vrolijk..’

Solange legde haar hand op mijn schouder ‘Het komt vast wel goed, probeer straks bij het hotel gewoon nog eens met hem te praten.’

Ik glimlachte naar haar en terwijl we wachtte tot de sound check begon leerde ik beide meiden iets beter kennen. Ze waren allebei super aardig en ik had zo’n gevoel dat we ze nog wel vaker gingen zien. Toen de 1D jongens het podium op kwamen gingen we allemaal staan en zongen we vrolijk mee. Maar halverwege What makes you beautiful kwam Luke opeens naar ons toe rennen.

‘Hebben jullie Ashton gezien?’ vroeg hij buiten adem.

Ik fronste mijn wenkbrauwen ‘Niet sinds jullie met z’n alle weggingen.. Hoezo?’

‘Hij zei dat hij iemand moest bellen maar toen we hem gingen halen voor de sound check was hij er niet meer, en we kunnen hem nergens vinden.’

‘Heb je al bij de wc’s gekeken?’

‘Alleen bij degene die het dichts bij de kleedkamer is en Michael is ook al buiten wezen kijken.’

‘Ik help wel zoeken.’ Zei ik en samen met Luke liep ik naar de grote zwarte deuren.

‘Jij gaat links, ik ga rechts en dan zie ik je weer in het midden,’ zei Luke terwijl hij het linker gangpad insloeg.

Ik viste mijn telefoon uit mijn zak en probeerde Ashton te bellen maar hij ging gelijk naar zijn voicemail.

‘Ashton?’ riep ik toen ik de mannen wc in liep.

Ik wou net de volgende wc’s gaan zoeken toen ik iets hoorde. ‘Ash, ben jij dat?’

Dit keer hoorde ik zacht gesnikt en meteen voelde ik mijn hart een stukje breken.

‘Ash?’

‘Ga weg!’

Ik zuchtte en liep naar het laatste hokje ‘Doe de deur open Ash, alsjeblieft.’

Ik hoorde nog een snik maar een paar seconden later deed hij toch de deur voor me open. Ashton zat op de grond en hij had zijn armen om zijn knieën geslagen. Zijn ogen waren rood en ik zag een spoor van tranen op zijn wangen. Ik liet mezelf naast hem op de grond zakken en pakte zijn handen vast.

‘Oh Ashy, wat is er toch met je aan de hand vandaag?’

‘Ik kan het niet Ali, ik kan het je niet vertellen.’

--